ABİLERİMLE DÜNYAM "TAMAMLANDI"

2. Bölüm

Sabah yüzüme konan sayısız öpücükle uyandım.

Gözlerimi açtığımdaysa Toprak abim saçları dağılmış minnoş minnoş bana bakıyordu.

Hemen kafasını kollarımla sarıp göğüsüme sokmak istermişcesine kendime çektim sıkı sıkı.

Siz ne minnoş şeysiniz yaa..

Abimimde hoşuna gitmiş olacak ki kahkaha atıyordu.

Sonra o da kollarını bana doladı sıkı sıkı.
Biz böyle tek vücut olmuş sıkı sıkı sarılırken kapı açılmış ve abilerim odaya girmiş.

Bizi böyle görünce hepsi kıskanmış olacaklar ki abimi üstümden aldılar. Toprak abim neye uğradığını şaşırmışcasına ağzı açılmıştı.

Yazık yaa..

-Az ayrılın ya. Boşver sen onu güzelim gel bana sarıl sen, ben daha rahatım.

Deniz abim böyle diyince gülüp kucağına atladım resmen. Tabi abim beni hemen tutup sıkı sıkı sarıldı.

-Günaydın miniğim.

-Günaydın abi.

-Tabi biz burada yokuz siz takılın.

Diye söylenen Bulut abime baktım. Sonra diğer abilerime gözüm kaydı. Hepsi de yüzünü asmıştı. Bu hallerine gülüp. Kollarımı kocaman açıp

-Aile kucaklaşmasıııı

Hepsi bunu bekliyormuş gibi kollarıma yerleştiler.
Tabi bu beş koca oğlana benim kollarım minik kaldı.
Biz böyle sevgi yumağı olmuşken Rüzgar abim kollarını çekip

-Hadi bakim herkes kahvaltıya.

Demesiyle herkes ayrıldı. Ben de kendi odama girip elimi yüzümü yıkadım.

Hâlâ evde olduğum için abimin tişörtünü çıkarma gereği duymamıştım.

Abilerimden asla çekinmezdim. Zaten onlar da bunu isterdi, birbirimizden gizlimiz çekincemiz olmazdı.

Merdivenlerden hoplaya topkaya iniyordum ki arkamdan bir ses geldi. Ayaz abim bağırıyordu.

-Yavaş ol bebeğim düşüceksinn!

Abimi duymazlıktan gelip aynı şekil inmeye devam ettim 'taki son basamakta ayağım takılana kadar.

Yemin ediyorum ben akıllanmazdım..

Gözlerimi yummuş olacakları beklerken güçlü kollarla sarıldığımı fark ettim.
Kafamı kaldırdığımdaysa Deniz abimdi. Kaşlarını çatmış endişeli bir şekilde

-Abinin sözünü dinlemezsen böyle olur Mavi hanım. Bir dahakine düzgün iniyorsun o merdivenlerden!

Yanağına bir öpücük kondurup koşarak mutfağa kaçtım.
Rüzgâr abim, Toprak abim, Ayaz abim oturmuş bizi bekliyordu. Hepsini öpüp yerime oturdum.
Ve abilerim beklemeye başladım. Zaten onlar da hemen gelmişti.
Herkes yemeğe başladı.

Tabağımdaki birkaç şeyi bitirmiş kalkıyordum ki bu kez kendimi Rüzgar abimin kucağında buldum.

E ama yeter be!

Ben yine mi der gibi bakınca abim hemen.

-Hiç öyle bakma bebeğim. Daha hiçbir şey yemedin.

Tam itiraz edecektim ki abimin kötü kötü bakmasıyla yerime sindim.

Yiyelim bakalım..

Uzattıklarından yemeye başladım. Gerçekten doyduğumu hissedince abime döndüm.