ABİLERİMLE DÜNYAM "TAMAMLANDI"

1. bölüm

Güneş gözüme gelmeye başladığında hafif kıpırdadım.
Pardon daha doğrusu kıpırdayamadım.

Kafamı eğip baktığımda ise abimin elâları girdi görüş alanıma. İstemsiz bir şekilde gülümsedim.

- Günaydın küçüğüm.

-Günaydınnn abişim.

Gözleri ışıldadı sanki.

Elimi yanağına koydum ve istemsiz sevgi patlaması yaşadım.
Bir o yana bir bu yana çekiştirmeye başladım yanaklarını.

Abim ise yüzündeki tebessümle bitmesini bekledi.
E tabi alıştı adamcağız.

-Abiş çok tatlısın ya şu tipe bir bak. Allahım yicem şimdi.

Abim gür bir kahkaha attı sözüm üzerine.

Ne güzel gülüyorsun ve vicdansız.

Ani bir şekilde beni altına aldı ve gıdıklamaya başladı.

-Şimdi kim daha tatlıymış bakalım

-hahaha se-n haha ka-kazandın hahaha pes ediyorum abi.

Abim durdu ve yanağımdan küçük bir öpücük alarak kucağına aldı beni.

-Hadi güzelim abinleri daha fazla bekletmeyelim de kahvaltıya gidelim.

-Abicim hani şimdi sen de farkındaysan benim de ayaklarım var ya, o yüzden kendim yürüyebilirim bence.

-Öylemiymiş mavi hanım.

Hafif kıkırdadım. Ve ayaklarımı salladım.

-Bak abi görmüyor musun ayaklarımı.

-Görüyorum görüyorum da sen biraz daha söylenmeye devam edersen gün sonuna kadar hiç inemezsin gucağımdan.

Hemen sustum çünkü Rüzgar abimdi bu yapar mı yapar. Aşağı indiğimizde bize dönen gözleri gördüm.

-Günaydın öztürk ailesiii.

Hepsi birden günaydın prenses dedi.  Şimdi gel de ısırma bunları işte..

Ben size bizi tanıtmayı unuttum. Bendeniz Mavi Öztürk 17 yaşındayım. Öztürk ailesinin tek kızı, tek kıymetlisi. 5 abim var. Biliyorum kulağa çok fazla geliyor ama inanın bana mükemmel bir şey. En büyük abim Rüzgar abim. Kendisi 27 yaşında. Ondan bir küçük Deniz abim 26 yaşında. Sonra Bulut abim kendisi 24 yaşında. Sonra Ayaz abim o da 22 yaşında. Ve en küçük abim Toprak 19 yaşında. Annem ve babama ne oldu bilmiyorum. Abilerime ne zaman sorsam konuyu değiştiriyorlar, bende bir süre sonra sormaktan vazgeçtim. İşte benim abilerimle olan küçük dünyam..

Masaya oturduğumda tabağıma birkaç şey alıp yemeye başladım.
Bitince de kalkıyordum ki kendimi yine masada buldum. Tek farkla deniz abimin kucağındaydım.

-Hop dur bakalım bebeğim daha hiçbir şey yemedin bile.

-Abicim yedim ya o kadar. Görmedin mi

-Görmedim bebeğim. Şimdi yemeğe devam ediyorsun

Tam itiraz edecektim ki ağzıma bir şey soktu. Ve tek kaşını kaldırıp bana baktı. Ben de el mecbur Deniz abimin verdiklerini yemeye başladım.

Abilerim ise tatlı bir tebessümle bizi izliyordu.
Yok valla ısiracam birini.

Artık gerçekten doyunca hemen abimin boşluğundan yararlanıp kaçtım.
Abim neye uğradığını şaşırınca gülmeme engel olamadım.

Şapşik yaa..

Abim bana pis pis bakıp
-Şimdi kaç sen mavi hanım. Sonra görüşürüz senle.