KIRIK BEYAZ 2

15.Bölüm

 Bölüm Şarkısı: Lafee- Warum 

   Kırılıyoruz, kırıyoruz, değişiyoruz, yanılıyoruz, hata yapıyoruz belki de bu sayede biz gerçekten BİZ olabiliyoruz.

 Arkada bıraktık sandıklarımızı çoğu zaman yanımızda taşıyoruz fark etmeden.Aklımızda...Kalbimizde…Düşlerimizde....Sevsek yeter diyoruz; Yetmiyor...

   Kafamın içinde sesler duymamla yere çökmem bir oldu. Kulaklarımı kapatmanın bir işe yaramayacağını bildiğim için ellerimi yumruk yapıp tırnaklarımı avuç içlerime bastırdım. Biri kurt sesiyle iletişime geçmeye çalışıyor olmalıydı. Uzak mesafede olmasa canım  bu kadar yanmazdı. Kendimi toparlayıp odaklanmaya çalıştım ama başaramayınca ağzımdan acı dolu bir çığlık çıktı. Saniyeler içinde odanın kapısının duvara çarpma sesi kulaklarıma zorda olsa ulaşmıştı.

''Angel iyi misin? Angel ?''  Babam benim gibi önüme diz çökmüştü. Konuşamıyordum ki cevap verebileyim.

  Son kez gücümü toplayıp kendimi odaklamaya çalıştım. Babamın sesi boğuk boğuk kulaklarıma doluyordu. Dudaklarımdan güçlü bir çığlık daha kopunca babamın kollarında olduğumu hissettim. Uzun süredir bana böyle sarılmamıştı. Şu an benden korkup kaçması lazımdı kim deli gibi bağıran birinin yanında olurdu ki? Ama O yanımda kalmış ve bana sarılıyordu.

  Babamdan güç alıp avuçlarımı açtım ve babamın sarılmasına karşılık verdim. Kulaklarımdaki uğultu yavaş yavaş kayboluyordu. Ne zaman kapattığımı hatırlamadığım gözlerimi birkaç kere zorladıktan sonra açabilmiştim.

  ''İyiyim baba.'' deyip sarılmaya devam ettim.

 ''İyi falan değilsin Angel. İyi olan insan durduk yere çığlık mı atar?'' Eliyle çenemden tutup yüzümü omzundan kaldırdı.

 ''Bana anlatabilirsin kızım. Bak ben senin baban sayılırım.'' Her ne kadar babam sayılmazsın babamsın demek istesem de kendimi tutup kafamı iki yana salladım.

  ''Gel seni yatağına yatıralım.''  Kollarımdan tutup kendisiyle birlikte beni de ayağa kaldırdı. Gözlerim avuçlarıma kaydığında kurumuş kanlar olduğunu fark etmem uzun sürmemişti. Başımı kaldırınca babamın baktığım yere baktığını fark ettim. Elimdeki yara kapanmıştı ama kurumuş kan duruyordu ve bu ona elbette garip gelecekti. Gözleri beni bulunca ne olduğunu anlamaya çalışıyormuş gibi bakmaya başlamıştı.

 ‘’Ellerin…’’ deyip devamını getiremedi. Onu mecburen etkilemek zorundaydım. Ayrıca artık kendimi hatırlatmanın da zamanı gelmişti. Öncelikle babama olması gerekeni anlatacak sonra da acilen Alex’le ilgilenmeye gidecektim. Kesinlikle öyle yapacaktım.

  Gözlerimi babamın gözlerine sabitledim.

‘’ Sabah çığlık sesi duyduğunda hemen odama geldin. İçeriye girince yatağımda gözlerim kapalı bir şekilde bağırıyordum. ‘’ dediğimde çoktan etkim altına girmeye başlamıştı bile. Göz bebeklerinin büyüdüğü bariz bir şekilde belliydi.

  ‘’Beni uyandırdın çünkü rüya görüyordum. Ne oldu diye sorduğunda annemi gördüğümü söyledim. Sende bana sarılıp beni sakinleştirdin.'' İşe yaradığını anlayınca hemen yatağa oturdum. Babam olduğu yerde ayakta kalmıştı.

 ''Angel geçti kızım. Biliyorum sende Amanda'yı çok özledin ama inan ki en az bende senin kadar özledim.''  Kendimi hatırlatıp hatırlatmamak konusunda gidip geliyordum. Hani kesin yapacaktım? Gözlerimi bir kere kapatıp açtıktan sonra yataktan kalkıp tekrar babamın karşısına geçtim. Derin bir nefes çekip gözlerimizi birbirine kenetledim.

  ‘’ Birkaç aydır şehir dışındaydım çünkü buradaki okuldan daha iyi bir okul bana burs vermek istedi. Sende benim ısrarlarıma dayanamayıp kabul ettin. Arkadaşımla bir kere sizi ziyarete geldim ama uzun kalamadık. Şimdi de annemi ve seni çok özlediğim için buradayım. İki gün önce buraya geldiğimde annemin öldüğünü yeni öğrendim. Bana söylemedin çünkü derslerimi aksatmamı ve üzülmemi hiç istemedin. Duyar duymaz buraya geleceğimden adın gibi emindin zaten.  Ben senin öz kızınım baba. Sizi ziyarete geldiğimde konuştuğumuz her şeyi unut. Sadece özlem giderdik. Arkadaşımın akrabasıyla yaşıyoruz çünkü okulun yarısı onların. Beni evlerinde ağırlamaktan onur duyacaklarını sana telefonda söylediler ama hiç birebir karşılaşmadınız.’’ Konuşmamı bitirince babamın gözlerini dikkatle inceledikten sonra göz kontağımızı kestim. Belki de artık vampir olduğumu da öğrenmeliydi. Şimdi söylemesem hiçbir zaman yapamazdım.