နှလုံးသားမှရင်ဖွင့်သံ[Complete]

အပိုင္း(၄)

''ဘာလုပ္ေနတာလဲ...အကုန္ဖမ္းၾက!''

အားခြၽမ္ဟာ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ရပ္ၾကည့္ေနၾကသည့္ က်န္သည့္လူမ်ားကိုေအာ္ေျပာလိုက္ေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ရပ္ေနသည္။ သူ၏စကားၾကားေတာ့မွ ေၾကာင္ၾကည့္ေနၾကသည့္ လူေတြဟာအသိစိတ္ကပ္သြားၿပီး အကုန္လံုးကိုျပန္ဖမ္းဖို႔လုပ္ေပမယ့္...။

''သတိထား''

လ်ိဳမိန္းမႀကီး၏သတိေပးသံ။

အေ႐ွ႕မွေကာင္ေလးထဲကတစ္ေယာက္ဟာ သူ၏အိတ္ကပ္ထဲမွ အမႈန္႔အခ်ိဳ႕ကိုယူၿပီး အေ႐ွ႕ကို ပတ္ျဖန္းလိုက္သကဲ့သို႔ တစ္ေယာက္ကလည္း အိတ္တစ္အိတ္အား ေျမျပင္ေပၚသို႔ ပစ္ခ်လိုက္သည္။

ေဖာက္...ဟူေသာအသံႏွင့္အတူ ထိုအထုပ္ထဲမွ အေငြ႔ေတြထြက္ေပၚလာၿပီး ျမဴခိုးသဖြယ္ ဖံုးအုပ္သြား၍ အားခြၽမ္တို႔ပတ္ပတ္လည္ မျမင္ရေတာ့။

သူ၏အဝတ္ကိုႏွာေခါင္းနားသို႔ တိုးကပ္လိုက္ကာ တတ္ႏိုင္သမ်ွ အနံ႔ေတြမ႐ွဴမိေအာင္ ေနေလသည္။ ယင္းတို႔၏ပံုစံကိုၾကည့္ရသည္မွာ ယခုလိုမ်ိဳးအဖမ္းခံရရင္ ကာကြယ္ႏိုင္ေအာင္ သင္ၾကားေပးခံရသည့္ ပံုစံျဖစ္ေနသည့္အတြက္ အထက္တန္းလႊာကျဖစ္မည္ဟု သေဘာေပါက္လာသည္။

သို႔ေပမယ့္လည္း အားခြၽမ္ဟာ  သူတို႔အား လြယ္လြယ္ႏွင့္ လႊတ္ေပးမည္ေတာ့မဟုတ္။ စိတ္ကိုတည္ၿငိမ္ေအာင္ ထားလိုက္ကာ အသက္ေအာင့္လိုက္ၿပီး မ်က္လံုးကိုပါ မွိတ္ထားသလို နားကိုအာရံုကာ နားေထာင္ေနသည္။

ထြက္ေျပးေနသည့္ေျခသံေတြကို အတိုင္းသားၾကားရ၍ သူ၏စူး႐ွေသာမ်က္ဝန္းက ျဖတ္ခနဲဖြင့္သြားေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အေငြ႔ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး သူ၏ေဘးဘက္တြင္ သူမွလ်ွင္ က်န္သည့္လူမ်ားမွာ ေမ့လဲက်သြားေလၿပီ။

''ဒီေကာင္ေတြ ''

အားခြၽမ္က အံကိုႀကိတ္ရင္း ေရရြတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္သူ၏လက္ကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုတ္လိုက္ ခုနကသူအသံၾကားသည့္ဘက္ကို ေျပးလိုက္သြားသည္။ အခုခ်ိန္လိုက္ရင္
မွီေသးတယ္...သူတို႔​ေဝး​ေဝး​ေတာ့ မေရာက္ႏိုင္ပါေလ။