နှလုံးသားမှရင်ဖွင့်သံ[Complete]

အပိုင္း(၅)

          အားခြၽမ္ဟာ သူ၏ႏူးညံ့ေသာ အသံျဖင့္ တိုးညႇင္းစြာေျပာလိုက္သည္။ အားခြၽမ္၏စကားကို ၾကားေတာ့မွ ထိုလူလည္းသတိထားမိေသာေၾကာင့္ သူအရင္ေခ်ာင္ထဲမွ ထြက္လိုက္ကာ အလင္းေရာင္ အနည္းငယ္႐ွိသည့္ လမ္းေပၚထြက္လိုက္သည္။

တကယ္ေတာ့ကား ထိုလူဟာ အျခားေတာ့မဟုတ္။ က်င္းေဟာင္ရန္ ျဖစ္ေလသည္။ က်င္းေဟာင္ရန္ဟာ အားခြၽမ္အား လိုက္ဖမ္းေနသည္ဟု ထင္မိေသာေၾကာင့္ကယ္လိုက္ျခင္းျဖစ္​ေလရာ အေၾကာင္းစံုက္ုိေတာ့ သူမသိ။

"ထပ္ၿပီးေက်းဇူးတင္ပါတယ္"

အားခြၽမ္က ထပ္မံ၍ ေျပာလိုက္သည္။

'(ရပါတယ္)'

ေဟာင္ရန္က လက္ဟန္ျဖင့္သာျပလို္က္သည္။ သို႔ေပမယ့္ သူစိုးရိမ္ေနသည္က သူ၏အေ႐ွ႕မွေကာင္ေလးဟာ သူေျပာသည္က္ုိ နားမလည္မွာကိုပင္။ သို႔ေပမယ့္ အားခြၽမ္မွာကား သူေျပာသည္ကိုနားလည္ရံုသာမက ျပန္ေတာင္ေျပာတတ္ေလသည္။ အားခြၽမ္၏အလုပ္ဟာ လူေပါင္းမ်ားစြာႏွင့္ ဆက္သြယ္ေနရတာေၾကာင့္ အားခြၽမ္အေနႏွင့္ နားလည္ျခင္းျဖစ္ေလသည္။

"မင္းက စကားမေျပာႏိုင္ဘူးလား"

အကင္းပါးေလေသာ အားခြၽမ္ကေမးေတာ့ ေဟာင္ရန္က ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္လုပ္လိုက္သည္။

"အသက္ကေရာ၊အလုပ္အကိုင္ကေရာ။ ၿပီးေတာ့ ဘယ္မွာေန..အာ...ေတာင္းပန္ပါတယ္"

အားခြၽမ္သည္ကား သူအားမနာဘဲေမးမိသည့္ ပါးစပ္ကိုအုပ္လိုက္ၿပီး ေတာင္းပန္စကား ဆိုေလသည္။ ဟုတ္သားပဲ...စကားမေျပာႏိုင္သည့္လူအား သူစကားအမ်ားႀကီးေျပာမိေလၿပီ မဟုတ္လား။

သို႔ေပမယ့္ ေဟာင္ရန္ဟာ ဘာမွမျဖစ္သည့္အျပင္ ျပံဳးလို္က္ၿပီး မေျဖခင္သူက သူ၏ဝတ္စံုလက္ထဲမွ စာရြက္တစ္ခုကို ထုတ္လိုက္ၿပီး အေ႐ွ႕မွေကာင္ေလးအား ေပးလိုက္သည္။

အားခြၽမ္လည္း ဘာေရးထားလဲဟု ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထိုစာထဲတြင္ေရးသားထားသည္က

"ကိုယ့္နာမည္ကေဟာင္ရန္"

အႏွီလူဟာ ယင္း၏အမည္နာမည္နာမကိုသာ ေရးထားၿပီး မ်ိဳး႐ိုးနာမည္ေတာ့ မေရးထားေပ။