နှလုံးသားမှရင်ဖွင့်သံ[Complete]

အပိုင္း(၁၈)

        ထမင္းတစ္အိုးခ်က္မွ်ၾကာေတာ့ အားခြၽမ္ဟာ  ထမင္းေရာ ဟင္းပါခ်က္ၿပီးေနၿပီ။ ၾကည့္ရသည္မွာ ႏွစ္အိုးတစ္ၿပိဳင္တည္းတင္တာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထမင္းစားပြဲခံုအႀကီး မ႐ွ္ိေပမယ့္လည္း တစ္ေယာက္စာ စားပြဲခံုေလးေတာ့ ႐ွိေလသည္။ ထုိေပၚတြင္ ဟင္းႏွင့္ထမင္းအား တင္လိုက္ၿပီး ေဟာင္ရန္ကိုစားဖို႔ေခၚလ္ိုက္ေတာ့သည္။

ေဟာင္ရန္သည္ကား အရင္ကအေကာင္းေတြပဲ စားေပမယ့္ ခ်ိဳ႕တဲ့သည့္ဟင္းေတြကိုေတာ့ မစားတတ္သည္ေတာ့မဟုတ္။ အားခြၽမ္ကိုယ္တိုင္သာ ခ်က္သည္ဆ္ုိလ်ွင္ သူ႔အတြက္ တန္ဖိုးႀကီးစားစရာမ်ားထက္ပင္ ပိုစားေကာင္းေပသည္။

ဆန္ၾကမ္းႏွင့္အသီးအရြက္ဟင္းကိုသာ ေန႔တိုင္းခ်က္စားရၿပီး သူေတြ႔သည္က အားခြၽမ္က အသားလံုးဝမဝယ္ပါ။ အားခြၽမ္ဝယ္လာသည့္ ကုန္စိမ္းေတြကိုသာ သူခ်က္ျပဳတ္ရေပသည္။ ၾကည့္ရသည္မွာ မနက္ျဖန္သူအလုပ္ဆင္းသည္မွစ၍ သူကိုယ္တိုင္ ေစ်းဝယ္မႇရမည္ ထင္ေလသည္။

အားခြၽမ္ကပိန္ပါးၿပီး လွပေလသည္။ ပိန္ေအာင္ သက္သက္ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြပဲ စားေနသည္လားေတာ့မသ္ိ။ ဘယ္လိုပဲ ပိန္ေအာင္ေနေန အားခြၽမ္က လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မ်ွတသည့္အစားစာေတာ့ စားသင့္ေလသည္။ ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္အထိ သူ​ေစာင့္ေနသည္။ ေဟာင္ရန္ခဏေနလ်ွင္ သူကိုယ္တိုင္ ေစ်းဝယ္မည္ဟူသည့္ အေၾကာင္းပါ ခြင့္ေတာင္းေတာ့မည္။ စဥ္းစားလိုက္ၿပီးသည္ႏွင့္ တူကိုကိုင္ၿပီး အရင္ထမင္းကို အာရံုစိုက္ၿပီး စားလိုက္ေတာ့သည္။

ထမင္းစားၿပီးေနာက္ ပန္းကန္ေတြကိုေတာ့ ေဟာင္ရန္က ​ေဆးျခင္းတာဝန္ကို ယူလိုက္ေတာ့သည္။ အားခြၽမ္ကေတာ့ ထမင္းစားၿပီးေနာက္ ဘာလုပ္ရမလဲမသိေတာ့ ေစာေစာလည္း မအိပ္တတ္ေပ။ ေနာက္ေန႔ေတြလဲ ေစာေစာပိတ္က်ရန္ နန္းတြင္းက အမိန္႔လႊာ ရလာသည့္အတြက္ သူတို႔ပ်င္းလို႔ ေသလိမ့္မည္။

အားခြၽမ္တစ္ေယာက္ ေတြးေတာေနတုန္းပင္ ေဟာင္ရန္က သူ၏အနားကပ္လာၿပီး ဆံပင္ေလးအား လာထိက္ုိင္လ္ုိက္သည္။

"ဟင္..."

သူ၏ဆံပင္အား ႐ုတ္တရက္လာထိကိုင္ေလသည့္ အႏွီေဟာင္ရန္အား အားခြၽမ္ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေဟာင္ရန္ဟာ အားခြၽမ္၏ႏူးည့ံသည့္ ဆံပင္ေလးအား ညင္သာစြာ ကိုင္လိုက္ကာ က်န္သည့္လက္ကလည္း အျခားတစ္ဖက္မွ ဆံပင္အနည္းငယ္က္ုိယူလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ လက္တစ္ဖက္ထဲတြင္  စုကိုင္လ္ုိက္ေလသည္။