နှလုံးသားမှရင်ဖွင့်သံ[Complete]

အပိုင္း(၂၆)

ု"က်င္းၿမိဳ႕စားမင္း"

တရားသူႀကီးမင္းဟာ ဦးၫြတ္လိုက္ၿပီး ဆိုလိုက္သည္။ သို႔ေပမယ့္လည္း ေဟာင္ရန္ဟာထိုလူကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ အခ်ဳပ္ခန္းထဲဝင္ကာ အားခြၽမ္၏ပခံုးထက္သို္႔ လက္တင္လိုက္သည္။

"ခြၽမ္အာ...သက္သာရဲ႕လား"

အားခြၽမ္ဟာ သူ႔အားရင္းႏွီးသလိုေခၚေနေသာ အႏွီလူကို အားေလ်ာ့စြာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ထို႔ေနာက္သူ၏မ်က္လံုးတို႔က ျပဴးက်ယ္သြား၏။

"မင္း ဘယ္လိုျဖစ္လို႔..."

သူ၏ႏႈတ္ခမ္းထက္မွ မည္သည့္စကားလံုးမွ ထြက္မလာေခ်။ ေဟာင္ရန္က ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး မ်ိဳး႐ိုးျမင့္သလို ဝတ္ဆင္ထားသည္ကို သူနားမလည္။ ၿပီးေတာ့ ေဟာင္ရန္က စကားေျပာတတ္သည္တဲ့လား။

"တရားသူႀကီးမင္း။ သူကကြၽန္ေတာ့္အသိပါ...ဒါေၾကာင့္လႊတ္ေပးပါ"

ခ်က္ခ်င္းပင္ ေဟာင္ရန္က တရားသူႀကီးမင္းဘက္ လွည့္လိုက္ၿပီး ေတာင္းဆိုေလသည္။ အေနာက္မွလိုက္လာသည့္ ယြီယန္ကလည္း အစ္ကိုျဖစ္သူ၏အျပဳအမူေၾကာင့္ ဘာေျပာရမလဲမသိေတာ့။ ေဘးမွသူမခင္ပြန္းနား ကပ္ၿပီးတီးတိုးေမးလိုက္ေခ်ၿပီ။

"သူနာမည္က အားခြၽမ္တဲ့...သင္းရန႔ံေဂဟာက အႀကီးအကဲ သူတို႔ေခၚတာအရဆိုမားမားတဲ့။ သူက ၾကံရာပါ"

"ဒါထက္...အစ္ကိုေတာ္က ဘာလို႔..."

သူမကေျပာမည္အလုပ္ ႐ုတ္တရက္ သူမေခါင္းထဲအေတြးတစ္ခုက ဝင္လာသည္။ ယင္းမွာ သူမအစ္ကိုေတာ္ရဲ႕ ခ်စ္ရသူဟာ သူႏွင့္ဘယ္လိုပက္သတ္သလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ သူကိုယ္တိုင္မ်ားလား။

ထိုအခ်ိန္တြင္ တရားသူႀကီးမင္းဟန္က

"က်င္းၿမိဳ႕စားမင္း...သူကၾကံရာပါ..."

"မၾကားဘူးလား..."

တရားသူႀကီးမင္းဟာ ဆက္ေျပာမည္အျပဳ ေဟာင္ရန္ကတားလိုက္ေသာေၾကာင့္ ဆက္မေျပာေတာ့။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အားခြၽမ္ ဘယ္လိုစိတ္ကူးေပါက္သြားလဲမသိ ယိုင္တိုင္တိုင္ မတ္တပ္ရပ္လိုက္ေတာ့ ၾကာပြတ္ျဖင့္ အ႐ိုက္ခံထားရေသာေၾကာင့္ လဲက်မလိုျဖစ္သြားသည္။ ေဟာင္ရန္ကလည္း ေဘးကလွမ္းထိန္းလိုက္ေပမယ့္ အားခြၽမ္က သူ႔အားအထိမခံ ျပန္တြန္းဖယ္လိုက္သည္။