Keyifli okumalar!
***
Ertesi gün okula giderken fazlaca sırıtıyordum.
Ron ve Hermione barışmıştı! Ben odadan çıktıktan epey bir zaman sonra ikisi birlikte odama gelmişlerdi.
Öyle yüksek sesli bir tepki vermiştim ki,başta babam olmak üzere hepsi korkuyla odama doluşmuştu.
Hermione kıpkırmızı kesilmişti ama çok mutlu görünüyordu.
Daha sonra Hermione'ye söylediğim yalanın ve Harry'nin Ron'a söylediği yalanın tamamen bizim kurgumuz olduğunu söyledim. Gelişmelerden Harry'nin haberi yoktu. Bana mesaj atmıştı ama ben heyecandan unutmuştum, gece aklıma gelince de çok geç olduğu için cevap yazmamış ve okulda söylemeye karar vermiştim.
Lily Potter'ın arabası önümüzden geçerken aklıma yeniden geldi.
Harry'nin annesi.
Gerçekten de o Harry'nin annesiydi.
Daha önce aklıma gelmişti. Çünkü gözleri aynıydı. Hayır, sadece renklerini kastetmiyorum. Gözleri her bakımdan aynıydı. Bu yüzden Harry'ye sormuştum fakat o yalanlamıştı.
Bana söyleyecek kadar beni yakın bulmadığından.
Bu gerçek canımı acıttı.
Saçmaydı, daha bir ay öncesine kadar hayatımda yeri olmayan birinin küçücük bir davranışı neden canımı yakardı ki?
Son zamanlarda bir şekilde beynime girmeye çalışan Harry'yi ustalıkla kovdum.
Ron ve Hermione ile konuşmak için onlara döndüğümde onları el ele görünce sırıttım.
Ron havalanmasın diye daha önce söylememiştim ama birbirlerine gerçekten de çok yakışıyorlardı. Bir yapboz parçası misali.
***
Sınıfa girdiğimde sırıtmamı engelleyemiyordum. Çantamı sıraya koyup hızlı adımlarla sınıftan çıktım. Ron ve Hermione kantindelerdi. Ben de mutlu haberi Rolf, Luna ve Neville'e vermek için onların olduğu sınıfa doğru yürüdüm. Kapıda Draco ve Astoria'yı gördüm.
"Günaydın" dedim neşeyle.
"Sabah sabah bu neşeni neye borçluyuz Ginny?" diye sordu Astoria ve yüzümü işaret parmağı ile gösterdi.
Draco da Astoria'nın saçını kulağının arkasına sıkıştırırken benim neşem umurundaymış gibi görünmüyordu.
"Hermione ve Ron'a" dedim göz kirparak.
"Ne olmuş?" Draco merakla sordu.
"Barıştılar." dedim neşeyle, "Sonunda!"
Ne dediklerini duymadan sınıfa girdim. Rolf benim konuşmamı duymuş görünüyordu. Kapıya yakındı. Luna da hülyalı bir ifadeyle yüzüme bakarken muhtemelen duyduklarını doğrulamak istercesine sırıtmam büyüdü.
"Doğru duydun-"
"Neredeler!" Rolf yerinden hızlıca kalkarken neredeyse kahkaha atacaktım.
Barışmalarına en az Ron ve Hermione kadar sevinmiştik.
Draco ve Astoria da yanıma geldiklerinde söyledim.
"Kantindeler"
Arkadaşlarımız böyleydi işte, üzüntümüz de birdi sevincimiz de.
Muhtemelen herkesi başlarına topladığım için Ron bana kızacaktı. Hermione ile yalnız vakit geçirmek istediğine adım gibi eminim ama eski sevgilim Cedric'e yaptıklarını düşündükçe oh olsun diyordum.
