Keyifli okumalar!
***
Harry'nin yüz ifadesine gülmemek için kendimi zor tutuyorum. Besbelli benden böyle bir tepki beklemiyordu.
"Sen... ciddi misin?" Sesinde hafiften bir hayal kırıklığı hissediyorum. Yeşil gözleri de her zamanki gibi parlak değildi.
Hadi ama, Harry'ye üzülmem mi gerekiyor? Birine söyleyeceğimi nasıl düşünebildi?
"Ciddiyim." dedim.
"Kimseye söylemezsin." dedi sakince.
"Eh, sen bu fikri aklıma sokmadan önce kimseye söylemezdim." dedim omuz silkerek.
"Ginny, bu konu... anlaşma malzemesi olacak bir konu değil. Ciddiyim." dedi.
"Ne isteyeceğimi duymadın bile" dedim.
Uzunca ofladı ve " Ne istiyorsun?" diye sordu.
"Çok basit, sadece bir kereliğine benimle bir yere gelmeni istiyorum."
Kaşları çatıldı " Nereye? "
"Orasını da bana bırak. Okul çıkışı geliyor musun, gelmiyor musun?"
"Gelmezsem ne olur?" tek kaşını kaldırıp sordu.
"O zaman ben de anneni yanlışlıkla ağzımdan kaçırıveririm."
Harry'nin yeşil gözleri irice açıldı.
"Benden ne istiyor olabilirsin ki?" yüzü buruştu " Magazinlerden kaçtığımı biliyorsun, umarım açık alanda değildir gideceğimiz yer."
Cevap vermedim, elbette açık alandı.
***
Okul çıkışı her şeyi ayarlamıştım. Harry'nin haberi bile olmadan. Rolf, Neville, Hannah, Draco, Astoria, Luna, Hermione ve tabii ki Ron da bizimle gelecekti. Çantamı toplarken Harry bana doğru döndü. " Nereye gideceğiz?"
Ne kadar da sabırsız biriydi. Bu soruyu en az bin kere sordu. Bıkkınlık ve kızgınlık karışımı bir yüzle ona doğru döndüm.
" Harry, bir kere daha nereye gideceğimizi sorarsam yemin ediyorum ki o güzelim gözlerini oyarım, acımam!"
Meraklı yüzü birden çok keyifli bir şey demişim gibi dudakları kıvrıldı, " Güzelim gözler mi? Gözlerim o kadar güzel mi?"
Çıldıracağım. Gerçekten de çıldıracağım. Bu kadar ani ruh geçişleri yaşaması normal miydi?
Bir dakika, ben az önce fark etmeden gözlerine iltifat mı ettim? Dengem alt üst oldu!
"Kapa çeneni" dedim ve eşyalarımı çantaya tıkıştırdım.
"Hadi gidelim." Harry'ye dönüp bakmadım, arkamdan geldiğini biliyorum. Yüzüm alev almıştı ve bu halde görmesini istemiyordum. Ama Tanrı bana karşıydı sanırım, sınıftan çıkmak üzereyken içeri Rolf girdi ve yüzüme bakıp " Domateslerini andırıyorsun" demişti.
Harry'nin gülmesini kulaklarıma dolunca Rolf'a ünlü sinirli bakışımı attım ve Rolf'un genişleyen dudakları birden düz çizgi halini aldı.
Sınıftan çıktığımda Rolf ve Harry de konuşa konuşa arkamdan geliyordu. Üst kata giderken Harry'nin fanlarından zar zor kurtulmuştum. Okuldaki herkesin telefonunda Harry ile en az bin tane resmi vardı ama hiç yokmuş gibi davranıyorlardı.
Harry bir fotoğraf çekilebilir miyiz?
Harry çok yakışıklısın!
Harry seni seviyorum!
