[ TAMAMLANDI]
DOĞUŞ : Gelecek misin?
TUNA : Evet geleceğim dedim ya. Seni yalnız bırakmayacağım merak etme.
DOĞUŞ :Sen de gidecek mişsin gibi geliyor.
TUNA : Hiç bir yere gittiğim yok. Sen benim kardeşimsin unuttun mu?
DOĞUŞ :Kardeşin değilim. Sen...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
DOĞUŞ
Annem ve babam ben daha 4 yaşındayken gitmişti. Onlara dair hiç bir şey hatırlamıyordum. Sadece annemin kokusu arada bir burnuma eserdi. Acaba gerçekten onun kokusu mu onu bile bilmiyordum. Yetimhaneye ilk gittiğimde kimse ile konuşmuyor yemek bile yemiyordum. Pencerenin önüne oturup annemi ve babamı bekliyordum. Geldiğimin 3. yada 4. günü Tuna geldi yanıma. Bi süre sadece oturdu hiç bir şey sormadı hiç bir şey söylemedi. Yaklaşık 3 saat oturmuştu yanımda sesiz sedasız. Diğer gün yine aynıydı yine benimle sadece oturdu konuşmadan. Bir ay boyunca bu böyle sürmeye devam etti. Sadece yanıma geliyor ve benimle birlikte susuyordu.
Bir gün Tuna yine yanıma gelmişti. Susuyorduk. Kimseyle konuşmayan ben bir anda onunla konuşmak istemiştim ama bir insanla nasıl konuşulur bilmiyordum. Konuşamadım. Sadece baktım ona. Daha sonra yerimden kalktım ve ona sarıldım. Sanki beni her zaman koruyacak gibi hissettirmişti bana. Her şey düzelecekmiş gibi.
" Ben Tuna sen kimsin? " dedi bana. " Doğuş. " dedim sadece. Bir süre hiç bir şey söylemeden oturduk yine. " Doğuş hadi oyun oynayalım mı? " dedi gülümseyerek. Hiç bir şey söylemedim hala bir şey yapmak istemiyordum.
Bıkmadan benim yanımda duruyordu. Kendimi yalnız hissetmiyordum biraz daha. Ama hala annemi çok özlüyordum.
Alışmıştım artık annemin gelmeyeceğini içten içe kabul ediyordum. Tuna her zaman yanımda duruyordu. Oyun oynuyorduk her şeyi birlikte yapıyorduk. Tuna nın kardeşi diyorlardı bana. Tunadan hiç ayrılmıyordum.
Bazen rüya görüyordum çok kötü rüyalar. Tuna da gidiyordu. Bir daha gelmiyordu ben yalnız kalıyordum. Hemen Tuna nın yanına gidiyor ve ona sarılıp uyuyordum.
Zaman geçti biz büyüdük ve kabuslarım gerçek oldu. 18 yaşına girdi Tuna. Buradan ayrıldı.
" Aaa sulu göz yeter artık ne diyorum sana geleceğim her zaman yanına niye böyle yapıyorsun. Zaten iki sene sonra sen de geleceksin yanıma ben o zamana kadar evimizi hazırlayacağım para biriktireceğim. Ağlama artık bak ben de çok üzülüyorum yapma." dedi bana sarılırken. Ağlama diyordu gidiyordu ve ağlama diyordu nasıl ağlamayacaksam. " Sus ağlamıyorum ben hem sanane ağlarım. " diye bağırmıştım. Herkes bana gülüyordu. " Bak kimlerin ağzına laf veriyorsun bak bak herkes gülüyor sana. " dedi. Kime neydi ki kime neeee ben ağlamak istiyordum onunla gitmek istiyordum. " Ya geri gelmezsen." " Gelirim söz geleceğim. " dedi
Bir daha gelmemişti bir daha beni görmeye gelmemişti. 4 yaşıma geri dönmüştüm. Aynı pencerede bu kez Tunayı bekliyordum. Gelirdi o. Bana söz verdi kesin gelirdi. İşleri uzamisti kesin diye düşündüm ilk iki ay. Sonra yavaş yavaş umudum tükenmeye başladı ama hala bekliyordum.
Gelmedi... 2 yıl bekledim belki gelir diye. 18 yaşına girdiğim gün de beklemiştim belki sürpriz yapar diye düşündüm belki bu güne gelecekti. Bu güne de gelmedi. Verdiği sözlerin hiç birini tutmadı. Yetimhanede sessiz sedasız ayrıldım ben de. Gözlerimden sessizce süzülen yaşlarla birlikte.
