Sona Yakın Başa Uzak

§5§

Tuna

Bir hafta olmuştu ve Doğuştan hiç haber yoktu. Artık içim darlaniyor kalbim acıyordu sanki. Umudum yavaş yavaş tükeniyordu. O beni ne kadar beklemişti acaba ben bir haftada mahvolurken ona ne olmuştu acaba canı ne kadar yanmıştı kim bilir. Uyuyamıyor hiç bir şeyi rahatça yapamıyordum bir haftadır saatlerce telefonun başında bekliyordum bir daber gelecek diye.

İki kez daha işe çıkmıştım bu hafta içinde. Artık daha rahattım. Gerilmiyordum eskisi gibi. Öncesine oranla daha iyi bir hayat yaşıyor olmamın da bunda bir etkisi vardı.

Mehmet abi : Tuna gel bu gün hem bir iş var hem de senin şu meseleyi konuşalım.

Tuna : Abi bir haber mi var?

Mehmet abi : Bunları gelince konuşalım Tuna bekliyorum.

Tuna : Tamam abi hemen geliyorum.

Heyecandan kalbim dışarı çıkacaktı sanki. Hemen hazırlanmaya başladım ve evden çıktım. Arabaya bindim hemen motoru çalıştırdım ve gaza bastım. Çok hızlı bir şekilde barın önüne gelmiştim. Koşarak içeri girdim. Mehmet abinin odasına yöneldim.
" Abi ben geldim ne oldu haber mi var?"
" Bulduk mu? Neredeymiş ben hemen gideyim yanına."

" Otur Tuna. Öyle kolay alabileceğin bir yerde olduğunu düşünmüyorum. Candaşların yanında çalışıyormuş."

" Ne diyorsun abi sen o yapamaz çalışamaz öyle bir yerde."

" Sen de benimle aynı işi yapıyorsun Tuna. "

" Abi o benim gibi değil o farklı " diyebildim

" Neyse Tuna alacaksan beni karıştırma. "

" Tamam abi ben giderim sen bana adres ver yeter."

Adresi aldım ve hızla bardan çıktım. Gideceğim yeri az çok biliyordum. Nasıl olur da candaşlar ile çalışırdı kendini hiç mi düşünmüyordu. Hadi başına bir şey gelse ne olacak diye düşünürken mekanın önüne geldiğimi fark ettim.

Şimdi ne yapacaktım acaba benimle gelecek miydi nasıl bir giriş yapmam gerekiyordu hiç bir şey bilmiyordum. Arabayı kenara çektim ve içinde beklemeye başladım. Kabul edecekmiydi ki beni? O benden hiç vazgeçmezdi ki o beni her şekilde kabul ederdi. O kabul etti hadi candaşlardan adam almak öyle kolay değildi. Arkam sağlam olmadan girsem buradan çıkmazdım çıksam da asla onu alamazdım.

Kalbim çok hızlı atoyorud onu o kadar özlemiştim ki. Gördüğüm günden beri aklımdan bir türlü çıkmamıştı yüzü. Gözleri aynı bakıyordu ama yüzü biraz değişmişti. Kirli sakalları vardı aklıma kazınmıştı sanki her anı. Unutamıyordum onu o benimdi. Benim kardeşimdi.

Ne zaman ağlamaya başladım fark etmemiştim bile onu o kadar özlemiştim ki şimdi burada olduğunu bilmek ve ona nasıl yaklaşacağımı bilmiyor olmak canımı çok yakıyordu. Kapıyı izliyordum. Belki çıkar da bir kez daha görürdüm onu. Çıkmadı... Ben de girip de onu alamadım.

İki gündür gidip kapısında bekliyordum mekanın belki çıkar diye ama çıkmıyordu.

Mehmet abi : Tuna buraya gel.

Tuna : Abi biraz işim var bir süre daha bana izin versen.

Mehmet abi : İşleri çok aksattim buraya gel yoksa bir işin olmayacak. Çıkışın da girişin kadar kolay olmaz.

Mecburdum gitmek zorundaydım. Belki bir kez görsem her şey daha kolay olacaktı göremiyordum. Motoru çalıştırdım ve barın önüne geldim. İçeri girdim ve Mehmet abinin odasına gittim.
" Bu götüreceğin paket bu da adresi."
" Tamam abi" dedim ve çıktım
Paketi telsim ettim ve kutuyu alıp geri döndüm. Hemen geri gitmek istiyordum Doğuşun olduğu yere nasıl böyle bir işe girerdi nasıl.
Mehmet abinin odasına girdim kutuyu bıraktım ve paramı aldım.
" Tuna başını belaya sokma." dedi.
" Bakarım abi onun için belaya gireceksem de gözümü bile kırpmam zaten"
" Oğlum ya kendini ya onu yakacaksın bu işin sonu iyi bitmeyecek."
" Olsun be abi belki bir kez daha görürüm fena mı olur" dedim gülümsedim.

İki gündür beklediğim yere gittim tekrar. Onu beklemeye devam edecektim gerekirse girip alacaktım. Onun için der şeyi yapmaya hazırdım.

Beni bu düşüncelerden arabanın camına vuran iki silahlı izbandut ayırmıştı. Şimdi yandığımın göstergesiydi.

##########