[ TAMAMLANDI]
DOĞUŞ : Gelecek misin?
TUNA : Evet geleceğim dedim ya. Seni yalnız bırakmayacağım merak etme.
DOĞUŞ :Sen de gidecek mişsin gibi geliyor.
TUNA : Hiç bir yere gittiğim yok. Sen benim kardeşimsin unuttun mu?
DOĞUŞ :Kardeşin değilim. Sen...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
AYAZ
DOĞUŞ
Ayazla birlikte kahvaltı yaptık. Her şey normal gibi davranıyor. Bir arkadaşıyım gibi.
" Benim biraz işim var sen takıl evde. Bir iki saate geri gelirim. İstediğin bir şey varsa gitmişken alayım."
" Teşekkür ederim gerek yok. Sana da zaten çok rahatsızlık verdim."
" Benim de canım sıkılıyordu zaten." dedi ve gülümseyip evden çıktı.
Telefonum şimdiye kadar aklıma gelmemişti. Baktığımda Baran abinin Arasın ve Bülent in aramalarını görmüştüm. Ne yüzle arıyordu beni bu adam. Telefonumu tamamen kapattım ve tekrar uyumaya çalıştım. Yeni bir iş bulmam gerekiyordu. Bir de ev tabii ki.
Kapının açılma sesiyle uyanmıştım. " Ah şey uyuduğunu bilmiyordum."
" Sorun yok." dedim diğer koltuğa geçti ve oturdu. Bi süre hiç konuşmadık.
" Bak ne olduğunu bilmiyorum ama istediğin kadar burada kalabilirsin."
" Beni tanımıyorsun bile. Belki zarar gelecek benden. Belki kötü biriyim. Neden? "
" İnsanları çabuk tanıyorum diyelim. Hem insanlar doğuştan tanışmıyor herhalde."
" Teşekkür ederim ama daha fazla sana rahatsızlık vermek istemiyorum. "
" Rahatsızlık vermiyorsun. En azından bir arkadaşım olur benim de."
" Benim iş bulmam lazım önce. Eğer gerçekten istiyorsan da kiraya ortak olurum. Sana uyar mı şu an gideceğim bir yer yok yani istemiyorum."
" Olur ben de onu diyorum. Ev benim zaten. Sen de faturaları ödersin öyle anlaşırız. Ha şu olay da istediğin zaman anlatabilirsin. Seni zorlamam. Aaa işi de ben hallederim. "
" Bu kadar iyi olma. "
" Saçmalama. Ben bir kaç görüşme yapıp geliyorum. Nasıl bir yerde çalışabilirsin?"
" Bar olabilir market olabilir aslında her şey olabilir iş olsun yeter. "
" Tamam. " dedi ve çıktı odadan.
Elimde yeni bir düzen kurma şansım vardı. Zaten başka şansım da yoktu. Orada benim bir yerim yoktu. Ama şu an hiç tanımadığı halde beni düşünen bir adam vardı karşımda. Bu bana farklı geliyordu. Hiç bir çıkarı yoktu bana yardım etmesi garipti. Yada bana öyle geliyordu. Hiç böyle bir insan tanımamıştım şimdiye kadar. Tanıdım sandığım tarafından da çok güzel terkedilmiştim.
" Eveet işi hallettik. ..... barda istediğin zaman başlayabilirsin. Eve de yakın zaten. Rahatça gidip gelebilirsin."
" Ben gerçekten teşekkür ederim ne diyeceğimi bilemiyorum."
" Sorun yok dediiim. Maaşını alınca bir yemeğe çıkarız oldu bitti." dedi.
TUNA
Sabah uyandığımda başım çok ağrıyordu. Yataktan kalkamıyordum bile. Biraz daha yattım ve yavaşca kalkmaya çalıştım. Yanımda bir not ve bir ilaç vardı.
Günaydın. :)
Bülent
Dün gece o kadar çok içmiştim ki hala kendime gelemiyordum. Yarın tekrar işe başlayacaktım. Öğleye kadar yataktan çıkmamıştı. Gözlerimi kapatıp saatlerce yatmıştım.
Telefonum çalınca kalktım ve telefonuma baktım. Bülent arıyordu.
" Efendim Bülent."
" Ne yaptın uyanabildin mi?" sesi farklı geliyordu.
" Uyandım ama yataktan kalkamadım hala."
" Ben bir şey soracaktım sana. Doğuş la görüştün mü?"
" Nereden çıktı şimdi bu."
" Merak ettim sadece"
" Hayır görüşmedim. Bir şey mi var Bülent?"
" Dünden beri ortada yokmuş. Efe abinin eve de gitmemiş mekana da gelmemiş."
" Hemen geliyorum ben de mekanda mısınız? Bir şey olmadan ortadan kaybolmaz o emin misin sen bir şey olmadığına"
" Önce bulalım da sonra konuşuruz olur mu?" telefonu kapattım ve hemen hazırlanıp çıktım. O çok kötü hissetmediği sürece bırakıp gitmezdi. Gitse bile sevdiklerine haber verir asla habersiz bırakmazdı.
Mekana gittiğimde Baran sandalyeye oturmuş bacağını sallıyordu. Arasın telaş yapmasını engellemeye çalışmıştı galiba. Ama Arasın çok telaş yapmıştı. Dün sabah çıkmış ve şimdiye kadar hiç haber anlamamışlardı. Nasıl bir tepki vermem gerektiğini bilmiyordum. Sanki canım çekiyormuş gibiydi. Baran sürekli birileri ile görüşüp bilgi almaya çalışıyor ama hiç bir şeye ulaşamıyordu.
