Sona Yakın Başa Uzak

§12§

DOĞUŞ

Uyanır uyanmaz depoya gitmiştim. Tuna nın bir hafta burada olmayacağını söyledi Baran abi. Evinde gitsem mi diye düşündüm ama evinin adresini bilmiyordum. Bülent biliyordu sadece ve o da yoktu ortalıkta. Tam zamanında kaybolmuştu.

Baran abiden numarasını istedim. Ama mesaj atacak cesareti bulamıyordum. Adresini bilsem de kapısını çalacak cevaretim yoktu. Yine de sanki yakınmış gibi hissetmek güzel olabilirdi.

Duyduğum kadarıyla Bülent Baran abi ile konuşmuş ve kendisini ve Tunayı başka mekana vermesi için zorlamıştı. Aynı ise devam edeceklerdi ama artık buraya gelmeyeceklerdi anladığım kadarıyla. Yine bir şekilde gidiyordu.

Onun beni bırakıp gitmesi bana çok acı vermişti. Neden gittiğini hiç söylemedi. O hep sözünü tutan biri olmuştu beni de bırakmayacağına çok inanmıştım. Bir yanım nefretle kavrulurken bir yanımda özlem ile yanıp tutuşuyordu. Bu kadar zaman geçtiği halde onu unutamamış özlemim kat kat artmıştı. O bana hep abi olmaya çalışmıştı.

Bülent yerini biliyor olabilirdi sonuçta eve de o götürmüş. Bülent in yanına gittim ve evinin yerini sordum.
" Bunu sana söyleyemem." dedi. Devlet sırrı sanki.
" Bak önemli bir konu onunla konuşmam lazım lütfen."
" Bir şartla." hemen kafamı salladım.
" Siz gerçekten kardeş mısınız yoksaa."
" Ben onun kardeşiyim."
" O senin neyin."
" Bu sorunun nedeni ne Bülent bey ne oluyor? "
" Abin dikkatimi çekiyor." dedi arkasını dönüp gitti. Hayır bu olmaz olamaz olamaz. Hem zaten o böyle bir şeyi kabul etmezdi ki. O ilişki de sevmezdi. Uzun süreli yapamazdı bir insanla. Ama...

TUNA

Bülent gider gitmez kendimi yatağa bıraktım ve sakinleşmeye çalıştım. Ama olmuyordu sanki git gide Daha fazla artıyordu sinir katsayım. Ne yapmaya çalıştığı hakkında hiç bir fikrim yoktu.

Peki ben neye sinirlenmiştim bu kadar çok fazla bir şey söylememiştim ki. Hatta hiç bir şey söylemedi. Nasıl söylemedi ya sana ne diyordu. Kafam iyice allak bullak olmuştu. Yatıp uyursam geçer diye düşünüp hemen uyumaya çalıştım.

Sabah uyandığımda telefonuma Bülentten mesaj gelmişti. "Günaydın. Bundan sonra biz seninle yukarı taraftaki depode olacağız. Aynı işlere devam ama sadece mekanımızı değiştirmiş Baran abi."

Belki de en iyisi buydu. Varlığım zaten Doğuşu da rahatsız ediyordu. Bir kez iyi bir şey söylememişti bana bir kere eskisi gibi bakmamıştı. En iyisi artık uzak olmaktı. Hayatına bir anda bomba gibi düşmüştüm. Tüm düzeni benim yüzümden bozulmuştu. Arkadaşları işleri evi her şeyi değişmişti. Ondan ne kadar uzak olursam o o kadar iyi oluyordu. En iyisi buydu Baran da öyle düşünmüş olacak ki bizi başka yere göndermişti.

TUNA : Senin neden düzenini değiştiriyorlar. Ben tek başıma da uyum sağlayabilirim. Senin düzenin de bozulmasın. Yarın gider Baran abi ile konuşurum.

BÜLENT : Konuşma gerek yok ben gelmek istedim zaten senin gideceğini duyunca. Seni yalnız bırakmak istemiyorum.

TUNA: Gerek yok Bülent kimse benim için düzenini değiştirmesin istemiyorum.

BÜLENT : Ben istiyorum ama ve sana sormadım. Konu tartışmaya kapalı. Sen nereye ben oraya.

Ne saçmalıyordu bu yine.
Yatmaktan sıkılmıştım zaten ağrım da kalmamıştı çok fazla. Disari çıkmak istiyordum artık. Resmen tek yakınım Bülentti onun da başıma ne getireceği belli değildi. Düşünmek istemedim ve Bülente mesaj attım.

TUNA : Bara gidelim mi?

BÜLENT : Kimle benle mi? Yani birlikte mi anlayamadım.

TUNA : Nesini anlamadın birlikte bara gidelim işte

BÜLENT : Hangisine gideceğiz

TUNA :........

BÜLENT : Tamamdır

Üstüme bir şeyler geçirdim ve evden çıktım. Arabamı çalıştırdım ve bara doğru yol aldım. Zil zurna sarhoş olmak istiyordum. Bara gittiğimde Bülenti aradım.
" Neredesin."
" Gelemk üzereyim."
" Tamam seni girişte bekliyorum."

Yaklaşık beş dakika sonra Bülent gelmişti ve bara girmiştik. Yavaş yavaş içmeye başlamıştım ve etrafı izliyordum. Bi ara gözüm Bülente takıldı. Göz göze geldik. Güzel gözleri vardı. Biçimli bir yüze sahipti.

##############