Sona Yakın Başa Uzak

§19§

TUNA

Beni bıraktığı yerde ne kadar kaldım bilmiyordum. Kendime geldiğimde hızla mekana yürüdüm zaten çok uzaklaşmamıştık. Mekana girdiğimde Bülent koltukta oturuyordu. Benim girdiğimi görünce hemen ayağa kalktı. Çok gergin görünüyordu. Hızla yanına ilerledim ve yüzüne bir yumruk geçirdim. Bir kaç kez daha vurdum ve
" Ne oldu lan o gün ne oldu? Anlat anlat yoksa seni burada öldüreceğim." dedim.

" Anlatt." Tekrar bağırdığım an Baran odasından çıkmıştı.

" Ne oluyor lan derdiniz ne sizin Doğuş gitti daha neyin davasını yapıyorsunuz siz. Çıkın lan buradan. Bundan sonra burada kavga olmayacak defolun. " dedi Baran.

Hemen dışarı çıkıp Bülent i beklemeye başladım. Çok geçmeden o da çıkmıştı. Yanına gittim ve anlat dedim. Kafasını yere eğdi ve konuşmaya başladı.

" Ben senden hoşlandım Tuna." yüzüme bakmıyordu. Gözlerimden ateş saçıyordum resmen bakmıyor olması onun için daha iyiydi. Kendimi zor tutuyordum. Sonra tekrar devam etmeye başladı.

" O gün barda çok sarhoştun ve sürekli Doğuştan bahsediyordun. Ben kıskandım... Doğuş da bardaydı." kesik kesik cümle kuruyor bir kelimeyi on saatte söylüyordu.

" Doğru düzgün konuş düzgün anlat lan şunu. " diye bağırdım. Kafasını bir anlık bana çevirdi ama göz göze gelince hemen kafasını eğdi.

" Ben Doğuş u kıskandım ve... Ve o da orada olunca seni öptüm." cümlesini bitirmesi ile birlikte tekrar yumruklarımın hedefi olmuştu. Kendimi kaybetmiştim nasıl vurduğumu bile bilmiyordum. Bizi bir kaç kişi ayırmaya çalışıyordu ama onların bile kim olduklarını hala kestiremiyordum. Kendime geldiğimde Bülenti içeri taşımışlardı. Ağlamıştım ve hala ağlıyordum.

Biraz daha toparlandığım an aklıma Doğuş un çalıştığı barın ismi gelmişti. Barana söylerken duymuştum.  ..... bar...

Hemen kalktım ve arabaya bindim. Barın yerini biliyordum. Arabamı barın önüne çektim ve hızla içeri girdim. Çok fazla kişi yoktu. Zaten yeni yeni hava kararıyordu. Bir barmen gördüm ve hızla onun yanına gittim. Doğuş u sordum ama bu gün izinli olduğunu ancak yarın akşama geleceğini söylemişti. Evinin adresini sordum ama bilmiyordu. Yada o da onu benden koruyordu. Kafayı yemek üzereydim. Bu gün beni çok yormuştu.

Elimde hiç bir şey olmadan geri dönüyordum. Evime gittim ve direk yatağıma uzandım. O kadar yorgun olmama rağmen bir türlü gözüme uyku girmiyordu. Saatlerce yatakta uzandım.

Yine kendi kendime konuşuyordum.

"Sen ne yapmaya çalışıyorsun Tuna. Kardeşim kardeşim diye geziyordun şimdi kardeşim diyemiyorsun. Diyemediğim gibi başka bir şey de söyleyemiyorsun. Onu yormaya daha fazla hakkın yok bunun farkına var artık. Seni asla affetmeyecek."

" Saçmalama o her zaman beni affeder. Beni çok seviyor. "

" Ben de onu seviyorum. Ama bilmiyorum. Onsuz yapmak istemiyorum beni affetsin istiyorum. Heyecanlanıyorum. "

Bu düşüncelerin arasında Doğuşun sesi yankılanmıştı bir an aklımda.

" Ben seni zaten affetmiştim ki zaten seni o gün taa kii sen asla affetmeyeceğim bir şey yapana kadar."

Beni affetmemişti ki hiç. Üzerinde uzun süre düşünmüştüm. " Hassiktir." dedim kendi kendime. Vurulduğum gün gelmişti aklıma. Olan her şey gerçekti o zaman. Ben kendim hayal etmemiştim. Çıldırmak üzereydim. Beni affetmişti ama ben hatırlamamıştım bile.

Beni bir kere affettiğini bile hatırlamadan daha büyük bir hata yapmıştım ona.

###########