Uyuşturucu bağımlısı olan bir kız, yatırıldığı psikiyatri merkezinde hayatını değiştirecek genç bir adamla tanışır.
12.04.2021/ Gerilim #1
07.05.2021/ Psikoloji #1
13.02.2023/ Psikoloji #1
Öncelikle uzun uzun düşünerek yazdığım, çok emek verdiğim bir kurgu. Çoğu şeyi araştırarak ve bilgi sahibi olarak yazıyorum ancak tabi ki hata yaptığım yerler olacaktır. Bunlar için beni güzel bir üslupla uyarıp eleştirirseniz hiçbir sorun olmaz. Ancak saygısızca, küfür veyahutta hakaret ederek yorum yapmayın.
Ve lütfen kitabı bitirdiyseniz ya da ilerlediyseniz ilk bölümlere inip spoiler vermeyin. Böyle yorumları direkt siliyorum.
TARUMAR TÜM HAKLARI İLE TARAFIMA AİTTİR. İZNİM OLMADAN YAYINLANMASI, KOPYALANMASI VE ÇALINMASI DURUMUNDA HUKUKİ SÜREÇ BAŞLATACAĞIMI BİLGİLERİNİZE SUNARIM.
BİLGİLENDİRME- Tarumar tamamen diğer kitaplardan bağımsızdır, hiçbir kitabın devamı değildir. Tarumar tamamen ayrı bir kurgudur. Üstelik basılı bir kitabı ve ayrı bir finali yoktur.
İyi okumalar. ❤️
Bu kitap Zeynep Zaraç'a ithafendir.
(16.02.2021 )
Başladığınız tarihi buraya bırakabilirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Geçmişin acı tadı, damağımda süzülüp; boğazıma akıyordu. Bu zehirli sıvı, yalnızca gırtlağımı değil tüm uzuvlarımı cayır cayır yakarken; tek yapabildiğim, kulağımdaki vehim fısıltıları dinlemek ve zihnimde yuva yapmış olan kuruntuların himayesinde yaşamaktı.
Ben yalnızca, bedeni olgunlaşmış bir kadındım. Ruhum, beynim ve zihnimdeki küçük kız, o elem olayı yaşamadan önce ki mutlu yıllara aitti. Yedi yaşında, resimler çizen, bol bol şekerlemeler yiyen ve oyunlar oynayan çocuktum hâlâ. Vücudum yıllar boyu yaşlanmış, buraya uzanmıştı ancak ruhum; eski, küçük ve ücra bir mahallede yer alan gecekondu evimizde kalmıştı. O zamanlardan buraya varan tek şey; zihnimden kulağıma fısıldananan, makûs kelimelerdi belki de.
Veda.
Annemin, doğuma girmeden önce sıkı sıkıya tembihlediği ismim.
Veda Deniz.
On dokuz yaşındaydım.
On bir yıl önce, çocukluğu parmaklarının arasından çekip alınmış bir kadındım. Acının, tasvirini yapamayacak kadar ağır bir yük taşıyordum sırtımda. Kaburgalarımda, oluk oluk kan akıtacak bir yara oluşturan bu yük, beni içten içte öldürüyor, çürütüyordu.
