Yeşil Gökyüzü

0.5

"Abi şuraya girsek.."

"Dönüşte gireriz. İlk annemin istediklerini alayım. Sonra benim biraz işim var camii taraflarında sizde gidip alın ne alacaksanız.."

"Ne yani gelmeyecek misin bizimle?"

"Ben mi seçeyim feraceni ne istiyorsun?"

"Sen daha iyi bilirsin hangisi daha uygun diye diyorum."

"Ben mi? Serra var ya işte, birlikte yapın ne yapacaksanız."

Serra dedi.

Ee?

Güzel dedi.

Mesaj geldi.

CanKuşum: Al işte, gelmiyor. Sırf sen rahatsız olacaksın diye. Halbuki gelecekti.

Serra: Ne istiyorsun, ben eve geri mi döneyim

CanKuşum: Düzgün konuş görümcene

Gülümsememe engel olamadım. Koltuğun kenarından eğilip fısıldadı.

"Bakıyorumda hoşuna gitti."

"Ne gidecek canım.." diye konuştuğumda kırmızı ışıkta durduğumuz için Âsaf'ın bakışları bize çevrildi. Saniyelik bakışları Âminenin üstünden tekrar önüne döndüğünde onu incelediğimi fark ettim. Nefesini serbest bırakıp elini direksiyonda oynatırken başını geriye yaslamıştı.

Çek artık şu bakışlarını.

Vicdanımı dinleyip bakışlarımı çektim. Başımı cama yaslamamla araba çalıştı. Bende nefesimi serbest bıraktım ve zihnimde tekrar edip duran hareketlerini düşünmemeye çalıştım. Öncesinde de böyle miydi?

Ne değişmişti şimdi bu hislere bürünüyordum?

"Abi.."

"Hm?"

"Geleceksin değil mi?"

"Âmine bensiz yapamıyormuşsun gibi konuşma. Evde elinden gelse döveceksin.."

"Abi ya ne var gelsen? Ben erkek olunca girmeye de konuşmaya da çekiniyorum."

"Rahatsız olmayın.."

"Ya ne rahatsızlığı? Serra açısından diyorsan asıl o gelmeni istedi.."

"Serra mı gelmemi istedi.."

"Ben mi gelmesini istedim?"

"Hani şey için diyorum ya, başımızda bir erkek olsun falan. Değil mi Serroşum?"

Hevesle bana döndüğünde yaslandığım yerden doğrulmuş hangi dilde konuştuğunu anlamaya çalışıyordum.

Masum olmaya çalıştığı bakışlarına tepki olarak "Ya.. evet evet." diye söylenmekle yetindim.

Serra: Başımızda erkek olsun mu? Sanki nereye gidiyoruz? Kendi başımıza gezelim işte, ne istiyorsun?

CanKuşum: Sadece hala olmak istiyorum. Başka bir derdim yok valla *3*

Serra: Hala ne alaka, ben ne diyorum sen ne diyorsun Âmine?

CanKuşum: İlerde anlatırım canım :D

Çok geçmeden durduk. Âsaf "Siz inmeyin ben listedekileri alıp geleyim." dediğinde Âmine onaylamıştı. Bende onaylarcasına suküt ettim. Yanımızdaki AVM'ye ve kurulu pazara baktım. Âsaf üstündeki hâki renk ince montuyla AVM'ye girene kadar onu takip ettiğimde fark etmeden tuttuğum nefesimi bırakmıştım.

"Birde saf ayaklarına yatıyorsun ya, ben bitiyorum o hallerine yengecim.."

"Âmine.."

"He gülüm.." Dedi telefonundan başını kaldırma zahmetine girerek.

"Şey.."

"Abime ilan-ı aşk mı edeceksin yoksa?"

"He, bi o kaldı."

"E ne o zaman?"

"Annemler sabah Âsaf'a abi dememiştim. "

"Hayır Türkçende 5'ti sanki senin ama.."

"Of.. Ne diyorsun ya.."

"Sen ne diyorsun Serroşum?"

"Asaf'a Âsaf demiştim sabah. Babamda abi de dedi.."

"He bunu mu dert ediyorsuun? Ya ben sana kıyamam, sen yeterki evet de kızım abimde seni başkasına bırakacak göz var mı?"

"Yok mu?"

"Varsada ben göremedim valla."

"O ne demek?"

"Orasınıda abimle halledin artık canım. Ben mi ilanı aşk edeyim birde Allah Allah.."

"Ney? Ya ne diyorsun, ben onu mu dedim. Sonra annem ne dedi biliyormusun?"

"Ne dedi?" Diye heyecanla koltuğa sarıldı.

"Şey dedi.."

"Ay Serra naza çekme boynum ağrıdı sana bakacağım diye.."

"İki aya evlenecekler zaten ne abisi dedi.."

"Vallaha de!"

"Yalan mı söyleyeceğim?"

"Oh ohhh, Allah'ım hep en yakın arkadaşım yengem yengem en yakın arkadaşım olsun istemiştim.  Ay Allah'ım çok mutluyum. Anamlar ciddiyiz falan diyorlardı da ben sizde bu kadar söz konusu olacağını düşünmemiştim.. "

"Ne bu ya, Ömer gibi tepkiler saçma sapan."

"Niye Ömer ne dedi?"

"O da hep eli bol zengin enişte istiyormuş falan, Âsaf abiside-"

"Âmine!"

Elleri poşetlerle dolmuş Âsaf seslenince sustum. Arabanın dibine gelmişti. İnşaAllah duymamıştır.

Âmine arabadan inip bagajı açtı. Poşetleri koyduktan sonra arabaya bindiler.

"Selâmun aleyküm.." Dediğinde Âsaf istemsizce selamını aldım. "Aleyküm selâm."

Ses tonundaki gülümseme zihnime düşerken konuştuklarımızın ne kadarını duymuştur diye düşünmeden edememiştim.