3 ay sonra
Sancılarla yıkıldım olduğum yerde. Hastaneye muayene için gelmiştik, hatta doktor bir kaç güne doğurabilirim diye hastaneye yatırma izni vermişti.
Kantine su içmek için gidecekken karın ağrımdan dolayı kendimi ayakta tutamayacak bir duruma gelmiştim.
Anında bir kaç hemşire başıma üşüştü. Doktorların getirdiği sedyeye yatırıldım. Etrafta ki sesler uğultu haline gelmiş duymamı engelliyordu. Sonrası ise bende yoktu. Büyük ihtimal bayılmıştım.
Ve en ilginç olanı da ameliyathaneye baygın bir şekilde girmiştim. Normalde bunun olasılığı var mıydı bilmiyorum fakat öyle olmuştu. İzlediğim videolarda herkes ayıktı, umarım başıma bir şey gelmezdi. Doğururken ölmek istemezdim. Sesimi duyuyorsan Tanrım lütfen ölmeme izin verme. Çocuğumu elime almadan ölmek istemiyordum.
~
"Nur topu gibi bir oğlunuz oldu bayım."
Seolhyun narkozun etkisiyle bayılmıştı. Seol'un ameliyatheneye yatırılacağını duyan Jimin uykusundan uyanmış ışık hızında ameliyathane katına gitmişti. O arada da Yoongi'yi aramış diğerleriyle birlikte hastaneye gelmesini söylemişti.
Endişeden içi içini yiyordu fakat öyle olmamıştı. 1 saat bekleyişinin ardından hemşire bebeği normal bir odaya almış ve strelize edilmiş odada bebeği ilk Jimin'in kucağına vermişti.
Bebeğin erkek olduğunu duyan Jimin bebeğin karışma ihtimalini aklında bin kere geçirse de bu durumu hemşire ile konuşmuştu. Ultrason bazen gerçekleri göstermiyor olabilirmiş daha doğrusu bu biraz da bebekle ilgiliymiş.
İçinde ki tüm endişe ve korkular gitmişti. Bebeğe öyle bir bakıyordu ki eline ilk defa bebek alan birine göre hayli iyiydi,bakışları güzeldi...dünyasına bakıyor gibiydi. Hayatında ki bu 2 kişi onun dünyasıydı.
Biri güzeller güzeli eşi diğeri de minik bebekleri.
Harikaydı,kesinlikle baba olmak harikaydı. Baba oldum diyerek bağırası geliyordu sevinçten. Bu özel anı herkesle paylaşmak istiyordu. O baba olmuştu!
Bebeği düşürmekten korktuğu için bebeği hemşireye verdi ve odadan çıktı. Sevinçten gözünden bir kaç damla yaş gelmişti hatta ağlıyor bile olabilirdi.
Teşekkür etmek istiyordu Seolhyun'a bu güzeller güzeli bebeği doğurduğu için. Ne kadar şey yapsa da onun hakkını ödeyemez gibiydi. Kim bilir ne kadar canı yanmıştı?
Bu yüzden Seol'un değeri Jimin'in gözünde sayılarla bile gösterilemezdi. Gözdesiydi,değerlisiydi..her şeyiydi.
Bir süre sonra gelen arkadaşlarıyla Seolhyun'un odaya geçişini izledi, zaten sonrada odaya kendisi girmişti. Neyse ki Seolhyun'a bir şey olmamıştı,sapasağlamdı. Turp gibiydi hatta sadece narkoz etkisi yüzünden baygındı.
Sevgiyle ellerini tuttu kızın,hayatına giren en güzel insandı. Söyleyecek söz bulamıyordu. Elinden öptü,belki onu duymuyor ya da göremiyordu fakat yinede konuştu.
"Teşekkür ederim güzelim,iyi ki benimle oldun. İyi ki hayatıma girdin. Gerek seninle iyi günlerimiz oldu, gerek kötü günlerimiz oldu hep yanımdaydın. Sana sevgimi belki kelimelere dökemem fakat gösterebilirim. Kalbime bile sığdıramadığım aşkım sadece tek kelimenle bile şaha kalkıyor. Seni seviyorum,umarım erkenden kalkarsın güzelim. Haberin yok ama bebeğimiz erkek. Seni onunla birlikte bekliyoruz."
Sözlerimden sonra bir kaç kere göz kırptı. Bugün benim en iyi günümdü. Tarihe kazımak istiyordum bu günü.
"Günaydın güzelim"
Bir kaç kere öksürdü ve dudaklarını yaladı. Sanırım susamıştı.
Kenarda ki şişeden onu doğrultarak suyu içmesi adına dudaklarına koydum. Susuz kalmışçasına içmeye başladı.
Eliyle suyu işaret etti sanırım bu yeterli demekti. Suyu çekerek kapağını kapattım ve geri yerine koydum.
"Bebeğim" dedi elini karnına koyarak sonra ise gözleri irileşti. "Bebeğime ne oldu? Neden karnım şiş değil?"
"Doğum yaptın Seol ve bebeğimiz odada bizi bekliyor."
Kahkahalar atarak gülmeye başladı aynı zamanda gözlerinden yaşlar akıyordu. "Onu görmek istiyorum."
"Tamam,hemşireye haber vereyim buraya getirsin."
Sedyenin yanında ki düğmeye bastım. Hemen burada oldu hemşire.
"Acaba bebeğimizi buraya getirebilir miydiniz?"
"Ah tabiki hemen."
Koşarayak çıktı ve bir kaç dakika içinde bebekle geri döndü. Küçük kare şeklinde bir şeyin içindeydi, sedyeye benziyordu fakat sedye değildi. Sanırım bebeklere özel bir şeydi.
"Buyrun bebeğiniz."
Seolhyun kucağına aldıktan sonra burnunu onun boynuna doğru götürdü. Sanırım onu kokluyordu.
"Sende kokla Jimin,çok güzel kokuyor."
Dediği gibi bende kokladım.Cennet kokuyordu sanki.
"Harika!" Dedim.
"Bu...bu çok güzel bir duygu."
"Çok iyi bir aile olacağız Seol,hemde çok."
Sonrasında bebeği ve Seol'u görmeye diğerleride gelmişti. İsim konusunda tartışsakta ismi Soo Bin oldu. Tabiki son kararı Seolhyun'a bırakmıştım.
Ve en son ise Soo Bin'imiz kardeşim için ameliyathaneye girdi. Küçücük hatta yeni doğmuş bebeğe iğne yapacaklardı fakat yapmak zorundaydık,kardeşim için...
Başarılı bir ameliyatla kardeşim de kurtuldu. Annem ile babam sevinçten ne yapacaklarını şaşırmıştı ve ilk işleri bize teşekkür etmek olmuştu.
Ölene kadar mutlu olduk. Hayatımız ben,Seol ve Soo Bin ile geçti. Genellikle ağlamakla bizi mahfetse de biz durumumuzdan mutluyduk. Geceleri uykusuz kalıyor,ağlamaması için ölüm savaşı veriyorduk. Tüm bu olanları ise bize bir gülüşüyle unuttuyordu.
İşte böyleydi hikayemiz; Geçirdiğimiz güzel anılarla dopdolu ve bir bebeği güldürebilecek kadar şebek.
Veee mutlu son. Bu kitabımızda bitti. Yazarken keyif alıyordum, genellikle ne yazsam diye düşünürken bunda öyle pek bir düşünmüyordum o yüzden keyif aldığım bir hikayeydi.
Bana destekleyen kişileri büyük bir sevgiyle öpüyorum,teşekkür ederim. Hayalet okuyuculara da sözüm yok. Bu kitap bitse de diğer kitaplarım var yani üzülmeye gerek yok.
Sizleri seviyorum♡
Sağlıcakla kalın...
