Futbolun Prensesi || Neymar Jr.

-11-

"Alex?"

Neymar'ın sesi kulaklarımda yankılandı.

Gözlerimi açmamla yeşil gözlerinin gözlerimle buluşması bir oldu "Maç günü." diye fısıldadı ve yeniden köprücük kemiklerime gömüldü.

"Bacağın iyi mi?" Saçıma küçük bir öpücük bıraktı.

"Daha iyi" diye cevap verdim. Doktor dün akşam röntgen sonuçlarını söylemişti ve ilk kez böyle bir kazanın bu kadar çabuk bir iyileşme gösterdiğini gördük diye eklemişti.

"Maçta oynayamayacağını biliyorsun değil mi? Gelmemelisin burada kal."
Kollarıyla beni kucakladı "Eve geldiğimde seni burada bulmak istiyorum."

"Asla" birden yerimden fırladım. "Şu ana kadar ki hiçbir maçı kaçırmadım bugün oynamasam bile orada olmalıyım."

Ani tepkime karşı beni daha çok sarmaladı "Bacağın daha kötü hale gelsin istemiyorum."

"Gerekirse keseriz Neymar bende geliyorum ."

"İnatçı olmanı seviyorum." Yüzümü okşadı.

Gülümsedim. Kolları arasından çıktım ve sekerek tuvalete doğru ilerledim ve yerde gördüğüm iç çamaşırlarıyla dün akşamı hatırladım.

Vücüdum kırmızıya dönüyordu. Ben dün akşam Neymarla Yatmıştım.

Üzerimde Neymar'ın dolabından alıp dün akşam giydiğim beyaz gömlek vardı , boyu uzundu ve tehlike arzeden yerlerimi kapatmaya yetiyordu.

Göz ucuyla Neymar'a baktım , gözlerimiz birleşti.

"Şanslı herifin tekiyim." Kollarını ensesinde birleştirip gülümsedi.

"Ah kes sesini." yerden iç çamaşırlarımı aldım.

"Hatta Tanrı bile olabilirim."

"Neymar!?" bağırıyordum.

"Sadece yanındayken böyle hissediyorum" vücudumu süzüyordu "çok güzelsin." Yanıma doğru geldi ve yüzüme nefesini verdi . Elini belime sarıp beni kendine çekti "çok fazla."

Vücudum vücuduna değince titredim .

"Şu an sana yapmak istediğim şeyleri tahmin dahi edemezsin."

Şaşırmıştım "şu anda mı?"

Elleri belimde oynaşıyordu "Tam şu anda."

"Yapmanı engelleyen nedir?"

"Sadece şu aptal gömlek." Eliyle açık olan gömleğimi aşağı çekti.

Gülmeye başlamıştım .

"Gitmeliyiz." Sesim kısık çıkmıştı.

Ellerimi kaslı karnına koyup ittim ama hareket etmedi bile.

"Beş dakika daha" elleri hala gömleğimdeydi.

"Neymar!"

"Alexis"

Belimdeki elleri sıkıntıyla verdiği nefesle gevşedi ve birkaç adım geri gidip banyoya girmemi bekledi.

Göz kırptım ve banyoya doğru ilerledim.

Sıcak bir duş aldım ve dünki formamı yeniden üzerime geçirdim her ne kadar komik dursamda Neymar sahaya gitmeden önce eve uğrayıp takımımın formasını üzerime geçirebileceğimi söyledi o yüzden biraz katlanabilirdim .

Banyodan çıktığımda Neymar formasını giyinmiş bir halde beni bekliyordu.

Beni baştan aşağı süzdü "Bu görüntüye her gün bakabilirim."