Futbolun Prensesi || Neymar Jr.

-5-

Sıcak yatağımdan kalkıp Adel'i uyandırmak için harekete geçtim ama ben bunu yapamadan Adel yanıma geldi ve elindeki gazeteyi yüzüme fırlattı "Günaydın 'Neymar'ın ağzından kaçırdığı gizemli kadın."

Anlamayan gözler ile onu süzüyordum "Gazeteye bak."

Adel'in daha demin söylediği başlıktaki bir manşet büyük sayfanın en üst köşesine iliştirilmişti "Tanrım."

Dünkü röpörtaj aklıma geldi ve gazeteyi haberi okumayı düşünmeden kapattım " Adamın başına dert oldum."

"Bunu hak etti." Gazeteyi elimden aldı ve kendi yatağına doğru ilerledi "o kötü biri." Yüzünü ekşitti ve gazeteyi okumak için poposunu bana döndü.

Marc'ın sözlerini tekrarladım "Sadece fazla çapkın."

Adel sinirle kafasını salladı "Saçma çapkınlığını senin üzerinde sürdürmeseydi o zaman Alexis."

"Belki de haklısındır." Fikirlerimi değiştiriyordu.

"Ben hep haklıyım." Göz kırptı ve formasını almak için dolabı açtı.

***

Sahaya doğru yürümeye başladığımda bir gariplik olduğunu fark etmiştim. Bizim formalarımızın yanında boy gösteren 21 kişilik grup bu sahaya aykırıydı.

"Lanet olsun." diye bağırdım.

Koç parmağını gösterip bağırdı "İkinci geç kalışın Grey. Bugün seni oynatmama yetkisine sahibim misafirleri bekletiyorsun."

"Bizi beklemek onlar için bir ödül olmalı." Adel arkadan bağırmıştı.

"Efendim?" Koç kızmışa benziyordu.

"Üzgünüz diyoruz koç bir daha olmayacak." Olayı toparlamaya çalıştım.

"Olmasa iyi olur. " 

Gülümseyip yerime geçtim.

Kızlar ligine girmek için kendimizi göstermemiz gereken ikinci büyük maç bugündü ve ben bunu tamamiylen unutmuştum.

Luis Enrique takımını yönlendirirken. Koç'ta bize gerekli talimatları verdi ve hakem düdüğü çaldı.

Adel biz sahaya doğru koşarken yanıma geldi ve "unuttuğuma inanamıyorum" diye söylendi.

"Ben de." dedim koşmaya hazırlanırken.

"Şu heriflere bir ders vermemiz gerek." Adel'in dünki intikam duygusu depreşiyordu "özellikle futbolcu bozuntusuna."

Kafamı salladım "izle beni." Ondan aldığım enerji ile Pedronun ayağındaki topa doğru koşmaya başlamıştım bile.

Topu iki hamlede ayağından aldım ve onların kalesine doğru yönümü değiştirdim.

Önüme yeniden turuncu kramponlar çıktığında duraksadım, o kadar hızlıydılar ki.

Odaklan Alexis.

Neymar'ı düşünme sadece odaklan.

Tam topa odaklanıp kaleye doğru ilerliyordum ki bacağımda çok büyük bir darbe hissetim.

Bir an, sadece bir anlığına bacaklarımın vücudumdan ayrıldığını düşündüm ,sonra yerdeydim.

O kadar canım acıyordu ki eğer kıpırdarsam vücudumun parçalara bölünmesinden korktum.