Luscious Kisses of Dawn (KS #1) [ON-HOLD]

Kabanata XXXI

Bakit sa lahat ng tao, siya pa?

Pilit kong inalis ang tingin ko sa kanya at ibinaling iyon kay Peony. She looked like a seductress in her red dress and red stilettoes.

Nangingibabaw ang maputi nitong balat na sadyang nakakaakit tignan. Kahit sinong lalaki hindi siya aayawan sa uri ng pananamit niya ngayon at sa karismang dala niya.

Ako lang ba ito o nagbago ang dressing style niya?

Pakiramdam ko ginagaya niya ang dressing style ko. Tinignan ko siya mula ulo haggang paa at napakunot ang noo ko, it's the same style as my dress noong una akong pumunta sa bar. Anong gusto niyang iparating?

Iniwas ko ang tingin ko sa kanya at tinignan nalang ang pagkain. Ayukong ma-stress ni maipakita na subrang nadudurog ang puso ko sa mga nakikita ko. Pero kahit anong gawin ko alam ko na hindi ko na kayang itago pa ang nararamdaman ko.

Sa kaibuturan ng puso ko alam ko na na-i-insecure ako kay Peony. Simply because she has the man I fell in love with. At sa malalim kung pag-iisip mas lalo kong nasukat ang agwat naming dalawa ni Cali.

Iba ang mundo niya. My world and his should never have intersected. Pakiramdam ko tuloy the universe did all this to teach me a lesson.

Pakiramdam ko sinasabi nito sa akin na kahit gaano pa ako ka maingat o kahit gaano ko pa pagplanohan ang buhay ko, may mga bagay parin na kayang sumira sa ambisyon ko.

I mean its rational to have your plans ruined pero yong kontrol mo sa sarili mo, I believe na ito ay isang bagay na kaya mong pagharian. Nasa mga palad mo ang takbo ng buhay mo. Yet this principle is meaningless when it comes to love. Now I believe that love knows no boundaries nor ideals.

Pero kahit subukan ko pang lumaban, ano ang ipaglalaban ko? His love? Minahal niya nga ba ako?

Ginamit lang ako ni Cali para isakatuparan ang mga plano niya. He likes her, mahal niya si Peony. Kaya naman... wala akong maipaglalaban kahit na piliin kong lumaban.

Napahawak ako sa tiyan ko. This child is the only thing I have. Kahit papaano nagpapasalamat pa rin ako na hindi niya ako iniwan ng wala lang. Binigyan niya ako ng anak na labis kong gustong magkaroon. So why do I feel greedy?

All is well and my child is enough.

Dala ang bagong pag-asang unti-unting nabubuo nilingon ko si Cali. Tinignan ko siya na para bang iyon ang huling pagkakataon na makikita ko siya. Kasalukuyan nitong kausap ni papa. Kahit na kausap niya ang mamanugangin niya hindi parin nawala ang malamig nitong awra.

Napayuko ako at napangisi sa gawi niyang ito. Napakapamiyar ng eksenang ito sa isipan ko. Ganito rin ang itsura niya noong una kaming nagkausap sa bahay niya. Back then inalok niya ako na maging girlfriend niya sa loob ng isang buwan. How crazy was the universe to make us collide with each other?

Ibinalik ko ulit ang tingin ko sa kanya not caring of what others might think. Isipin nila ang gusto nilang isipin. This last glance... I won't miss it for the world.

That exact moment tinignan niya ako. Hindi ko alam kung ngingitian ko ba siya o i-congradulate sa marriage niya.

Napapitlag ako nang makarinig ako ng kalabog sa mesa. Awtomatikong nahanap ng mga mata ko ang deriksyon kung saan iyon nanggaling. It was from Peony's mom.

"Like mother, like daughter. Bitches."

Nagpantig ang tenga ko sa narinig. Tinignan ko si Katerina ng matalim. Humigpit ang hawak ko sa utensils na nasa magkabilang kamay ko. How would it feel to stab her? Must've been nice.

"Gentleman sorry but we have to end this dinner as we have important matters to attend to," mabilis na saad ni papa pero hindi ko iyon napansin dahil sa nangingibabaw na pagkairita ko sa asawa niya. Gusto ko siyang balatan ng buhay until she begs me.

May pagiingat akong inanyayahan ni Vincent na tumayo for us to leave. Doon ko lang napansin na halos lahat ng team nasa labas na maliban sa sakin at sa kanya. I better leave before I wreak havoc, isa pa I can't risk my baby's safety.

Sumunod ako kay Vincent pero natigil ang pag-alis naming nang may humigit na kamay sakin at kinulong ako nito sa mga braso nito.

Isang pamilyar na presensiya ang bumalot sakin. It was Cali. Matalim nitong tinignan ang kamay ni Vincent na nasa braso ko "leave," he bluntly said to him.

"Cali, a-ano b-bang ginagawa m-mo?" tanong ko habang pilit kinakalas ang braso niya sa bawang ko.

"Let go of her Ellesiel. She doesn't want you," matigas na saad ni Vincent.

"Cal, what do you think you're doing? You think, I your fiancé is dead!?" galit na saad ni Peony habang sapilitan nitong hinahatak ang braso ni Cali. Matalim siyang tinignan ni Cali na nagpatigil sa kanya.

May pwersa niyang kinalas ang braso niya na siyang nagtulak kay Peony para tumama sa backrest ng upuan.

"Ouch," she whimpered pero hindi niya ito pinansin.

Naguguluhan kong ingat ang mukha ko para tignan siya. He was looking dark. Unang pagkakataon ko siyang nakitang ganito. Ano bang binabalak niya? Gumagawa siya ng gulo and its stressing me out!

"Whether she wants me or not, It's none of your business." Malamig niyang saad.

"Mr. Devera, you may leave. Rest assured your colleague will go home safe and sound." saad ni papa na nasa gilid ni Vincent.

Tinignan ako ni Vincent as though tinatanong nito if I will really be just fine. Gusto kong sabihin na kung pwede wag niya akong iwan, pero ayukong madamay siya sa gulong ito.

Tumango ako sa kanya "I'll be fine, uwi ka na." malumanay kong saad. I felt Cali's arm tighten in my waist.

Nagaalinlangang umalis si Vincent sa silid. Umalingawngaw sa buong silid ang tunog ng sumirang pinto.

"Let go of me." malamig kong saad kay Cali pero hindi ako pinakinggan nito. He looked into my eyes intensely. Para bang may gusto siyang sabihin pero natatakot siya.

Napalingon ako sa kanan nang makarinig ako ng tunog ng stilettos na papalapit.

Slap!

"Katerina!"

Naramdaman ko ang mahapding sensasyon sa aking pisngi. It almost made my head spin. Pero ang nagpaputla sakin ay hindi ang sampal na natanggap ko, kundi ang sampal na binigay ni Cali sa mother-in-law niya.

"Cali! Are you insane? Why did you slap my Mom! Mom... Mommy, are you okay?" nag-aalalang tanong ni Peony sa mommy niya na napasalampak sa sahig.

Si papa naman ay tinignan lang ito pero hindi siya gumalaw sa kinatatayuan niya. Para bang wala lang sa kanya ang ginawa ni Cali sa asawa niya.

"Mr. Ellisel I am sorry for my wife's idiotic act just now. I hope you won't take it to heart."

Anong nangyayari? Hindi ako makapaniwalang sinampal ni Cali ang mother-in-law niya, just what was he thinking!

"Mr. Terencio, when I slapped your wife I was still considerate of our families past relationship despite of the deceit your family had committed from not fulfilling the agreement. Looks like I have been to kind to your family that you actually bully my fiancé. Next time I won't let things go easily." nakaramdam ako ng matinding panlalamig sa boses niya nang binitawan niya ang mga salitang iyon.

Napahawak ako sa noo ko nang makaramdam ako ng kaunting kirot at pagkahilo sa mga pangyayaring nagaganap sa harapan ko.

"Cali what are you talking about? I am your fiancé! Bitawan mo ang bwisit na babaing yan! You should be here with me, beside me! What is wrong with you? Don't you love me anymore?" lumapit siya kay Cali with tears streaming down her face.

Nakita ko ang pagmamakaawa sa mga mata niya at matinding emosyon na ngayon ko lang nakita sa mga mata niya. Those emotion, it's the eyes of someone who's in love. Turns out she loved him.

Pakiramdam ko pinipiga ang puso ko sa mga nakikita ko. Did I just turn out into the kind of person whom I hated the most?

Unti-unting nagdilim ang paningin ko matapos makadama matinding kirot sa ulo ko.

I badly needed rest from all of this.

------------

Thank you for reading!

Vote. Comment. Share.