Luscious Kisses of Dawn (KS #1) [ON-HOLD]

Kabanata XXIII

Lumabas ako ng banyo matapos magtapis ng tuwalya. Narinig ko ang pagtunog ng aking telepono habang patungo sa dresser.

Cali Calling...

Napangiti ako nang mabasa ang pangalan ng tumatawag. Mabilis kong sinagot kong sinagot iyon.

"Hello," masiglang bati ko sa kanya.

"Well, someones happy today," narinig ko siyang mahinang tumawa sa kabilang linya matapos sabihin iyon.

"Hmmm," nasabi ko nalang bilang pagsang-ayon.

"You remember our dinner date, right?"

"Oo," kagat labi kong sagot. I feel like wanting to tell him the news, but for what reason? Bakit ko sasabihin?

"Okay, do you want me to pick you up there?" nag-panic ako sa suhestyon niya.

"No! I mean, hindi na kailangan—pupunta nalang ako sa bahay mo. Anyway, I'm on my way there after I change my clothes. Saglit lang at aalis na rin ako."

"But—baby I'm still in my office at may meeting rin ako this 6 pm," halata ko ang pagod sa boses niya.

"Hmm, then lets just have dinner in your house. I'll do the cooking. Hintayin nalang kita doon," nakangiti kong alok sa kanya.

"Are you sure? Isn't it troublesome in your part?"

"Ano ka ba, magluluto lang naman ako. Besides, it will be our first official date in your place,"

"Okay then... Baby I look forward to that," pakiramdam ko sa lambot ng boses niya ay nakangiti siya nang sabihin niya ang mga salitang iyon.

"You have food requests? Favorites? Just tell me, I'll cook it for you." wala akong narinig na sagot sa kanya.

May problema ba siya? Bakit natahimik siya? Nasubrahan ba ang kabaitan ko? I can't help it, siya ang nagbigay sakin ng magandang biyayang sobra kong ikinasasaya ngayon. Kahit sa pagluluto manlang gusto kong makabawi.

"Twine," rinig kong sambit niya sa pangalan ko.

"Baby, what's wrong?" nag-alala kong tanong sa kanya.

"Thank you," natahimik ako sa sinabi niya. Naramdaman ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko nang sabihin niya iyon.

"Salamat, dahil ipagluluto kita? Ayos lang, kahit araw-araw mo pang hingin sakin na ipagluto ka. Magsabi ka lang pagbibigyan kita," kaya kong gawin iyon... gagawin ko hanggang sa matapos ang kasunduan namin.

Sa di malamang dahilan naramdaman ko ang pagsikip ng dibdib ko.

"Really, you'll do that? What if... I want to wake up everyday by your side, pagbibigyan mo rin ba ako?" natahimik ako sa sinabi niya. Hindi ko alam kong ano ang gusto niyang ipahiwatig sa sinabi niya.

Siguro sinabi niya iyon kasi, ganoon naman dapat ang ginagawa ng isang nobya.

Siguro gusto lang niyang gampanan ng maayos ang napagpag-usapan namin.

Pwede namang ginagawa niya ito sa ibang dahilan.

Ini-isip ko, sa lahat ng nangyari samin sa loob ng dalawang linggo ay baka nahulog siya sakin. Pero, sa tuwing maalala ko ang dahilan ng kasunduan namin napapatawa nalang ako sa ini-isip ko.

Imposibleng magkagusto siya sakin sa loob lang ng maiksing panahon. Mahal na mahal nito ang fiancee niya, kaya nga ito pumayag sa kalukohang ito. Kahit na nasasaktan siya sa desisyon ng fiance niya ginawa niya parin.

Alam ko, umiyak siya dahil sa babaeng iyon. Alam ko rin na mahal niya ito ng subra, kaya naman imposible itong mangyari. Isa pa kahit naman magustuhan niya ako tingin ko hindi ko kayang suklian iyon.