Luscious Kisses of Dawn (KS #1) [ON-HOLD]

Kabanata XXXII

Napakunot ako ng noo ko nang maramdaman ko ang mga palad na banayad na nakahawak sa kamay ko. Unti-unti kong minulat ang mga mata ko. Isinara ko agad ang mga mata ko dahil sa biglaang pagkasilaw. 

Slowly opening my eyes, my blurry vision adjusted. Sinalubong ako ng puting ding-ding and some wood interior. Isang tingin palang sa buong silid napansin ko na agad ang mga mamahaling gamit sa loob. Kahit minimalist lang ang design nito, halata parin ang kaibahan ng mga gamit sa loob.

Nahulog ang tingin ko patungo sa aking kanang kamay. Natanaw ko ang mahimbing na natutulog na si Cali. Ngayon ko lang napansin ang pagod sa kayang mukha. Medyo maputla ang labi nito, halata rin ang eye bags niya at kahit tulog makikita parin ang bahagyang pagkunot ng noo niya. 

Napakagat labi ako, I feel like crying for some unexplained reason. Hindi ko alam kung bakit pero... habang tinitignan ko siya parang pinipiga ang puso sa sakit at tuwa. Sakit dahil gusto ko na patagalin pa ang oras. But I know it was impossible. 

Unknowingly tumulo ang mga luha ko,  I bitd my lips so hard to not make a sound. Pero kumawala parin ang ilang hikbi sa mga labi ko and it waked him up.

Tinignan niya ako his worried expression showing off, "Hey," he huskily said. Inabot niya ang mukha ko at pinunasan ang mga luha ko. "Baby why are you crying ? hmm?" naramdaman ko ang pangspoil sa boses niya. Para bang inaalo niya ako that I could vent all my anger and no one would dare question me with him beside me.

"W-why are you here?" halos na marinig ang boses ko nang sabihin ko iyon. Naging malumanay ang boses ng pagsasalita ko dahil na rin sa emosyong bumabaha sa buong pagkatao ko.

"Because.." tumigil siya saglit at tinitigan ang mga mata ko, "You're here."  Napaka expressive ng mga mata niya nang sinabi niya iyon. Iyong pakiramdam na pinapakita niya sa akin kung gaano ko siya naapektuhan.

"..." gusto kung sabihin ko sa kanya na hindi ko siya kailangan at mas mabuti pa na hindi ko na siya makita pero, nawalan ako ng lakas sabihin iyon.

"I-" nagsimula siya ulit magsalita  and appear as though he was in trance.

"..." tinignan ko lamang siya at hinintay ang mga sasabihin niya. Naramdaman ko ang paghigpit ng hawak niya sa kamay ko.

"I'm sorry. Twine, I miss you." 

Nahigit ko ang aking hininga sa mga binitawan niyang salita. Sa pagpatak ng bawat segundong lumilipas unti-unti kung naramdaman ang pagaan ng pakiramdam ko. Maikling mga salita, pero naapektuhan ako ng subra. It was like I was waiting for this. 

Hindi ko napigilang mapahikbi. 

Sa buong buhay ko pinili kong maging matatag. Pinili kong manatili sa nakaraan. Pinili kong mabaon sa sakit. Pinili kong hindi magpatawad. Why? Dahil ayukong bitawan iyong mga bagay na pinahalagahan ko. Yet I lost them and saw them in other peoples hand.

Pero sa pagkakataong ito iba na ang gusto ko. Gusto kong piliin si Cali at bitiwan ang nakaraan. I want him in exchange of everything I've been through. 

Nang niyakap niya ako ng mahigpit pushing his face to my neck I lost it. When I fet his warmth at ang lalaki iyang amoy, I lost it. Nawalan ako ng lakas ng loob itulak siya palayo instead I hugged him tight at umiyak nalang. I missed him so much kahit na ilang araw lang kaming hindi nagkita. Pakiramdam ko  its been years since I saw him.

"Cali... When I let you use me I didn't tell you to screw me. Ako.. ako dapat ang nang-iiwan at hindi ang iniiwanan! Ako dapat yong nanakit, hindi yong nasasaktan. Ako dapat iyong nanggagamit na nakatawa hindi yong ginamit na iiyak-iyak nalang.  I shoud've been the winner but you broke me at my own game! I should be, I should... Why?!" pinagpapalo ko ang dibdib niya habang niyayakap niya ako. "Why am I always the loser. Bakit ako nalang palagi ang iniiwanan? Iyong nasasaktan? Am I not worth it to leave someone behind? Hindi ba pwedeng ako naman ang mang-iiwan at iiyakan? Hahanapin at mananatili sa isipan ng iba? Why?"

"Simply because you are far to good to leave someone behind." mas hinigpitan niya ang yakap niya sakin ang freed his right hand afterward. Malumanay niyang sinapo ang panga ko lifting it up so that we could see each others eyes.

"I'd rather have you like this, than see you leaving me. Because I promise this time around, I wont be leaving you behind. A man can't leave without his heart just as I cant leave without you for the rest of my life." hindi napigil ang mga luha ko sa mga sinasabi niya.

Is he seriously confessing to me, na mas gusto niyang makita akong iniiwan? What an absord  and rude man he is!

"Gago ka ba? Natutuwa ka pang iniwan mo ako!" napangiti nalang ako sa sinabi ko and it made him smile too.

"I didn't leave you, and you were the first woman who throwed me out and left me. Taking my heart with you. Tell me Twine, how cruel can you be?"

"I-" natigil ako sa sasabihin ko nang mapagtanto ko na ako ang bumitaw samin.

"We played the game baby but that wasn't enough for me. Twine could you play with me till my breath is no more mine?" his face was begging.

Nakita ko ang luhang pumatak sa mga mata niya. Parang pinipiga ang puso ko and it felt like my soul was torn in half.

"Cali how can you be sweetly savage?!" I kissed him without a warning.

Sa mga sinabi niya paano ako aayaw? Galit ako sa kabit ni papa and swore to drag those faces to the ground. They are home wrecker. Naninira ng pamilya, ng buhay. But then here I am, ready to play this fire until it burns out. 

I'm going to be a mistress, yet I am proud to be his one and only mistress. Nababaliw na ako. Napakagagas mang aminin but, it wasn't my fault to love someone out of my boundaries.

Sino ba ang mgakakapigil sa pagtibok ng puso? Okay lang kung puso ko lang ang masasaktan if we part. But having him in great pain sa panahong iwan ko siya, is going to kill me.

I am a mistress. But I'm no ordinary mistress. I'm a mistress who is loved and cherished by the man who begged to play the game with me to the end.

Makikipaglaro ako sa kanya hanggang uugod-ugod na kami, hanggang hindi niya na ako makilala at hanggang sa huli kong hininga. 

Ladies and gentlemen, I Twine Terencio is totally wreck to the bones yet I have no intentions to be healed. I want to be poisoned to death. 

How cruel love can be? It choose me to be broken.

Willingly broken.

I broke our kisses "You're serously asking me to be your mistress?" I smilled playfully to him habang yinayapos ang mukha niya ng makaliwa kong kamay.

"Mistress?" napakunot ang noo niya. 

"Didn't you just say so kanina?" mas kumunot ang noo niya at umasim ang mukha.

"You are not fit to be my mistress." napanganga ako sa sinabi nya. Parang kanina lang tinatanong niya ako na makipaglaro sa kanya tapos ngayon di ako papasa sa standard ng mistress niya? My pride, you were severly aggreived!

Sinbukan ko siyang itulak palayo pero pinigilan niya ako. "Kung ayaw mo ede wag? Get out of here WE-ARE_DONE!" ko siya pero nagmukha lang akong kawawa. Ngumiti pa siya. The same usual teaser face na ginagamit niya sakin.

"You don't fit to be my mistress, but please be my wife?"

**************************

Thank you for reading!

Vote. Comment. Share.