"SAÇMALIK."diye bağırdı Akın.
Söylememeliydim işte. Henüz tam iyileşmemişken ona bunu söylememeliydim.
"Rüyanda gördüğün bir kıza aşık olmak mı ? Bu delilik Ozan farkında mısın?"
Akın'ın odasından çıkıp hızla odama gittim. Resimi kaptığım gibi Akın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 30
"Hala gelmediler. Bir sorun mu çıktı acaba?" Ayça gözlerini devirip "Ozan,uçağa bineli on beş dakika olmamıştır. Biraz sabrette uçak havalansın bari."dedi. Haklıydı. Her zamanki gibi. Ama o kadar heyecanlıydım ki zaman geçmek bilmiyordu. Her gün konuşmamıza rağmen Rüya'yı deliler gibi özlemiştim. Ayrıca Rüya'nın annesi Nevin teyze henüz Hakan abinin varlığından habersizdi. Evet ,belki bir hafta gibi uzun bir süre saklamak gerçekten pek iyi bir şey değildi ama Hakan abinin varlığından haberi olmuş olsa çoktan Ankara'da olmuştu bile. Ama en çok merak ettiğim Deniz'in tepkisiydi. Hiç görmediği babasını görmek.. Düşüncesi bile tüylerimi diken diken ediyor.
"Ben acıktım."dedi Akın bıkkın bir sesle. Ayça oflayıp "Sanırım ben de acıktım."dedi. "Ozan,yemek isteyeceğiz. Sen de acıktın mı?"diye Ayça'yı geçiştirip "Hayır hayır aç değilim ben."dedim. Ama hemen ardından odayı dolduran midemin sesi beni haksız çıkardı.
"Akın, Ozan'ı da say lütfen."dedi Ayça gülerek. O kadar heyecanlıydım ki mideme kramplar girmiş,iştah namına bir şey kalmamıştı. Ayaklarımı kanepede uzatıp biraz sosyal medyada takılmaya başladım. Aksi takdirde zaman asla geçmeyecekti.
••
"Bir de aç değilsin Ozan. Sanırım aç olmuş olsan ambalajları elinden alamazdık."
"Bir ara gözünü elimdekilere de dikti. Neyse ki hepsi şu an midemde güvende."dedi Akın Ayça'ya cevaben.
"Midem kazınmış işte ne yapayım ? Aç kalıp ölmemi falan mı istiyorsunuz anlamadım ki."dedim sahte bir kırgınlıkla.
"Birazdan ölecek olsan Azrail'e 'Kardeşim iki dakika bekle de birazdan bir kız gelecek onu görüp hemen geliyorum.' dersin sen."
Akın'ın söylemine gülerken Ayça elini savuşturup "Aman ölüm falan bahsetmeyin öyle. Hoşlanmıyorum."dedi.
Sofrayı toplamada Ayça'ya yardım edip içeri geçtim. Uçağa binmelerinin ardından neredeyse bir buçuk saat geçmişti. Şimdiye burda olmaları lazımdı. "Akın sence de gecikmediler mi ? Yoksa ben mi kafamda kuruyorum yine?" Şimdiye çoktan havaalanında bekliyor olmalıydılar. Hatta ben onları almış,eve gelmiş olmalıydım fakat haber veren kimse yoktu.
Akın gözlerini televizyondan ayırıp saate baktı. "Kardeşim şimdiye gelmiş olmaları lazımdı. Ara istersen bak açık mı telefonları."
Onu onaylayıp Rüya'yı aradım. Telefon çaldı fakat cevap verem olmadı. Ardından babamı aradım ve açmasını bekledim. Bir kaç saniye sonra biz müzik sesi ulaştı kulağıma. Kaşlarımı çatıp müziğin geldiği yöne odaklandım. Dış kapıdan geliyordu ses. Yakınlaştıkça daha da yükseldi. Telefonu kapatınca müzik sesi de kesildi ve kapımın ardından fısıldaşmalar duydum. Temkinli bir şekilde kapıya yaklaştım ve kapı deliğinden dışarıdakilerin kim olduğuna baktım. Çatılı kaşlarım anında geçirirken sevinçle kapıyı açtım.
