"SAÇMALIK."diye bağırdı Akın.
Söylememeliydim işte. Henüz tam iyileşmemişken ona bunu söylememeliydim.
"Rüyanda gördüğün bir kıza aşık olmak mı ? Bu delilik Ozan farkında mısın?"
Akın'ın odasından çıkıp hızla odama gittim. Resimi kaptığım gibi Akın...
Sadece canım dediğimin canı yanınca acı çekiyorum. Bu dünya için fazla umursamaz olabilirim. Ama bu umrumda değil..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 27
Rüya'dan..
Sen hiç hayattayken ölmüş gibi hissettin mi? Tüm duyularını kaybettiğini,bilincini yitirdiğini,etrafına duyarsızlaştığını..
Ben hiç yaşamamıştım. Ta ki şu ana kadar.
Birinin beni omuzlarımdan tutup sarsması ile kendime geldim. Akın karşımda durmuş bir şeyler anlatıyordu ama ben hiçbir şey duymuyordum.
Babam,Ahmet abi ile ilgilenirken Akın beni bırakıp Ozan'ın yanına gitti. Ozan'ın bilinci açık değildi. Gözleri bir açılıp bir kapanıyordu ve çok fazla kan kaybediyordu. Babam ve Akın Ozan'ı kaldırıp sitenin dışına çıkarmaya çalıştılar. Kaçtığımız evin çevresinden sesler yükselmeye başlamıştı bile.
"Kendinize gelin. Bir şey olmayacak ona. Ama eğer şimdi burdan çıkmazsak her birimizi teker teker öldürecekler."
Babamın uyarısı ile Ahmet abi de babamlara doğru gidip oğlunun taşınmasına yardım etti. Ayça benim yanımda durmuş destek olmaya çalışıyordu. Elimizden geldiğince hızlı bir şekilde siteden çıktık. Yaklaşık beş dakikalık bir arayışın sonunda bir taksi durdurduk.
Ben,Akın ve Ozan bu taksiye bindik. Babamlar ise sitenin dışındaki arabaya binip bize yetişeceklerdi. Bir yanım onlar için endişelenirken,bir yanım da Ozan için endişeleniyordu. Nasıl bir gün yaşıyordum ben?
Henüz yıllar önce kaybettiğim babamı bulmanın sevincini yaşayamadan Ozan'ın bu haline tanıklık ediyordum. Ben arka koltukta oturmuş,Ozan'ın dizimdeki saçlarını okşuyordum.
"Geçecek canımın içi geçecek." Onu alnından öperek hala varoluşunu kendime kanıtlamaya çalışıyordum.
Belli belirsiz bir kaç inilti döküldü dudaklarından.
"Yorma kendini Ozan. Az kaldı,bekle iyi olacaksın."
Hafifçe açılan gözleri bitkinlikle tekrar kapandı. Gözlerim tekrar karın bölgesindeki yaraya kaydı. Kan durmak bilmeksizin akmaya devam ederken ben hıçkırıklarımı tutamadım.
Akın bana doğru dönüp "Geldik Rüya geldik. İyileşecek o. Bir şey olmayacak benim kardeşime."dedi ve hızla taksiden indi. Taksici de benim kapımı açarken,Akın etrafta "Sedye lazım."diye bağırmaya başladı. Bir süre sonra bir kaç hemşire bir sedye ile bize doğru koşmaya başladı. Bir yandan Ozan'ı dikkatlice sedyeye taşırlarken bir yandan da Akın'a bazı sorular soruyorlardı.
