Rüyanın Başlangıcı

1.3K 46 11
                                    

"Kaldır kafanı,gökyüzüne bak. Belki hiç farketmediğin yıldız hayatının şansı olmaya geliyordur.."

Bölüm 1

"Bu yıl işiniz her zamankinden daha zor çocuklar. Kendinizi şimdiden iyi hazırlayın."

Defterimi kapatıp büyük dosyamın içine yerleştirdim ve sınıftan çıkan öğrencileri takip edip hemen dışarı attım kendimi. Saatlerce bir insanı dinlemek belirli bir yerden sonra yoruyordu.

Güzel sanatlar binasını terkedip arabama doğru ilerledim. Kapıyı açıp içeri girdim ve elimdeki büyükçe resim çantasını arabanın arka koltuğuna koymak üzere arkamı döndüm.

"Allah! Bu ne ?"

Arabamın arka koltuğunda gayet rahat bir şekilde oturan kıza baktım. Ne ara girmişti buraya? Daha da önemlisi kimdi bu ?

"Sen de kimsin ve benim arabamda ne arıyorsun ? Nasıl girdiğini sormuyorum bile."
Dudağının sağ tarafı hafifçe yukarı doğru kıvrıldı ve bana yaklaştı.

Bana yaklaştıkça kokusu burnuma doluyordu. Hafif ve çiçek kokulu parfümü tam da dış görünüşü ile bütünleşmişti. Kumral saçlarını geriye savurdu ve bal köpüğü gözlerini gözlerime daha da yaklaştırdı.

"Benim kim olduğumu öğrenmek mi istiyorsun? Bunun için daha çok zaman var Ozan."
Yumuşak sesi kalp atışlarımı daha da hızlandırmıştı. Ardından aramızdaki mesafeyi  yavaşça azalttı.

Ardından dudaklarımda çilek tadında bir yumuşaklık...


Birden yatakta doğruldum. Bir kaç saniye algılarım kapalıydı. Kendime geldiğimde gördüğüm rüyanın etkisini atlatmaya çalıştım. Baş ucumdaki telefonu alıp saate baktım. Sabahın dördüydü. Alarmın çalmasına neredeyse üç saat vardı.

Banyoya gidip yüzümü yıkadım ve aynadan kendimi inceledim.

Gördüğüm anlamsız rüya beni biraz korkutmuştu.

Tekrar yatağıma döndüm ve uyumaya çalıştım.

Nasıl olsa sadece bir rüya.


Hızla ayakkabılarımı giyip dosyamı da aldım ve  merdivenlerden aşağıya koşarcasına indim. Asansör bekleyecek vaktim yoktu.

Sabah derslerinden oldum olası nefret etmişimdir.
Ve sanırım yine geç kalacaktım.

Hızla arabama binip elimdeki dosyayı arka koltuğa attım. Tam o an duraksadım. Ve bu sabaha doğru gördüğüm rüyayı anımsadım. Ardından saçmalık diye düşünüp okula doğru ilerledim.
Ben Ozan. Sıradan, hiç bir özelliği olmayan güzel sanatlar okuyan  20 yaşında bir genç. Hayatının çoğunu kendi ayakları üstünde durarak geçiren , girdiği karanlıktan hep yalnız çıkan , korktuğu zaman kendine sarılarak teselli bulan ve hayatın içinde genelde neşeli görünmeye çalışan sıradan biri.

Artık bir şeylerin değişmesi umudu ile yaşayan , kendi mucizelerini kendi yaratan umut dolu biri de diyebilirsiniz.

"Abi beni karıştırmayın hiç gelesim yok."

Akın'ın omuzuna yumruk atıp "Yan çizmek yok kardeşim. Geliyorsun."dedim.

Ders sonrası her zamanki rutini yapıp bilardo oynamaya gidiyorduk. Daha doğrusu işten ve okuldan vakit bulduğum zamanlar yapıyorduk bunu.

Ben arabanın kapısını açınca nazik(!) arkadaşlarım hızla arabaya doluştular. Akın ön koltuğa kuruldu. Mehmet , Serkan ve Okan ise arkaya geçtiler. Arabayı çalıştırıp yola koyuldum.

Rüya (Kitap Oldu)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin