ANKA'NIN DOĞUŞU

10.BÖLÜM

Bölüm şarkısını çok uyumlu buldum beğenceğinizi umuyorum 🤍

...

"Kalp  ele geçirildiğinde  bütün beden yenilgiye uğrar ."
~İbn-i Haldun~
...

"Anne bu ne demek oluyor! Bu saçmalıklarda ne!"

"Aslanım belki bu çıyan yalan söylüyor sırf o mahalleden kurtulmak için."

Neslihan Hanım böyle konuşunca daha çok sinirlenmiştim ve üstüne yürüyerek konuşmaya başladım;

"Bak!Neslihan Hanım kendine gel ben o mahalleye gitmek için bu evdeki kimseyi sağ bırakmam ben kızına, oğluna benzemem burada duruyorsam zorunluluktan anladın?!"

Neco Neslihan Hanıma ben iyice yaklaşınca beni tutup geri çekti ve 'sakin ol' dercesine baktı daha sonra annesine döndü;

"Sultanım, endişelenme Fatoş gerçekten hamile."

"Bak oğlum gerçekten hamile bile olsa senden olduğu ne belli bunun mahalledeki kırığından olmasın bu çocuk!"

Fırsat ayağıma gelmişti işte, bilmiş bir ifade ile saçımı geriye itip;

"Evet doğru Neslihan Hanım karnımdaki bebeğin babası Boz! Ama oğlunuz beni onunla evleneceğim sırada kaçırdı ve ısrarla bebeğime babalık yapmaya çalışıyor!"

Neslihan Hanım bunu duyunca çıldırmıştı Neco'ya dönüp;

"Doğru mu? El alemin piçine sahip mi çıkmaya çalışıyorsun? Bu fahişeyi karın mı yaptın?!"

Bu sözler üzerine Neslihan Hanımın üstüne yürüdüm ama o sırada Neco evdeki herkesin hatta benim bile korkacağım bir sesle bağırdı,

"ANNE YETER! KİMSE FATOŞ'UN KARDINDAKİ BEBEK HAKKINDA VE FATOŞ HAKKINDA BÖYLE KONUŞAMAZ KİMSE!DUYDUN MU!?"

Daha sonra sakinleşmek ister gibi derin bir nefes aldı ve konuşmaya devam etti;

"Fatoş'un karnındaki bebek benden buradaki en büyük kanıt benim! Başka herhangi bir kanıta ihtiyacın yok! Fatoş ile böyle konuşmanı da istemiyorum bundan sonra bu evde benim kurallarım geçerli olacak itiraz edenin canını yakarım."

Son kelimesini bastırarak söylemişti Neslihan Hanım bu tepkiyi beklemediği için şaşırmış ve korkmuştu Neco'yu sakinleştirmek ister gibi yüzünü okşadı,

"Tamam aslanım, sen ne dersen o sakinleş."

Neco annesinin elinden kurtulup elimden tutup beni yukarı çıkardı şu an Neco'nun daha demin ki tepkisinin şaşkınlığını üstümden atamadığım için herhangi bir tepki vermedim yukarı çıktığımızda nihayet kendime gelmiştim vücudumda kontrol edemediğim bir öfke yayılmaya başladı Neco'ya dönüp elimi sallayarak bağırdım,

"Neco!"

Neco hızla bana döndü ve 'şşş' işareti yaptı arından;

"Şimdi değil Fatoş!"

Deyip dışarı çıktı odada tek kalmıştım ilk kez Neco'ya diyecek bir şey bulamamıştım annesine benim yüzümden bu kadar kızması için üzülmüştüm ama Neslihan Hanımın davranışları gözümün önüne gelince Neco'nun bu davranışı gururumu okşamıştı akşama kadar kimse odaya gelmemişti ben de canıma minnet bilmiştim akşam olunca görevlilerden biri kapıyı çalarak yemek getirmişti,

"Efendim Necati Bey gönderdi."

"Tamam çıkabilirsin."

Önümdeki yiyeceklere baktım Neco o kadar şeyden sonra bile bana yaranmaya çalışmaktan vazgeçmiyordu önce önümdeki yemekleri ittirdim onun gönderdiği suyu bile içmek istemiyordum ama sonra düşünce bebeğim için bu gerekliydi bu yüzden yemeği önüme geri çekip yemeye koyuldum yemeğimi bitirdikten sonra odanın camından dışarıyı izlemeye koyuldum dışardaki haraketlilik gözüme çarptı biraz daha inceledikten sonra Neco'nun korumalar ile konuştuğunu gördüm arabanın yanında korumalar ile sanki koyu bir sohbetin içerisinde gibi görünüyordu kafasını çevirdiğinde beni gördü ben de ne yapacağımı bilmeyen bir edayla perdeyi kapattım sonra bu yaptığımın saçma olduğunu fark edip perdeyi geri açtım hâlâ buraya bakıyordu ben de ona bakmaya başladım biraz daha baktıktan sonra camı açtım sanki savaş eşiğinde düşmanımı bakışlarıyla yıldırmaya çalışan biriydim o sırada Neco arabanın içindeki adama;