ANKA'NIN DOĞUŞU

13.BÖLÜM

Bölüm şarkılarını çok sevdim umarım siz de seversiniz 🤍

...

~Şairin: "Ben zaten içi geçmiş bir hevesle, yarım kalmış bir niyetin arasında ıskalandım. Pişmeden yandım." Dediği benim yüreğim ~

...

Abim ses vermiyordu cansız gibi öylece yerde yatıyordu kabullenmek istemezcesine geri geri gittim ve arkamdaki duvara yaslandım ellerimi saçlarıma geçirdim Neco o sırada Hasan abimin yanına çöktü ve nabzını kontrol etti derin bir nefes alıp verdi bu nefes alıp veriş hayra alamet değildi 'hayır olamaz!' dercesine göz yaşlarımı sildim ve Neco'nun yanına gittim içimde bir yerlerde bir şeyler kopmuştu hissetmiştim ama kabullenmek istemiyordum olmazdı babamdan sonra abimi kaybedemezdim kabus olmasını dilercesine gözlerimi açıp kapadım ama değildi! Ben bunları hak edecek ne yapmıştım Allah'ım! Canım o kadar acıyordu ki acıdan kalbim sıkışıyor nefes alamıyordum şu koskoca dünya bir anda bana dar gelmişti Neco ayağa kalktı hırsla yanına gittim iyi bir şey demesini bekledim 'abin yaşıyor! Ölmemiş!' demesini eğer öyle deseydi her şeye razıydım her şeye katlanırdım kolundan tuttum ve kendime çevirdim;

"Öldü mü? Daha ne kadar canımızı yakacaksın? Ölmedi de! Sana diyorum! Her şeye kabulüm! Lütfen Neco!"

"Senin yüzünden oldu Fatoş! Eğer beni zorlamasaydın bunu yapmak mecburiyetinde kalmazdım!"

İnanmamıştım canımın acısı ile bir çığlık atmıştım Neco beni kimsesiz bırakmıştı yalnız kalmıştım. Ellerimle yakasını topladım;

"Sana yemin olsun Neco! Bu acımın bedelini ödeyeceksin! Benim adım da Fatoş'sa sana öyle acılar yaşatacağım ki merhamet dileneceksin benden! Senin beni kimsesiz bıraktığın gibi ben de seni kimsesiz bırakacağım en sonunda acıdan geberdiğinde mezarına tükürmek için geleceğim duydun mu?"

"Fatoş isteyerek yapmadım birden görünce ateş edecek sandım! Her şey bir anda oldu!"

Neco'nun dediklerini duymuyordum bile kulaklarımı kapatmıştım bu acıyla tekrar yüzleşiyordum sevdiğim birini kaybetmenin acısını ikinci kez yaşıyordum ve yine bu acıyı yaşamama sebep olan kişi Neco'ydu beni sevdiğini söylemesine rağmen bana en çok zarar veren oydu 'yere batsın onun sevgisi!' dedim içimden koşarak abimin yanına geldim abim benim ağlamama kıyamazdı ağlayarak;

"Abi, lütfen hadi kalk! Tamam kızdın o yüzden böyle yapıyorsun özür dilerim bir daha seni asla kızdırmayacağım söz veriyorum ne dersen yapacağım! Hadi abim benim hem sen bana kıymazsın! Bak Afet yengeme derim çok kızar sana! Abi lütfen kalk anneme evlat acısını yaşatma! Beni yalnız bırakma!"

Abim ne dersem deyim kımıldamıyordu sinirle kıyafetlerinden çekiştirmeye başladım;

"Abi kalk diyorum! Eğer kalkmazsan kendimi öldürürüm duydun mu beni sana yemin ederim ki öldürürüm kendimi!"

Sonra öfke ile çığlık attım gözlerim kararmaya başlamıştı gözlerim kapanmadan önce abimin parmağını hareket ettirdiğini gördüm en son gördüğüm şey buydu.

...

Fatoş'u böyle görmeye katlanamıyordum acı çeksin istemiyordum ama hep benim yüzümden acı çekiyordu bir tarafım ona çok sinirliyken diğer tarafım gözyaşlarını görmeye katlanamıyordu Fatoş acı içinde çığlıklar atıyor abisine sesleniyordu ona yaklaşmaya bile korkuyordum şu an ateşten bir toptu adeta yanına yaklaşanı yakacak türden, sadece onu izliyordum sinir krizinin bitmesini bekliyordum abisinin yanına çöküp dakikalarca onunla konuştu sanki sohbet eder gibi bir havası vardı delirmeye başlayacağından korktum, yaptığım şeyden pişmandım gelen kişin Hasan abi olduğunu bile fark etmemiştim tek düşündüğüm şey silah ateşlenince Fatoş'a zarar gelebileceği düşüncesiydi o anki korku ile ateşlemiştim silahı sonrasını hatırlamıyordum bile, hissettiğim tek şey şu an, mide bulantısıydı soğuk soğuk terlemeye başlamıştım tekrar Fatoş'a baktığımda iyi olmadığını fark ettim telaşla yanına koştum yanına çökmem ile bayılması bir oldu kucağımda perişan bir halde yatıyordu korku ile;