ANKA'NIN DOĞUŞU

12.BÖLÜM

Bölüm sonu şarkısı bu sefer bu şarkının son paragraflara uyduğunu düşünüyorum umarım beğenirsiniz.🕊
...

~Bir gün yalnız kalırsan tekrar et; "sevildiğimden emin olduğum tek kalbi kırdım."~

...

Üstümdeki şaşkınlığı attıktan sonra Neco'yu hırsla ve tüm gücümle ittim ve sert bir tokat attım dudağı patlayan Neco gülümseyerek bana döndü tam o sırada tüm mahalleyi ayağa kaldıracak bir bağrış duyuldu bu bağrışla yerimden sıçradım bu ses Boz'a aitti Neco'ya doğru koşuyordu;

"Lan! Lan! Ne yaptın oğlum sen? Sen bugün ölüm fermanını imzaladın Neco! Sen Fatoş'a nasıl dokunabilirsin! Ulan it!"

Neco pişkin bir şekilde sırıtarak Boz'a döndü;

"Ne var gardaş karımı öptüm yani çocuğumun annesini."

Neco bunu dedikten sonra geri çekildi ve bana dönüp bir göz kırptı bu hareketinden sonra taşlar yerine oturmuştu Neco Boz'un baştan beri bizi izlediğini biliyordu ve o yüzden deneyelim mi? Diye sormuştu Neco'ya tiksinti ile baktım sonra kafamı Boz'a çevirdim Boz duyduğu şey ile bir adım geri çekilmişti ve hızla kafasını bana çevirdi;

"Ne diyor bu it Fatoş!?"

"Saçmalıyor işte Boz seni kızdırmak için yapıyor."

"Daha demin ki halden sonra bana hiç öyle gelmedi, bak Fatoş doğru söyle bu çocuk kimden!?"

Duyduğum soru geri geri gittim Boz'un gözlerine baktığımda o şüphe tohumlarını görmüştüm Boz benden şüphe ediyordu bunca yıldan sonra geçirdiğimiz onca şeyden sonra uğruna öleceğim ve öldüreceğim adam benden şüphe ediyordu ve bu şüphesini dile getiriyordu sanki o an dünyam başıma yıkılmıştı içimdeki çocukluğum kalbimde tepiniyordu gözlerimden sicim gibi yaşlar süzülmeye başlamıştı çünkü artık Boz bana inansa da içimde asla tamir olmayacak bir kırık inşa etmişti o kırık öyle canımı acıtmıştı ki düşmanımın ve herkesin gözü önünde ağlıyordum Boz tek sorusuyla beni yıkıp geçmişti. Bir an Neco'nun yatağımın başına gelip söylediği sözleri hatırladım,

FLASBACK

Bugün yorgun bir gün geçirdiğimi düşünerek yatağa girmiştim tam uykuya dalacakken kapıyı kilitlemediğim aklıma geldi ne kadar tedirgin olsam da üşendiğimden gidip kilitleme gereği duymadım zaten kimse odaya girmiyordu kimseden kastım tabii ki Neco'ydu başta odaya girip bana bir şey yapacağından korksam da böyle bir şey olmamıştı kendimi tam uykuya bırakacakken kapının yavaş yavaş açıldığını duydum korkudan titremeye başlamıştım gözlerimi yavaşça araladığımda odaya girenin Neco olduğunu gördüm içimden 'kahretsin zaten ben niye Neco'ya güveniyorsam' diye geçirdim Neco bana yaklaştıkça alkolün kokusunu daha net alabiliyordum elim hemen yastığımın altındaki bıçağa gitti en ufak yanlış hareketinde bıçağı tam kalbine saplayacaktım sessizce yanıma yaklaştı birkaç dakika beni inceledi sonra yatağımın yanına oturdu derin bir nefes aldı elleri ile yüzünü kapatıp konuşmaya başladı;

"Sen uyanıkken gelmeye cesaretim kalmadı daha doğrusu bana olan bakışlarını görmeye tahammülüm kalmadı Fatoş. Biliyorum çok haklısın ben her şeyi hak ediyorum ama yine de içimde bir yerler acımadan edemiyor. Karşında ne kadar güçlü durmaya çalışsam da her hangi kötü sözüne, kötü bakışın ile karşılaştığım zaman çocuk gibi ağlayıp odama saklanasım geliyor ama alışacağım Fatoş göreceksin karşında taş gibi sağlam duracağım ve bir gün benim Boz'dan daha iyi baba olacağımı göstereceğim o çok güvendiğin Boz seni bir gün öyle bir yarı yolda bırakacak ki inanamayacaksın bunu nasıl biliyorsun dersen ben insanın gözüne baktım mı her şeyi anlarım, o seninle karşılaştığında gözlerine aşkla değil şüphe ile bakacak Fatoş. Umarım yanılırım ama gerçek bu neyse şimdi sen uyanıp benim kafamı kırmadan gideyim buraya seninle dertleşmek için geldim çünkü bu evde benim gerçekliğimi görebilecek tek kişi sensin!"