ZER0 (Tamamlandı)

Z0 | Tanıtım Filmi

Herkese merhaba.

Uzun bir aradan sonra tekrar aranızdayım ve yeni kurgum için kollarımı sıvadım. :)

ZER0 (Zero değil, Zer0) ile beraber sanal bir şehrin anahtarını sizin avuçlarınıza bırakıyoruz ve aşkın, tutkunun, sadakatin, şefkatin ve dostluğun hapsolduğu bu hayatın kapısını açmanızı bekliyoruz.

Kara Kiraz, biliyorsunuz ki benim için uzun soluklu ve yorucu bir süreçti. Fakat görmezden gelemeyeceğim şey de, yazmayı çok sevmemdi ve şimdi burada, ikinci kurgumun ilk satırlarını yazıyorum.

Umarım Kara Kiraz'da elde ettiğim başarımı Zer0'da da devam ettirebilirim.

Bu bölümü tanıtım filmini yayımlamak ve bilgilendirme yapmak için yayımlıyorum. Giriş bölümü bundan hemen sonra yayımlanacak. 

(Tanıtım filmini buraya da bırakıyorum. İstediğiniz kısımdan izleyebilirsiniz. )

Bölümleri Kara Kiraz'da olduğu gibi sıklıkla yayımlayabilir miyim, bilmiyorum. Elimden geldiğince, en önemlisi de kendimi hazır hissetmeye başladığımda yayımlayacağım. Derslerim ağır ve her işime yetişmekte bazen zorlanabiliyorum.  Anlayışlı olmanızı bekliyorum sizden de. 

Buraya yeni açtığım ve kurgularım hakkında duyurular yapmak için kullanacağım Instagram hesabını bırakıyorum. İki platformdan da takip edebilirsiniz. 

Instagram:

fromdearmagnolia

m.beyza.demirkubuz (kişisel)

TANITIM

Sıfırdan başlamak için kurduğu bir şehri vardı. İlmek ilmek işlediği, her siyahı beyaza çevirmek için günlerini harcadığı bir şehirdi, Yergahva. Fakat denklemi bozan, bilinmezi yanlışa; yanlışı doğruya; doğruyu şüpheye çeviren bir virüs kaplamıştı merkezini.

Ve bu virüsü yok edecek tek bir kişi vardı. Bileklerini görünmez bir zincirle, dudaklarını kalın bir şalla bağlayabildiği tek bir kişi vardı elinde.

ZER0 olmak, ZERO ve ZER'in gizemini çözmek, onun göreviydi.

Yanık kül olmak, küllerini gökyüzüne savurmak, onun kaderiydi.

Yapmak zorundaydı. Kendisi için değil, kardeşi için mecburdu.

Kader ağlarını sinsice, ardında bir iz, peşinde bir gölge bırakmadan ilmek ilmek örüyordu. Hayat akıyor, zaman geçiyor, elde kalanlar bir hiçe, hayal edilenler ise her şeye dönüşüyordu.

Bir ile kurulan hayaller, sıfır ile yıkılıyor; insanoğlu ise bu iki ayrım arasındaki ince köprüde, arafın kolları arasında daha çok çıkmaza sürükleniyordu.

Ve geriye sadece "Yaşayıp göreceğiz." demek kalıyordu.

Her zamanki gibi.

***

Sıfır ve Bir arasındaki ince çizginin hikayesi.