10 yıl sonra;
-"Barlas, Derin annecim koşmayın"
Ellerimdeki tabakları bahçeye kurduğumuz sofraya koydum. İki çocuk annesi olmuştum. Mesleğim olan askerliği bırakmayarak büyütmüştüm. Zaman o kadar hızlı ilerlemiştiki anlayamamıştım. Belime dolanan kollar ile mest olduğum o kokuyu burnuma çektim.
-"Güzelim bırak oynasınlar"
Sevgili kocam yine o muhteşem sesiyle konuşmuştu. 9 yaşındaki oğlumuz ve 5 yaşındaki kızımıza asla kıyamayıp her istediğini yapıyordu.
-"Hayatım çocuklarımız senden yüz buluyor hep. Sen her dediklerini yapmasan bu kadar şımarmazlar. Lütfen artık onlara olmaz demeyi öğret"
Saçlarıma konan öpücük ile sırtımı göğüsüne yaslamıştım.
-"Napayım kıyamıyorum"
Elini karnıma dolamış 9 aylık olan oğlumuz sayesinde pek sarılamıyorduk.
-"Sinirlenme sonra Berkan anlayacak"
Gözlerimi devirip kollarından çıktım. Yüzümü yüzüne çevirip sert çehresine baktım.
-"Murat lütfen sinir etmeyin o zaman beni"
Duyduğum kapının zil sesiyle büyük ellerini elim ile kavrayan kocam ile birlikte kapıya ilerledik. Derin sarı saçlarını savurarak kapıya koşup hemen açmıştı.
-"Teyşe hoşgeldin"
Mira'nın bacaklarına sarılmıştı hemen.
-"Hoşbulduk bir tanem"
Mira'da benim gibi kocaman olan karnıyla zar zor bakıyordu Derin'e.
-"Dayısı'nın güzeli gel bakalım"
Burak Derin'i kucağına alıp hemen yanaklarından öpmüştü.
-"Hadi içeriye geçelim"
Benim sesim ile Mira çantasını kenra bırakıp sarılamadığımız için yanaklarımdan öpmüştü.
-"Hoşgeldiniz"
Yüzümdeki gülümsemeyle karşılık vermiştim.
-"Hoşgeldin baldız bahçeye geç"
Murat'ta benim gibi gülümseme ile içeriyi göstermişti.
-"Bacanak nasılsın ya"
Burak kucağındaki Derin'i yere indirip erkekçe sarılmıştı Murat'a.
-"İyiyim dostum sen nasılsın"
-"Hormonları tavan yapmış eşine bakan birisi olarak sen düşün"
Burak ve Mira 7 yıl önce evlenmişlerdi. Çocukları tedavi ile olmuştu ama Burak asla Mira'ya karşı. sevgisini esirgememişti bu süre zarfında.
Tam kapıyı kapatacakken Barlas bir anda tekrardan açmıştı. Koşarak gelen Emir ve Efkan'ı görmem ile gülümsedim.
-"Barlas kanki biz geldik"
İkizler hemen Barlas ile sarılmışlardı. Bu yeni nesil çocuklar böyle lafları nereden öğreniyorlarsa.
-"Hoşgeldiniz çocuklar"
Bana dönen bakışlarıyla gülümseyip yanıma gelmişlerdi.
-"Hoşbulduk göbekli teyzoş"
Emir'in sözüyle gözlerimi sonuna kadar açıp bakmıştım.
-"Merhaba 1 numaralı tontiş teyzecim"
Efkan'da ayak uydurmuştu hemen ikizine. Çocuklar gülerek içeriye girince bana bakan Nefes ve Özkan'a baktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖLGE (TAMAMLANDI)
Teen FictionHer zaman geri planda tutulmuştum 1 adım geri'de ilerliyordum. Ailem kararlarıma saygı duymazlardı asla, arkadaşlarım ise saygı duyarlardı. Peki bir bataklığa batsanız yanınızda kim olur. -"Sana son bir şans Azra DENİZ" Yüzünü gördüğüm an nefret et...