Pet °SKZ°✓

7. Bölüm : Özel Bağ

  Changbin'in bedeni tarif edemediği bir hisle titrerken sonunda kendine gelip Felix'i sert olmayacak şekilde ittirdi. "Tanrım, Lix! Ne yapıyorsun sen?"

  Felix'in gülümseyen yüzü düştü. Tam o sırada odada yabancı bir ses yankılandı. "Kızdıracak bir şey mi yaptım? Beni bırakacak mısın?"

  Changbin'in gözleri yerinden çıkarcasına büyürken etrafa baktı. Gözleri Felix'e geri döndüğünde "Ne oluyor anlamıyorum ki..." Diye mırıldandığını duydu.

  "Felix, sen... Sen konuşuyorsun!"

  Felix sahibinin yüzüne şaşkınlıkla bakarken "Anlıyor musun?" Diye sordu. Sonra düşünceli bir şekilde "O zaman bu hareketim hoşuna mı gitti? Bir daha yapabilirim istersen!" Dedi.

  Changbin hemen Felix'i hareket etmemesi için sabitlerken "Hayır, hayır, yapma!" Diye söylendi.

  Felix'in hareket etmeyeceğini anladığında onu bırakıp aralarına mesafe koyarak yan tarafına oturdu. Felix de hemen oturmak için doğruldu. "Nasıl oldu bu?" Diye merakla sordu Changbin.

  "Bizim normal hayvanlar olmadığımız oldukça açık zaten. Sahibimize bağlanırsak yavaşça evrimleşiriz ve vücudumuz böyle olur." Deyip kendini gösterdi Felix. "Ama tamamen insan olmak istiyorsak özel bir bağ kurmamız gerekiyor. Açıkcası özel bağın ne olduğunu bilmiyorum ama birlikte kaldığımız insanlar sahibimizin de sevdiği şeyler yaparsak insana dönüşebileceğimizi söylemişti."

  Changbin 'özel bağın' ne olduğunu anlamış olsa bile anlamamazlıktan gelmeye karar verdi. "Peki oradaki insanları seviyor muydun?"

  Felix hemen yüzünü buruştururken "Onlar bize zarar veriyorlardı!" Diye bağırdı.

  Changbin en azından birinin kedisini çalmadığına sevinirken şimdi ne yapacağını düşünüyordu. Diğerlerine hemen söylemek geliyordu içinden fakat diğer yandan eğer onları çağırırsa uzun bir zaman uyuyamayacağını biliyordu. Sabah kahvaltıya çağırmayı akıl ederek Felix'e döndü. "Şimdilik uyuyalım. Yarın sabah diğerleriyle konuşuruz. Olur mu?"

  Felix kulaklarını sevimli bir şekilde oynatırken "Beni bırakmayacaksın değil mi?" Diye sordu.

  Yatakta yerleştikten sonra konusmaya başladı Changbin. "Tabiki bırakmayacağım kedicik. Gel hadi!" Kollarını iki yana açtığında Felix hemen oraya yerleşti. "Ama bir daha böyle hareketler yaparken önce bana söyle olur mu?" Felix kafasını salladığında Changbin küçüğünün saçlarını okşadı ve derin bir uyukuya daldı.

🐱🐶🐹🦊

  Chan, Minho ve Hyunjin sabaha garip bir şekilde uyanmışlardı. Changbin onları asla kahvaltıya çağırmazdı. O her zaman kahvaltıya gelen taraf olmuştu.

  Hazırlandıktan sonra hayvanlarını da alıp Changbin'in binasına ilerlediler. Biliyorlardı ki onlar birlikte olmayı seviyorlardı. Kapının önünde birleştiklerinde Hyunjin kapıyı tıktıkladı.
 
  Kapı Changbin tarafından açılınca uzaylı gibi ona bakmaya başladılar. "Ne bakıyorsunuz? Girsenize."

  Chan içeriye ilerlerken sorgulayan bakışlarıyla "Hayırdır? Bir şey mi oldu?" Diye sordu.

  Changbin gözlerini devirirken kapıya yaslandı. "Sizi çağırmam için bir şey mi olması gerekiyor?"

  Soru sorarcasına cevapladı Hyunjin. "Evet?" Böylece Changbin arkadaşlarını kahvaltıyı bırak yemeğe bile çağırmadığını fark etti.

  Bu düşüncesinden uzaklaşıp heyecanla konuşmaya başladı. "Her neyse, çok önemli bir şey oldu!"

  Hyunjin "Tahmin etmiştim." Diye mırıldanırken Minho "Ne gibi?" Diye sordu.