Küçük Kızım||Texting

1.Bölüm

1.

Uzun bir aradan sonra merhabâ! Nasılsınız? Umarım iyisinizdir.

Kitabı tamamen düzenledim. Eski yorumlarla alakası yok bunu söyleyeyim ilk başta. Eski kitap her bölümde daldan dala atlıyor ve biraz da cringeti. O kitap ergenliğimin etkisi altında yazılmıştı. İlk kitabım bu arada....

Neyse, iyi okumalarrrrrrr ＼ʕ •ᴥ•ʔ／

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen <3

°°°°°°°°°°°°°°°
Telefonuma art arda gelen bildirimler ile uykumdan uyandım.

Saat gecenin üçü hangi deli bu?! Telefonumun ekranını açtığımda bir dakikalık körlük geçirdim."Hay ananı...Niye bu kadar açtım ki parlaklığı." "Ya Tamer Allah aşkına git uyu!" Salondan annemin bıkmış sesini duydum. Büyük ihtimal,hatta kesin, babam(!) yine alkollü gelmiş ve annemi konuşarak uyutmuyordu. "Çenesini siktiğim." Dedim dişlerimin arasından.

Sinirle kafamı telefonuma çevirip, WhatsApp girdim.

055* *** ** **: Daddy stuck around but he wasn't present (Baban etrafındaydı ama hiçbir zaman yanınada değildi.)

055* *** ** **:Cheated on your mom but she never left him.(Anneni aldattı,onu hiç terk etmedi.)

055* *** ** **:First I didn't get it, now I understand. (İlk başta anlamadım, şimdi anlıyorum)

055* *** ** **:He broke her heart, left money in her hands.(Kalbini kırdı, eline para bıraktı.)

055* *** ** **:So everything got paid for..(Yani her şey ödendi..)

'055* *** ** ** Kişisini Engellediniz.'

"Bütün deliler beni buluyor." Gece gece tanımadığım bir numaraya cevap verecek değilim. Sabah kalkar bir güzel ağzının payını verirdim. Ama önce annemi şu babam lanetinden kurtarmam lazım.

Oflayarak yatağımda doğruldum, komidinimin üstünden boşalmış su bardağımı alıp,odamdan çıktım. "Ha ben uyuduğum zaman burada yatacasın,değil mi? Yok öyle kalk beraber yatacağız."

Derin bir nefes alıp,sanki yeni uyanmış bardağıma su doldurmaya kalmışım gibi salona girdim. Kısık gözlerle "Neden hâlâ ayaktasınız siz?" Diye sordum uykulu sesle. Annem bana dönüp "Yok bir şey Ayça, git yat annem." Dedi. Annemin dediğine ona bakmadan kafa salladım. Hâlâ babama(!) bakarak,o da bana bakıyordu,elimdeki bardağı kaldırıp "Suyum bitti onu doldurmaya geldim." Dedim. "Ayça geç bakayım şuraya." Ha,yine başlıyoruz. "Geçmiyorum. Yarın sınavı var,erken kalkacağım. Çok ses yapıyorsunuz,uyuyun." Dedim.

Yalandı. Sınavım falan yok. Bir an önce yatıp zıbarsın,annem rahat etsin istiyordum. Babam(!) kaşlarını çatıp, ağzını yaya yaya "Geç dedim,önemli bir şey konuşacağız!" Dedi. Artık bu adama sinirlenemiyorum bile. "Tamer bırak kızı,sınavı var yarın uyusun." Dedi annem. "Hayır!" Dedi babam(!).

Söyleceği şeyi söylemeden rahat bırakmayacağını bildiğim için tekli koltuklardan birine oturup,konuşmasını bekledi. Annem sessiz sessiz sabır duası okuyordu.

Dudağımın tek tarafı alayla kıvrıldı. Çünkü hâlâ babam(!) boş boş suratıma bakıyor,arada da hıçkırıyordu. "Konuşacak mısın artık?" Dedim. Koltukta azıcık öne gelip "Annen benimle yatmıyor?" "Tamer!" Medeniyetsiz ayı.

Bu tür şeyleri ablamada önce diyordu. Böyle bir pislik işte. Kaşlarımı çattım. "Sizin yatak odası ilişkiniz beni ilgilendirmez." Dedim. Yarın kalktığında hiçbir bok hatırlamayacaktı.

Anneme kafamı döndürdüğümde yüzünü elleri ile kapatmıştı. "Sen söyle! Gelip koltukta yatıyor." Dedi yine cahil insan. "Tamer yeter! Karşındaki kızın,adam akıllı konuş!" Dedi annem hafif sesini yükseltip. Bende yerimde dikleşip,alayla "Neden acaba?" Diye sordum. O da saf gibi "Neden?" Diye sordu. Yüzümdeki hafif,alaylı tebessüm daha da büyüdü "Sen kendine bakıyor musun? Ne kadar pis olduğuna bak. Horlamanı hiç duyuyor musun? Ya da uyurken kendi kendine bağırmalarını,konuşmalarını duyuyor musun? Ben söyleyeyim,hayır."

Koltuğun en ucuna gelip,onun gibi ellerimi birbirine kenetledim. Koltukların arasında çok mesafe yoktu. Yüz yüze sayılırdık. "Ayça,yapma." Diyen annemi duydum. Bardağı eline almıştı,bir şey yapar diye. "Senin dediğin şeyi ben ne zaman yaptım? Bir düşün bakalım? Şimdi kalkmış annemin senin gibi pisin koynuna yataracağımı düşünmen çok komik. Sen-" Daha sözümü tamamlamadan yanağımda bir karıncalanma hissettim. "Ayça!" Artı olarak annemin dehşete düşmüş sesini.

Acısını hissetmemiştim bile. Gülerek kafamı babama(!) döndürdüm. Kendine gelmiş gibiydi. Gözleri kocaman açılmıştı. Gülerek konuşmaya başladım. "İçinden bunu hak ettin diyorsun,biliyorum. Terbiyesiz diyorsun,onuda biliyorum. Noldu babacığım(!) gerçekler acı mı geldi? Benim bu dediklerim senin bize yaptıklarının yanında hiçbir şey. Ablam gibi yirmi iki yaşıma kadar seni dinleyeceğimi,susacağımı sandın ama ben seni iki yaşımda bile dinlemiyordum." Biraz daha yaklaşıp sadece onun duyacağı bir sesle "Çok yakında,çok az kaldı sadece bir sene. Bir seneden sonra yapayalnız kalacaksın. Bir zamanlar ailen yanındayken eskortların peşinden koştuğun,bizi umursamadığın gibi bir sene sonrada bizim peşimizden koşacaksın. Sadece bir sene."

❤️‍🩹