THE MAN IN GREEN UNIFORM (Montenegro Series #3)

Chapter 6

Celestine's POV.

Pagkatapos kong makita iyong nasa notepad niya, he didn't give me enough time to respond. He quickly stood up and closed the light in my room, iniwan niya akong mag-isa pero naka bukas ang pintuan ko.

I don't know how long he stayed pero paggising ko, maayos na maayos ang sala ko. Gulat na gulat si Cath pagpasok niya, masama raw pala talagang nilalagnat ako, naglilinis ako bigla. Akala niya kasi ako ang gumawa noon not until she found first the letter na iniwan nung hudyo.

I hope you get better, don't go to work and just rest well. If I will get the chance to get off early, I'll check on you again.

- Captain.

My Captain.

Something in the back of my head told me that.

Why would I feel territorial towards him, hindi ko naman alam kung gusto niya ba or hindi ko rin naman alam sa sa sarili ko kung gusto ko ba sya.

I might have a crush on him, and crushes are just for girls and boys.

Captain Connor is a man, and I am pretty sure that I am not yet ready for that kind of relationship.

He is very nice and friendly. I do not wish to play with him.

Cath asked who it is pero nagkibit balikat lang ako, pakiramdam ko ay sanay na siya sa dami ng di-nate ko.

I am feeling better na that morning kaya naman nung tanghali ay pumasok na ako.

"We don't tolerate employee here, na porket bago pa lang ay tumatamad na."

Kasalukuyan kong hinuhubad ang mask ko at nagkasabay kami ni Trina sa washing area.

Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy sa paghuhugas ng kamay ko hanggang braso.

"I heard nag-early out ka kahapon, the audacity to ask a senior resident to sub you?!" inis na inis itong tumingin sa 'kin.

"I was not feeling well," simpleng sagot ko.

"If I don't know you better, malamang nagsisinungaling ka, you want to spend time with Captain Stephen?! Geez dream on, akala mo ba seryoso siya sa 'yo? I know him," she confidently said.

"That shouldn't be the question." Bored ko siyang tiningnan.

"At ano?" nakataas ang kilay nitong tanong. Sinarado ko ang tubig at nagsimula ng punasan ang kamay ko.

"Ang tanong, am I interested with him?" I smirked before leaving her.

Ano bang pake ko kung mas magkakilala na sila? Anong pake kung close sila or kung hindi interesado sa 'kin ang sundalong iyon.

I am Celestine Snow Montenegro.

I won't beg, I can even make the world beg for my attention. I am a destruction dressed in Gucci.

Whole day I kept thinking of that. Para siyang orasan na paulit ulit kong sinasabi sa utak ko.

My whole day was about to end ng makarinig kami ng malakas na pagsabog, malayo iyon pero naramdaman namin ang yanig ng lupa.

Kabang-kaba ako, lalo na ng marinig namin ang palitan ng bala.

"My goodness, grabe ang mga rebelde rito," Georgy said kaya napalingon ako.

"Is it always like this here?" I asked him.

"Oo girl, sa totoo lang, pinapauwi na kami ng Montenegro Corp," he answered. "Karamihan lang sa amin ay nag-stay dahil totoong mas malaki ang sahod dito, isa pa, kapag umalis kami, paano ang mga tao rito, ang mga pasyente."