THE MAN IN GREEN UNIFORM (Montenegro Series #3)

Chapter 14

Celestine's POV.

"Ate!" I immediately smiled ng makita ko yung kapatid ko.

Ang sungit nyang tingnan, he is wearing a two-piece black suit. Pinagtitinginan siya ng mga babae at kahit bakla. He is also tall.

Dalfon Storm Montenegro

"Stormy!" I tried to sound as cheerful as I can as I walked closer to my brother.

I am older than him pero dahil sa height difference at seryosong mukha nito, nagmumukha siyang mas matanda sa 'kin.

Mabilis akong yumakap sa kanya, he didn't try to push me like what he will usually do.

"Did you miss your noona?" Pangungulit ko sa kanya.

"Don't ask me, unang tingin ko pa lang sa 'yo, nai imagine ko na how you will invade my personal space and always take Elle again."

"Hey, please, let me borrow Elle!" sabi ko rito but instead of answering me, he pulled my luggage.

Nanatili akong nakasunod sa kanya. He could've asked one of our drivers to pick me up but our dongsaeng did it.

How I wish Damon is here. Mas masaya siguro, mas may mabu-bully ako.

Mas bumagal ang lakad ko ng makita ko ang ikinakabit na mga poster sa loob ng airport.

Kumunot ang noo ko dahil parang pamilyar yung babae sa advertisement.

"What?" huminto na pala ako kaya inis akong binalikan ni Storm. "You're into showbiz now?"

"Huh?"

"You know her?"

"She looks familiar, I am not sure-

"She's Tamara Leslynne Dela Fuente."

"Tamara?" I asked at kusa akong napatingin pabalik doon sa advertisement.

She is the girl, siya yung babaeng kausap ni Stephen sa parking lot years ago.

Artista na siya ngayon?

Good for her, bagay naman sa kanya, maganda siya, matangkad, at maganda ang katawan.

"I just know her, paano siya naging artista?"

"Not sure, alam mo naman ngayon, you can be an artist by talent or scandal or a big issue, not that you care about it, so c'mon."

"I see." I tried to smile.

Hindi ko malaman kung saan nanggagaling ang pagka-uneasy ko bigla.

Jetlag lang to, pagod lang ako.

"Sa bahay ka ba mag stay or doon sa condo mo?"

"Since wala naman si Dakota, doon na lang ako sa condo ko."

Diniinan ko yung pangalan ng bestfriend ko.

"Very funny noona," sabi nito sa 'kin bago ako tinalikuran.

"Ang pikon naman ng bunso."

"Don't call me like that!"

"Sungit mo," sabi ko rito.

Wala pa ang parents ko sa bansa, they are on a tour, they do that once in a while, they communicate with us by chats and calls pero wala sila for a month or two.

They deserve that. My parents deserve nothing but the best. If my dad wants to date my mom forever and just do that, believe me, susuportahan namin siya ng kapatid ko. They worked long and hard enough.

Naunang umuwi si Cath sa 'kin kaya hindi na ako nagulat ng sendan niya ko ng mga schedule appointments ko para sa buwan na iyon.

Si Storm na lang ang pumunta sa condo ko para ihatid ang gamit ko roon.