THE MAN IN GREEN UNIFORM (Montenegro Series #3)

Chapter 13

Celestine's POV.

"Miss President." Narinig kong tawag ni Cath sa 'kin kaya napalingon ako sa kanya.

"Yes?"

"Okay lang po ba kayo? Medyo preoccupied po kayo lately."

"I am okay." I stood up and grabbed my towel before I headed to the shower.

Sinalubong ng malamig na tubig ang katawan ko pero hindi sapat iyon para mawala ang iniisip ko nito pang mga nakaraang araw.

I took longer than usual sa paliligo ko, hindi ko namalayan ang oras kaya naman huminto lang ako sa pagligo ng may kumatok na sa banyo.

"Bubby," he called. "Are you alright?"

Si Stephen, nandito na sya, gaano ba ako katagal?

"Y-yeah, almost done," sagot ko pero sa totoo lang, hindi pa ko tapos sa mga seremonyas ko dahil naubos ang oras ko sa pagtunganga.

Nagsuot lang ako ng robe, nadaanan ko sa sala si Stephen, saglit lang itong tumingin sa 'kin bago ibinalik ang mata sa panonood ng TV.

Dumiretso na ako sa kwarto ko at doon nagbihis. I wore a white slacks and a blue polo, nag blue flat shoes na lang din ako.

Kasalukuyan akong nagbo blower ng pumasok si Stephen, patapos na rin naman ako kaya pinatay ko na ito.

"You're quiet," he told me.

"Bubba, kailan ba ako naging maingay?" Nagsimula na kong suklayin ang buhok ko.

"Don't feel bad, susunod ka naman agad diba?" he asked.

He is being tasked to go home, actually kasama ang buong team niya. Uuwi na sila ng Pilipinas.

It shouldn't be a problem too, pwede naman akong sumama na agad pero hindi ngayon, Michelle isn't back yet, may importante itong inaasikaso sa isang ospital ko sa US.

On progress din kasi ang pagpaparenovate ko ng mga parte ng ospital, nobody will overlook sa lahat.

Georgy is not yet ready he needs more training kaya naman naaasar ako dahil mauunang uuwi si Stephen sa 'kin, hindi dahil clingy ako, his family is probably expecting na kasama ako.

But work is work.

Lumapit siya sa likod ko, yumakap siya at isinandal ang baba niya sa balikat ko. It must be so hard for him to do that because of his height pero he is doing it to make me feel better.

"Susunod agad ako kaya 'wag kang gagawa ng kalokohan," sabi ko rito.

"When did I do that?" He looked at me kaya tumama ang matangos nyang ilong sa pisngi ko.

"Yeah, you're such a good boy." I held his hand and bahagya kong isinandal ang ulo ko sa kanya. "Let's go, baka mahuli ka pa sa flight mo."

"Yeah as if you know it," sabi nito sa 'kin before he chuckled.

"I don't, may sarili kasi kaming eroplano," I told him before laughing.

He is leaving today with his team.

He drove, pero may kasama kaming isang sundalo niya na magda drive sa 'kin pabalik sa ospital. I told him I can drive pero ayaw niya.

I was fixing his jacket, hindi ito yung binigay niya sa 'kin, it is mine na and weirdly it will help me feel at ease dahil wala sya.

"You should meet with your family and make sure you give my gift to your brother."

"He wants to see you."

"I know bubba, I will see him with you as soon as I am finish with my task and transition here."

"No rush bubby, I'll wait for you."