THE MAN IN GREEN UNIFORM (Montenegro Series #3)

Chapter 20

Celestine's POV.

I slowly opened my eyes kahit ramdam na ramdam ko ang pananakit ng ulo ko.

"Cath!," I called her, hoping na nandyan na siya sa labas ng kwarto ko.

Paano ba ko nakauwi kagabi? Buti nakauwi ako. Sobrang sakit ng ulo ko at pakiramdam ko ay dry na dry ang lalamunan ko.

I assumed na wala si Cath cause she will probably come running here, nauna pang malasing 'yon sa 'kin so malamang tulog pa yun.

Muntik pa akong mauntog sa pintuan ng kwarto ko dahil sa hilo.

Didiretso sana ako sa banyo kaso nakarinig ako ng ingay sa kusina.

"Cath, kanina pa kita—"

Kusang napahinto ako sa pagsasalita, I almost lost my balance kaya naman napahawak ako sa table dahil para akong babagsak.

"W-what are you doing here?"

Instead of answering me, Stephen just looked at me thoroughly.

And this staring game that he is doing is not helping me at all to focus.

"Stephen." I tried to calm my tone.

"I- I am staying here," he answered.

"Ano?! Why would you stay in my unit?!" Muntik na akong dumausdos sa mesa ko dahil sa pesteng hangover ko pero nagulat ako ng mabilis niya kong mahawakan sa braso to help me up. "Bakit mo ba ko hinahawakan?!"

"Bakit ba nagagalit ka?!"

"And why shouldn't I be mad at you?! You're trespassing Mr. Connor!"

"I took care of you, nagluluto pa ako ng breakfast for you—"

"That doesn't change the fact na pumasok ka sa private property ko —what?! Bakit mo ko pinagluluto ng breakfast?!"

"Well—"

Hindi ito agad nakasagot sa 'kin kaya nag crossed arms na ko kahit malaki ang chance na tumumba ako.

My head is in pain but this man right here is killing me.

"Sasagot ka ba or palalabasin na kita?"

"Celestine, you didn't remember anything last night?"

Kusang nanlaki ang mata ko.

Omo.

"Did we do anything last night?"

I swear gusto kong ipalo yung ulo ko sa kitchen cabinet ko dahil sa tanong ko na yun.

CELESTINE MONTENEGRO! For the love of God, porket may hindi ka maalala, iisipin mo agad may nangyari sa inyo?!

Mauuna akong papatayin ng daddy ko nito.

He tried to hide his smile kaya mas pinaningkitan ko siya ng mata.

"I guess hindi mo nga maaalala."

"Teka, ano ba? Sumagot ka nga ng maayos."

"Mas okay na makalimutan mo, it will not help the situation din naman."

Hayuf. Did I really sleep with him? Sa ex-boyfriend ko talaga?! Nagpa panic na yung utak ko as I try hard to recall what happened last night.

Ang naaalala ko lang talaga ay sumakay ako sa kotse ni Abraham. OMG. Celestine!

"And we did not do what ever is running on your head."

A sigh of relief immediately came out of me.

"You could've said that right away! Pinag-isip mo pa ko!"