Elime verdiği kupada ki sıcak kahveden bir yudum alıp ona döndüm.
" Tek mi yaşıyorsun "
Başını sallayıp elinde ki kahveyi izlemeye başladı.
" Ailen nerede ? "
Benden tarafa dönüp acı bir tebessümle konuşmaya başladı.
" Trafik kazasında kaybettim onları "
" Başın sağolsun "
Çok zor birşeydi sevdiğin birini kaybetmek biliyordum...
" Kardeşin falan var mıydı ? "
Başını sallamakla yetiniyordu, belki de söylemeye dili varmıyordu.
Bana döndüğünü fark ettiğimde bende ona döndüm.
" Sen neden ağlıyordun "
Gözlerimin tekrar dolması ile gözlerimi ondan çektim.
" Önemli birşey değildi "
" Önemli birşey olmasa ağlamazdın İpek "
" Annem'in babamı aldattığını öğrendim "
" Ve annen'in böyle birşey yaptığına inanamıyorsun "
Bu sefer ben başımı salladım.
" Peki baban bu yüzden anneni öldürmüş olabilir mi ? "
Gözlerimden akan yaşları önemsemeyerek cevap verdim.
" Bilmiyorum "
Bi süre gözlerimin içine baktı, bakışlarımı ondan kaçırmadan bende bakmaya başladım.
Gözlerini kaçırarak dışarıya bakmaya başladı.
" Sil gözlerini ağlayan insanlardan nefret ediyorum "
" Sen hiç ağlamıyor musun ? "
Erkek adam ağlamaz derse ağzına bir tane çarparım valla. Her insan ağlayabilirdi, erkek veya kadın fark etmezdi.
" Ağlamak hiç birşeyi değiştirmiyor İpek, ne kadar ağlarsak ağlayalım hiç birşey değişmez, ben en son 16 yaşımda ağladım"
Haklıydı fakat ağlamak insanı rahatlatıyordu.
" Her neyse sen şimdi yorgunsundur ben senin odanı hazırlayayım "
Ayaklanmasıyla bende ayağa kalktım.
" Ben burada yatarım "
" Ne gerek var "
Omuzumu bilmiyorum şeklinde hareket ettirdim.
" Merak etme benim yatağımda yatmayacaksım "
" Yatmam da zaten "
Odadan çıkması ile etrafa boş boş bakmaya başladım.
" İpek gel "
Koltuktan kalkıp sesinin geldiği odaya doğru yürümeye başladım.
Kapıdan odaya baktığımda buranın kimin odası olduğunu anlamıştım.
" Erim burada yatmamı istediğinden emin misin ? "
" Evet "
Bir kaç adımla yanına gittim.
" Beni orada tek başıma bırakmadığın için teşekkür ederim "
" Teşekkür etmene gerek yok "
Tebessüm edip odadan çıktı.
~
" ANNEE "
Gözlerimi açmam ile kabus olduğunu anlamış ve biraz da olsun rahatlamıştım.
Nefes nefes'e kalmış ve fazlaca terlemiştim.
Uzun zamandır kabus görmemiştim umarım bir daha görmezdim.
Odanın kapısının aniden açılması ile bakışlarım o tarafa döndü.
" İyi misin "
" İ-iyiyim "
Onu da uykusundan uyandırmıştım cidden aptaldım. Hayır kabus görecek bu günümü bulmuştum acaba.
Saçma sapan düşüncelerimi bir kenara bırakıp ona döndüm. Endişeli gözler ile bana bakıyordu.
" Kabus mu gördüm "
Başımı sallayıp gözlerimi ondan çektim.
" Ben buradayım hadi uyumayı dene "
Aslında yanımda durmasını çok isterdim fakat onunda uyuması gerekiyordu.
" Teşekkür ederim ama seninde uyumaya ihtiyacın var "
" Hadi kapat gözlerini beni düşünme sen "
" Ama - "
" İtiraz istemiyorum İpek "
Gülümseyip başımı salladım.
Başımı yastığıma geri koyup gözlerimi kapattım.
Birinin benimle bu denli ilgilenmesi annemi anımsatıyordu bana.
Keşke şuan yanımda olsaydı...
~
Bir sınır koyacağım o tam olana kadar yeni bölüm gelmeyecek arkadaşlar.
O kadar okunmaya rağmen 10 oy zor geliyor çünkü.
Sınır : Oy Yorum
---- -------
20 10
Instagram: gamze.dongel
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAR TANESİ
Teen Fiction" Seni seviyorum İpek ve bu yüzden özür dilerim " Arkasına dönmesi ile ne yapacağımı bilemez bir şekilde arkasından baka kaldım. İnsan sevdiğini söylerken nasıl arkasını dönüp gidebilirdi ? Sevdiğini arkasında nasıl bırakırdı... # 1 - mahalle (08...
