Gözlerime vuran ışık ile gözlerimi zar zor açtım.
Alkın'ı görmem ile hızlıca ayağa kalktım.
Öylece durmuş beni izliyordu.
Ne yapacağımı bilememiş bir şekilde ona döndüm. Yüzünde tarif edilemez bir ifade vardı.
Aken'e birşey yapmış olmasından çok korkuyordum.
" Yaptıklarım seni korkutmuş olmalı "
Başımı olumsuz anlamda salladım.
Ondan ne kadar da korksam onun bunu bilmesine gerek yoktu.
" Gözlerinden belli oluyor yalan söyleme boşuna "
" Aken iyi mi ? "
Dünden beri merak ettiğim tek soruyu sordum.
" Çok mu merak ediyosun "
" Evet "
Ne ara yanıma geldiğini anlayamadan kolumdan kavrayarak yürümeye başlaması bir oldu.
O kadar hızlı yürüyordu ki adım atmakta zorlanıyordum.
" Göstericem ben sana merak etmeyi "
Mırıldanarak söylediği bir çok şeyi duymuştum. Bunlarda korkumun artmasına sebep oluyordu.
Merdivenin başında ki odanın kapısını açtıktan sonra sert bir şekilde beni içeriye itti.
Neye uğradığımı anlayamadan kendimi yerde bulmuştum.
Kapıyı kapaltması ile hızlıca arkama döndüm.
Aken'i görmem ile hemen yerden kalktım.
Elleri ve ağzı bağlıydı. Alkın'ın bunları yapmak için yeterli bir sebebi vardır umarım.
Hızlıca yanına giderek ağzını açtım.
" İyi misin ? "
" Asıl sen iyi misin ? Eve girdiğimde hareketsiz bir şekilde yerde yatıyordun "
" İyiyim ellerimi çöz "
Başımı sallayarak ellerini çözdüm. Sonrasında bir kaç adım geri giderek oraya oturdum.
" Sana birşey yaptı mı ? "
Başımı olumsuz bir şekilde sallayarak önüme döndüm.
Gözlerimin dolmasına engel olamıyordum. Aşırı korkuyordum, her şey normal bir şekilde devam ederken birden böyle olması beni çok korkutuyordu.
Bedenime sarılan kollar ile şaşkınca öylece kaldım. Bunu ihtiyacım varmışcasına kollarımı beline sardım.
" Çok özür dilerim İpek, benim yüzümden oldu herşey senin burada olmaman gerekirdi "
Ağlamam daha da hızlanmıştı.
Yaşamadığım bir bu kalmıştı bunu da yaşıyordum.
Yüzümü avuçları arasına alarak gözyaşlarımı silmeye çalışıyordu.
" Lütfen ağlama seni böyle gördükçe kendimden daha çok nefret ediyorum "
Ne kadar ağlamak istemesemde göz yaşlarıma hakim olamıyordum.
Hızlıca ayağa kalkarak kapıya vurmaya başladı.
" AÇ LAN ŞU KAPIYI "
Bağırması ile irkilerek ona döndüm.
" ALKIN SABRIM TAŞIYOR "
" Çok korktum Akencik "
" OĞLUM DERDİN NE LAN SENİN "
" Bağırıp durma lan derdimin ne olduğunu gayet iyi biliyosun "
Sabır dilercesine bana döndü. Uzun bi süre yüzümü inceledikten sonra yine kapıya döndü.
" Derdin benimle kızı bırak "
" Aslında güzel kızmış "
Dediği şey ile Aken'e döndüm. Aşırı sinirli duruyordu ve elinden hiçbir şey gelmiyordu.
" Alkın uzatma "
" Kız kardeşin mi ? Yoksa İpek mi ? Kararını ver "
" YETER LAN AÇ ŞU KAPIYI "
Neden seçim yaptırmaya çalıştığını anlamaya çalışıyordum. Bir yandan da çok korkuyordum.
Kapının açılması ile içeriye Alkın girdi.
Oldukça sinirli gözüküyordu.
" ASIL SANA YETER LAN ZEYNEP NERDE SÖYLEYECEKSİN "
Attığı yumruk ile aken'in yere düşmesi bir oldu.
Korku ile oturduğum yerden kalktım.
" Ölsemde söylemicem lan "
" Öyle mi ? "
" Öyle "
Yerde duran iplerden birini alarak aken'e yöneldi.
" Sakın alkın "
Alkın'ın gülümsemesi ile ne yapacağını anlamıştım.
Aken'in ellerini bağlayıp bana dönmesiyle hızlıca aken'e döndüm.
Çaresiz bir şekilde sadece bana bakıyordu.
-
Merhabalar
Bölüm çok geç geldi ve bölüm kısaydı biliyorum.
Okuyucu kaybettiğimi de biliyorum :)
Ama yazdığım bölümün silinmesiyle gerçekten moralim çok bozuldu.
Yarın yeni bölüm gelebilir ama kesin birşey demiyorum.
Sizi beklettiğim için özür dilerim.
İyi günler.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAR TANESİ
Teen Fiction" Seni seviyorum İpek ve bu yüzden özür dilerim " Arkasına dönmesi ile ne yapacağımı bilemez bir şekilde arkasından baka kaldım. İnsan sevdiğini söylerken nasıl arkasını dönüp gidebilirdi ? Sevdiğini arkasında nasıl bırakırdı... # 1 - mahalle (08...
