WIFE SERIES: The Annulment (Completed) [PUBLISHED]

Chapter 19

Emilia

"Nak..." tawag ko kay Rowan na abala sa pagkukulay ng kaniyang drawing book. Binili niya ito noong magpunta kami sa mall kasama ni Roman.

Tumingala ito sa akin mula sa pagkakadala sa sahid. May hawak siyang pangkulay sa kaniyang kamay.

"Bakit po, momma?" Ngumiti siya sa akin at ramdam ko ang sayang nararamdaman niya.

Lumunok muna ako bago ako naglakas nang loob magtanong.

"K-Kapag naghiwalay ba kami ng Papa mo, ayos lang sa 'yo?" Nakita ko ang pagbabago sa kaniyang ekspresiyon.

Hindi ko alam kung bakit ko ito itinatanong sa kaniya. Ang alam ko lang, karapatan niyang malaman ang mga 'to. Magsasampong taon na ang anak ko sa susunod na buwan at kahit minsan, nagiging makulit ito, alam kong maiintindihan niya pa rin ang lahat.

"Why are you asking me that question? Aren't you happy with Papa?" Umiling ako at tumabi sa kaniya. Nakaupo na kasi ito kaya hinawakan ko ang mga kamay niya.

"M-Masaya ako p-pero hindi ko alam kung hanggang kailan." Tumingin ako nang diretso sa kaniyang mga mata.

Mabilis niya akong niyakap kaya biglang bumuhos ang mga luhang kanina ko pa pinipigilan. Niyakap ko siya nang mahigpit at dinama ko iyon. Hindi ko alam kung ano ang magiging buhay ko kapag wala si Rowan sa tabi ko.

"Huwag ka pong mag-aalala, momma. Everything will be alright. Trust me," aniya. Hinawakan ko ang buhok niya at hinaplos. Hindi na ako sumagot at mas lalo ko lang hinigpitan ang pagkakayakap sa anak ko.

Kumalas ako sa pagkakayapos kay Rowan nang may mag-doorbell sa labas. Kaya agad akong nagpaaalam sa kaniya. Tumayo na ako at bumalik naman ito sa kaniyang ginagawa. Lumabas ako ng bahay. Pinuntahan ko kung sino man itong taong hindi naman namin inaasahang pumunta.

Bumungad si nanay Asunta sa akin nang buksan ko ang gate. Kasama nito sa Alyana na may nakasabit na bag sa kaniyang balikat.

"Nay, naparito ho kayo?" tanong ko nang ibaling ko ang tingin sa kaniya.

"Kasi itatanong lang namin kung hindi mo ba paaaralin ang anak mo?" tanong niya pabalik.

Kaya bigla akong napaisip. Malapit na pala ang pasukan at hindi puwedeng tumigil ang anak ko sa pag-aaral. Pinapapasok ko naman ito noong nasa syudad pa kami dahil ayaw kong matulad ito sa akin. Ngunit natigil lang ito nang pumunta kami rito. Magsasampong taon na ito at nasa ikalawang baitang pa lang.

Noon kasi na dapat ay paaralin ko na siya. Ipinaalam ko ito kay Roman ngunit hindi siya pumayag. Aniya'y hindi kakasya sa budget para pag-aralin pa ang bata. Kaya wala akong nagawa kun'di ang maging guro ng sarili kong anak. Itinuturo ko lang naman kung ano ang mga nalalaman ko. Dahil maging ako'y hindi rin nakapagtapos ng pag-aaral.

Ngunit nang tumuntong ito sa walo. Hindi ko na ipinaaalam kay Roman. Kusa kong ipinasok ito sa isang public school na malapit sa saloon ni Andoy dahil gusto rin nitong bantayan ang anak ko. Nalaman din naman iyon ni Roman at akala ko magagalit siya sa akin pero wala akong narinig sa kaniya.

"P-Paaralin ko po," sagot ko kay nanay Asunta.

"Osiya, kung gano'n ay sumama na kayo sa amin. Mamimili kami ngayon ng mga gamit sa skwela at ipapa-enroll ko na rin itong si Alyana. Mas mabuti nang masamahan ko kayo para hindi kayo mawala."

Ngumiti lang ako at saka pinapasok na muna silang dalawa. Dumiretso kami sa sala kung saan naabutan namin si Rowan na inililigpit ang mga gamit niya.