Battle Of Bangtan Z² × TaeKook✔

06

_

İçimdeki hafif tedirginlikle beraber bakıyordum önümüzdeki kocaman olan çelik kapıya. Bundan bir kaç yıl önce gibi yine bu kapının önündeydik. Fakat bizi bu sefer karşılayanlar farklıydı. Bize doğru doğrulttukları silahlar ile askerler yoktu karşımızda. Kapı açıldığında sevinçle zıplayan ve akmış olan sarı saçlarıyla Yeonjun karşılamıştı bizi.

Bana doğru koşarak geldiğinde sıkıca sarılmış ve gülmeye başlamıştı. Yüzündeki heyecan bariz belli olurken omuzlarımdan tutarak uzaklamış, yüzüme bakarken tekrar gülmüş sonrada Jeongguk'a sarılmıştı. Jimin ile de sarıldığında, Jimin de karamsar havasından biraz çıkmış, yüzüne bir gülümseme yerleşmişti.

Soobin de bize sarıldığında içeriye girmiş, bakışlarım etrafta dolanırken, artık çadırların olmadığını fark etmiştim. Tahtadan yapılmış kulübeler, ve birkaç bina vardı. Bu süreçte buranında geliştiğini görmek içime su serpmişti az da olsa.

Biran önce gidip neler olduğunu öğrenmek istiyordum.

Dinlenmeden hemen diğerlerinin aksine daha büyük olan kulübeden içeri girerken, meraklıydım. Gözlerim masaya oturan birkaç kişi de gezinirken Seokjin hyung geldi hemen yanıma. Ona sıkıca sarılırken Namjoon da gelmişti yanımıza. Uzun masaya geçmeden önce nasıl olduğumuzu sormuştuk birbirimize.

"Hoş geldin, Taehyung hyung." Sağ taraftan gelen ince sesle oraya dönmüş, en son gördüğüme nazaran birazcık daha uzanmış boyu ile bana bakarak gülümseyen Cerry'i görmüştüm. Ona kısaca sarıldıktan sonra saçlarını karıştırdım. Aradan uzun bir zaman geçmesine rağmen hala aynıydı ve şirindi.

Masaya oturduğumuz da bakışlarım diğerlerinde gezindi. Namjoon ve Seokjin hyungun yanına Cerry, onun yanında kızıl bir koreli daha oturuyordu. Kaşlarım çatıldı. Bakışlarımı onda pek uzun tutmadan masanın en başında oturan Jorden'ı gördüm. Pek değişmiş görünmüyordu, aradan geçen yılların aksine sarı saçları biraz daha kısalmış gibiydi.

"Sizi burada tekrar görmek güzel."

Jorden beklemediğimin aksine bizim dilimizde konuştuğunda kaşlarım kalkmış şaşkınca ona bakmıştık. Sonra Cerry heyecanla masaya eğilip konuştu. "Ben öğrettim." Gururla konuştuğunda Jorden ona bakarak gülümsedi sonra da hatası yok denilecek kadar az korecesiyle konuşmaya devam etti.

"Zombiler.. tekrardan ortaya çıktılar. Sayıları, düşündüğümüzden daha da fazla. Bence, doğru zamanı beklediler. Yoksa bunun başka bir açıklaması olamaz, onlar düzenli, belirli saatler arasında belirli şehirlerde ortaya çıktılar. Sorunlar çok fazla.. sadece bize maddi zararlar verebildiler. Hiçbir öldürülen insan ihbarı alınmadı. Onlar öldürmüyorlar, ama bizi bir yıkıma sürüklüyorlar."

Jorden gözlerini hızlıca kırpıştırdığında dirseklerini masaya yasladığında başını ellerinin arasına aldığı ve her kelimesinde sanki dehşete düşüyormuş gibi hissettiriyordu. "Onlar, çok..-çok farklı. Karşı karşıya gelen birkaç kişinin söylemleri geldi, onlar görebiliyor. Kendilerini kontrol edebiliyorlar. Birkaç yıl önceki felaketin, tam tersi resmen. Onlar, düşünebiliyorlar."

"Tıpkı Yeonjun gibi.." Masayı izleyerek onu dinlediğimde dudaklarımdan bu cümle dökülmüştü. Anlattıkları tıpkı Yeonjun'u gösteriyordu, onlar tıpkı Yeonjun gibiydiler. Diğerlerinin aksine görebilmeleri, hissetmeleri, düşünebilmeleri, tıpkı Yeonjun gibiydiler.

"Aynen öyle."

Onaylandığımda derince yutkunmuş ve kafamı hafif Jeongguk'a çevirmiştim. Onlardan kurtulmak bana şimdilik imkansız gibi geliyordu. Isırılan insanlar Yeonjun'un kanı sayesinde kurtulabiliyorlardı peki ya şimdi? Şimdi ne yapacaktık? Onlardan nasıl kurtulacaktık?

Ve en önemlisi, onlar bize ne zaman saldırmayı uygun göreceklerdi?

_

-Cerry

Kendisinin sadece bu fotoğrafına ulaşabildim ne yazık ki, o zamanlar googledan bulmuştum çocuğu araştım fakat yine bulamadım. Ama aramaya devam edeceğim siz yinede biraz büyümüş olarak hayal ediverin.

-Jorden

Jorden aynı Jorden snjsjsjjs