L E K E (+18)

L E K E - BİR

1. BÖLÜM

"Hande Hanım"

İsmimi duymamla birlikte bana seslenen kişiye döndüm. İlaç saatim gelmişti.

"Teşekkür ederim"

İlacımı verdi ve içtiğime emin olduktan sonra mutfağa gitti.

Ah, ben kendimi tanıtmadım..Ben Hande Erçel, hayatının son 1 yılı mahvolmuş olan kadın..
Dubleks bir evde tek başıma yaşıyorum. Yanımda da bir tane orta yaşlarda bir kadın var. Her işimi o hallediyor.

Pencereden gecenin karanlığına bakmayı bıraktım ve kahverengi, deri kanepeye yöneldim. Oturdum ve elimdeki su bardağını kocaman, üstünde kitap ve birkaç bitki olan ahşap sehpaya bıraktım. Bilgisayarımı açtım ve son gelen maillerime baktım. Mimar olduğum için, birde şirketimizdeki mimar olan ortağımız şu an buralarda olmadığı için bütün iş benim üstüme kalmıştı.

Dikkatimi dağıtan şey telefonumun çalması oldu.
Melisa arıyordu. Bugün tekrar Türkiye'ye gelecekti.

"Efendim Melisa?"
.....
"Tamam canım, şimdi yola çıkıyorum, birazdan yanında olurum."

Melisa benim çok eskiden beri arkadaşım. Italya'da ev arkadaşıydık. Geçen sene buradaydı ama bazı sorunlar yüzünden tekrar Italya'ya dönmek zorunda kalmıştı. Şimdi tekrar dönmüştü ve beni bekliyordu.
Kafam çok dolu olduğu için tamamen unutmuşum.

Hazırlandım ve yola çıktım. Kot pantolon, içimde göğüslerimi kapatan yarım siyah badi ve beyaz gömlek..Genellikle tarzım bu yönde..Ve tabi olmazsa olmazımız Tufan!
Tufan benim korumam. Amcamlar beni koruması için Tufan'ı tuttular. Ona kimseye güvenmediğim kadar çok güveniyorum...

Tufan arabanın dikiz aynasından sürekli arkaya bakıyordu. Dayanamadım sordum.

"Takip mi ediliyoruz?"

"Hayır sadece kontrol"

Ona baktım ve alayla güldüm. Ön koltukta oturuyordum.

"Çok pinpiriklisin ve bu beni geriyor Tufan.."

"Korkmanızı gerektirecek bir şey yok Hande Hanım.."

Cevap vermedim, omuz silkmekle yetindim. Ama yalan söylüyordu. Bunu gözlerinden anlamıştım. Cama döndüm ve yolu izlemeye başladım. Bi 5 dakika sonra havaalanına varmıştık. Melisa bizi girişte bavuluyla bekliyordu. Arabadan indim ve Melisa'ya doğru koştum. 3-5 tane insan anca vardı..

"Yaaa çok özlemişim deli kız.."

Bende ona gülerek karşılık verdim.

"Ben daha çok deli.."

Bu sıralar sadece Melisa'nın bana iyi geleceğini biliyordum...
Bu arada Tufan de belindeki silahının belinde olduğunu göstererek yanımıza geldi. Birşeyler döndüğünü anlamıştım. Melisa'ya çaktırmıyordum.

"O zaman hadi gidelim.."

dedim ve Melisa'ya arabayı gösterdim. O binerken bende uzaklara dalmış olan Tufan'a döndüm. Neler oluyor diye bakmak istedim. Ve gördüm..Bizden maksimum 20 metre uzaklıkta bir adam..Siyah mantolu, simsiyah gözlüklü..Bu gecenin karanlığında gözlük takmış biri..Dik dik bize bakıyor..

"Kim o!?"

Sesim sert ve kararlı çıkmıştı. Tufan sanki kim olduğunu biliyor ama bana söylemiyordu..

İç çekti ve o adama bakarak konuştu.

"Hiç kimse.."

Sabrım taşmıştı. Artık bana gerçekleri anlatmaları gerekiyordu. O sırada yanımıza bir adam geldi. Sonra Melisa'nın bindiği arabaya bindi ve gittiler.

Korkarak sordum.

"Tufan neler oluyor!? Kim o adam? Neden götürdü Melisa'yı!? Nereye götürdü?"

Tufan sakinlikle konuştu.

"Melisa Hanım güvende, evinize gitti."

"Peki biz niye burdayız!?"

Bağırdım.

"YA TUFAN BİRŞEY SÖYLESENE!"

Telaşlanmıştım. O sırada bize bakan gözlüklü adam yanımıza gelmeye başladı. Geriye doğru adım attım. Gerçekten korkmaya başlamıştım.
Adam yanıma geldi. Gözlüklerini çıkarmadı. Ve bana bakıyordu. Neden bilmiyordum ama kokusunu duyduğum anda..

FLASHBACK

"Neden yapıyorsun bunu bana.."
"Senden uzak duramıyorum.."
Elini yanağımda gezdirdi. Bende yutkundum ve konuştum.
"Haklısın, senin kokun da beni durduramıyor.."
"Benden nefret eden sen değil miydin..?"
"Kokusuna aşık olduğun birinden nasıl nefret edebilirsin ki..?"

FLASHBACK SON

Zihnime düşen belli belirsiz sesler ve hareketler başımın dönmesine sebep olurken geriye doğru bir adım daha attım. Karşımdaki o siyah adam bana doğru bir adım attı ve beni tutmak için elini kaldırdı.

"Dokunma!"

Ama o bana yaklaşmaya devam ediyordu. Tufan hızla belindeki silahını çıkardı ve gitti. Kötü bir durum olduğu ortadaydı.

"Tufan! Tufan nereye?! Bak kötü bişey varsa biz niye gitmedik!?"

"Sizi takip etmişler. Melisa güvende, dertleri sensin.."

"Dertleri bensem, benim için Melisa'yı da ateşe atabilirler, mafya olarak nasıl bilmezsin.."

"Mafya olduğumu anladın, ama hala..."
yutkundu, birşey söyleyecekti ama devamını getirmedi.
"Neyse.."

Elim hala başımdaydı. Onun yüzüne bakmadan söylediğim şeyler onu şaşırtmış gibiydi.

Bana tam yaklaştığında çok gürültülü bir şekilde silah patladı. Benim baya tiz çıkan çığlığım ile hızla beni kendine çekip sarıldı. Sol elini başıma koydu. Sağ eliyle silahını çıkartıp etrafa tuttuğunu gördüm.

Silah sesleri çoğalırken beni kendinden ayırdı ve elimden tutarak arabaya bindirdi.

O kadar korkmuştum ki kim olduğunu bilmediğim bir adamın arabasıyla bir yere götürülüyordum ve hiç ses çıkarmıyordum. Adam belki beni kaçırıyordu şu an..Ama Tufan asla beni bırakmazdı. Belli ki beni bu adama emanet etmişti. Ama kimdi bu adam!?
Ellerimi başıma koydum ve saçlarımı geri ittim.

"Korkma..!"

Yola bile bakmadan, konuşmadan sadece ellerimle ilgileniyordum. O adam tekrar konuştu.

"Hiç değişmemişsin..Ellerinin bir suçu yok, onlarla oynamayı bırak.."

"Kimsin sen?!"

"Aslında çok yakından tanıdığım biriyim, güzelim.."

"G-güzelim derken?"

Bana baktı bende ona dik dik bakıyordum. Konuşmadı ve önüne döndü.

Söyledikleri kafamı karıştırırken araba durdu. Camdan dışarı baktım ve şaşırdım. Burası benim evimin önüydü. Adam indi ve benden taraftaki kapımı açtı. Konuştu. Sesi düzdü, dümdüz..

"İn..!"

İndim eve girecekken arkamdan seslendi.

"Kendine iyi bak..Yakın bir zamanda tekrar görüşeceğiz, güzelim.."

Ona bakmadan hızla kapıyı açtım ve içeri girdim.
Kapıyı hızla kapattığımda hızla aşağı doğru kaydım ve gözümden düşen yaşlara engel olamadım..Dedikleri aklımın içinde gezip duruyordu.

"..tekrar görüşeceğiz, güzelim.."

1. BÖLÜM SONU

Selammm! İlk bölüm ile karşınızdayım! Biraz gizemli ilerliyoruz ama bu gizemli bulutlar 3. Bölümde dağılacak..
Keyifli okumalar 🍃
Yorumlarda fikirlerinizi belirtinn♥️