Hastane Odası

114 15 7
                                    

   Arif hoca konrolleri yaparken ellerimiz hale birbirine kenetli bekliyorduk dosyaya bakmayı bırakıp bize baktı

Arif = göründüğün kadar narin değilsin n anlaşılan

Yılmaz = yani iyi mi

Arif = oldukça iyi sadece vucudu uzun zamandır uyku halinde oldugu için çabuk yorulabilir bir kaç gün sonra eski haline geri döner bir sorun yok iç organlarda yaralar içinde merhemleri aksatmadan sürüceksiniz

Gül = eve gidebilirim o zaman

Arif = bir gece daha burda kal bence gayet misafirperverim yarın sabah çıkabilirsin

Yılmaz = hastanede bakımı daha kolay degil mi? Arif amca

Arif = evde daha çabuk kendlni toparlıcagına ben eminim hemşireler birazdan seni daha uygun bir odaya alırlar maglum yılmaz bey buraya daldıgı için burası daha dezenfekte olucak

Gül = anladım teşekkürler

Arif = geçmiş olsun bir agrın filan olursa yatagın kenarında ki tuşa bas hemen geliriz

    Arif hoca odadan çıkınca gözlerimi Gül'e çevirdim yorgun gözleri bana bakıyordu yorgublugun arkasında çokça mutluluk taşıyordu belki birazda umut

Yılmaz = iyisin dimi böyle yastık filan koymamı ister misin arkana

Gül = iyiyim ben otur yerinde zaten birazdan gelicekler

Yılmaz = tamam oturdum gülüm sen iste yeter

Gül = yılmaz

Yılmaz = söyle güzel gözlüm

Gül = o adama, onlara ne oldu

Yılmaz = kimlere

Gül = anladın işte

Yılmaz = ben bir an adam diyince anlamadım o şerefsizi bir daha görmüceksin ama o şerefsizin dölü hala nefes alıyor

Gül = sözünü tutman için

Yılmaz = evet aslında ben seni koruyabilseydim

Gül = sen beni korudugun için ben şuan yanındayım deme öyle

Yılmaz = neyse işte abim büyük depoya ondan çagırmış ama baskın yedik aynı anda

Gül = savaş o iyi degil mi?

Yılmaz = iyi güzelim iyi hepsi odanın önünde seni bekliyorlar annem bile

Gül = ben duydum ama rüya sandım fadik teyze geldi konuştu benimle kızım dedi

Yılmaz = doldurma o gözlerini kızısın sen onun benden savaştan çok evladısın

Gül = ne bilim bir anneye sahip olmak tuhafmış mutlu ediyormuş bir annen oldugunu bilmek ben hiç tatmadım ki bu hissi

Yılmaz = benim kardeşlerim de anam da senin ailen gülüm herkes nasıl merak etti seni

Gül = sen peki

Yılmaz = ben öldüm nefes alamadım yoklugunda

Gül = duydum ben seni rüyamda geldi aslında rüya degildi ama sen gelince çiçeklerin açtıgı bir rüya oldu

Yılmaz = ben gelemedim yanına fark edemedim bana ihtiyacın oldugunu sonra kabus gördügünü anlayınca dayanamadım

Gül = kabuslarım senin sayende rüya oluyor kurtuluş bey sakın bundan sonra ben olmasam bile yanında

Yılmaz = ne demek ben olmasam sen benim hep yanımda olucaksın

Gül = kesme sözünü varsayalım bir şey oldu hayat bu hep güçlü kal tamam mı ben yanındaymışım gibi yaşa hep benim senin yaşamana güldüğünü bilmene ihtiyacım var unutma bunu

Ehvenişer Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin