Bir Lestrange Hikayesi

Etkilemeye Çalışıpta Etkilenmeyeyim De

Bacağımdaki kıpırdanmayla gözlerimi araladım. Boynum tutulmuştu! Sağa ve sola iki defa sallayıp kütletince biraz rahatladım. Etrafa bir göz attığımda ise kimse yoktu.  Dizlerimde  uyuyan Regulus Yakışıklı Black haricinde tabii.. Merlin, bu çocuk neden bu kadar farklı gözüküyor gözüme! 

  Yavaşça o da gözlerini açtı. Bana gülümseyerek baktı ve doğruldu.

"Günaydın  Mona! Demek bizi burada bırakmışlar:)" -Regulus

"Ah evet.. boynun ağrımış olmalı. Üzgünüm.." -Ramona

"Aslına bakarsan çok rahat bir uyku çektim! Bunu tekrarlayalım;))" -Regulus

"Gidip bir duş alsam iyi olur. Sonra da derse geçerim. Sonra görüşürüz Reggie " -Ramona

"Sonra görüşürüz Mona:)" -Regulus

Üzülerek de olsa Regulus'tan ayrıldım ve diğer kızlarla paylaştığım odama doğru yol aldım.

Odaya girdiğimde hepsi uyuyordu. Yavaşça duşa girdim ve işimi hızla hallettim. Sonra da o çok sevdiğim yeşil cüppemi üzerime geçirdim.  Yakama onurla taşıdığım Lestrange'lere ait broşumu da taktım bugün. Saçlarım ise tepemden bağlıydı. Aynadan son kez kendime baktım ve sabah yürüyüşüne çıkmaya karar verdim. Daha derse çok vardı öyle değil mi?

Ortak salondan ve Hogwarts kulesinden çıkalı birkaç dakika mı bile almamıştı. Resmen uçarak çıkmıştım bahçeye. İlk birkaç dakika yavaş yavaş yürürken şuan hızlı adımlarla benim gibi yürüyüşü tercih etmiş olan kıvırcık saçlı çocuğa doğru koşmaya başladım. Merlin lütfen beni bu saçma duyguların pençesinden kurtar! Diye feryat etmeyi de unutmuyordum tabii. Bir farklılık vardı sanki ama fazla umursamadan sırtına sarıldım. Bir arkadaş (!) için fazla kaçmazdı umarım.. 

"Demek Mr Black de yürüyüşe çıkmış.. bu ne onur!" -Ramona

Fısıldayarak dediğim şeylere hiçbir tepki vermeyen Regulus'un kolundan tutup kendime döndürdüm. Hay bin Acromantula adına! S*ktir!

"Yüzünüzde çok değişik bir ifade var Miss Minik Lestrange, sanırım beni beklemiyordunuz. Sizi hayal kırıklığına uğratmak istemezdim.. jdjdjsjsj" -Sirius

Kaşlarımı olabildiğince çattım ve karşımdaki Regulus zannettiğim ama onun kanı bozuk abisi olan Sirius Black'ten biraz uzaklaştım. Dibinde durmaya devam edecek halim yoktu ya! Sonra alayla sırıttım ve onun moralini bozmak için elimden geleni yapmaya karar verdim. Neden mi? Çünkü ben Ramona Ursula Lestrange'im! Lestrange ailesinin tek kızı! Lestrange ailesinin en kurnazıyım! 

"Bu kadar çok sırıtmana şaşırdım doğrusu, oysaki ben neredeyse boğularak ölecek olan bir arkadaşın olduğunu sanıyordum. Hmm kimdi o hah tamam buldum.. pis melez arkadaşın Lupin'di. Umarım hiç iyileşmez ve görüşmemek üzere! Mutlaka öl." -Ramona

Sırıtarak arkamı dönmüştüm ki   kolumu sıkıca kavradı.

"Bunun altında senin olduğunu biliyorum Minik Lestrange. Ama istediğini alamayacaksın. O iyileşiyor.. ölmedi." -Sirius

Kulağıma doğru fısıldaması beni huylandırsa da sesimi çıkartmadım. Ne zannediyordu bu çocuk. Arkadaşının ölmesini istediğimi mi? Ah onunda zamanı gelecek ama şuan kesinlikle böyle birşey istemiyorum. Daha onlarla işim bitmedi;)

Sırıtarak yüzümü ona döndüm. Bununla aramızda bir karışlık boşluk kalmıştı sadece. Geri çekilmedi, bende geri çekilmedim.

"Sen ne düşünürsen düşün ama ben birşey yapmadım. Orada bile değildim ve bunu sende iyi biliyorsun. Başkalarının yaptıkları şeylere sinirlenipte gelip bana çatma. Ve neden Lupin'i öldürmek isteyeyim ki  sen dururken." -Ramona  

Biraz daha ona doğru yaklaşıp aradaki o mesafeyi de kapattıktan sonra fısıldayarak söyledim. 

Yutkunmuştu.. güldüm. Gözlerinin içine doğru baktım o gözlerini benden kaçırsa da ellerimi yanaklarına koydum.. itmedi. Gözlerini bana bakması için yüzüme ortaladım. Baktı.. Regulus'a benzeyen ama daha koyu gri gözler gözlerimle buluştu. Sonra biraz silkeledim kendimi. Etkilemeye çalışıpta etkilenmeyeyim de. Geri çekildim kolumu bırakmıştı. Gözlerimizi ayırmadan geri geri ilerlemeye başladım. Yüzümdeki sırıtma gitmişti. Birkaç adım geriledikten sonra döndüm ve koşar adımlarla büyük salona gittim kahvaltı için. 

İçerisi tıkabasa doluydu. Yeşil cüppelilerin oturdukları masaya doğru ilerledim ve kızların yanına oturdum.

"Bu doğru mu  Mona?" -Gloria

"Evet kesinlikle! Size katılıyorum." -Ramona

"Ne! Biliyordum Regulus ile aranızda birşeyler olduğunu!" -Isabella

"Neh! Yok öyle birşey. Ben dalmışım sadece! Hem siz bitkibilim ödevini yaptınız mı? Onu konuşun biraz." -Ramona

"Hii yapmadım ya! Mona bize versen olmaz mı ödevi?" -Isabella

Sence dercesine baktım. Eşek gibi yaptığım ödevi birde onlarla mı paylaşacaktım. Yapsalardı.. ne kadar kötü biriyim huyum kurusun;))   

Masaya gümbürtüyle oturan Snape'e döndük hepimiz. Coşkuyla geldi ve sırıttı. Bir kolu da omuzumdaydı.

"Yarınki maçı ben sunuyorum;))" -Snape

"Ne! Ciddi misin? Harika olacak!" -Isa

"Bence de umarım biz kazanırız!" -Cissy

"Siz orasını merak etmeyin;)" -Ramona

"Bazen ürkünç oluyorsun Mona, jdjsjs" -Isa

"Ben bu kızı seviyorum!" -Ria

"Ah bende seviyorum seni Gloria!" -Ramona

"İyi iş çıkarttın Ramona, neden ben sunarken sende yanımda oturmuyorsun?" -Snape

"Sen ciddi misin Severus! Ah teşekkürler teşekkürler.." -Ramona

Snape'in yanağını öpecekken durdum. Öpme demişti sonuçta. Gülümsedi ve bana sarıldı! Galiba Snape'le iyi arkadaş olma yolunda ilerliyordum huh?

İzleniyormuşum gibi gelen hisle gözlerim Gryffindor masasına kitlendi. Sirius Black ve diğerleri oradalardı. Lupin, dün bütün günü hastane kanadında geçirmişti. Şuan ise boynundaki morluklar gitmiş olsa bile sesinde hasar olduğuna emindim. Hepsinin beni izliyor olmasından rahatsız olsam da ses etmedim. Onları kâale almamaya çalışarak kahvaltıma devam ettim.

Sabahki olanlar kafamı karıştırıyordu. Neden ona bu kadar kapılmış gibi hissetmiştim.  Normalde diğer erkeklere karşı pek hissetmediğim birşeydi bu. Kızlara söyleme gereği duymadım. Benim için önemli değildi sonuçta. Hem bu çok saçmaydı. O Sirius Black'ti ben ise Ramona Lestrange. Aynı cümlede olmamız bile saçmaydı!

Başımı iki yana sallayarak bu düşüncelerden uzaklaşıp yarınki maça odaklandım. Gryffindor-Slytherin maçına.. kazandığımızda onların yüz ifadelerini görmek için sabırsızlanıyordum doğrusu. Hele de o kanı bozuk Black ve ondan aşağı yanı olmayan Potter'ın yüzlerini. Umarım çok kan çıkan  bir maç olur. Onlar için tabii ki...

   Bir bölümün daha sonuna geldik.  Bu bölüm biraz kısa oldu ama neyse.

Umarım sevmişsinizdir. 

Hoşça ve dostça kalın.

Sihirli günler dilerim sevgili Cadı ve Büyücüler...