Bir Lestrange Hikayesi

13. Bölüm

Gazeteyi kapattım ve koltuğa doğru fırlattım. Yine gündemde ben vardım.  Slytherin cüppemi koltuktan alıp üzerime geçirdim ve ortak salondan çıktım. Büyük salona geldiğimde çoğu Slytherin en sondaki yeşilli masaya otursa da ben mavili olanı tercih etmiş ve doğruca o gazete muhabirinin yanına oturmuştum.

"Nasılsın Skeeter?" -Ramona

"Ne istemiştin canım.." -Rita

"Hiçbirşey. Sadece acaba seninle son dersin tenefüsünde buluşabilir miyiz diye soracaktım." -Ramona

"Bunu neden yapayım? Hem senin hakkında o kadar şey yazmışken neden sana güvenip geleyim ki?" -Rita

"Bende olsam bende bana güvenmezdim. Ama Skeeter, eğer gelirsen sana hayatının haberini verebilirim. Bomba bir haber bu... tabii senin tercihin. Ben benim hakkımda yazdıklarını çoktan aştım." -Ramona  

Bana merak ve şüpheyle bakan Skeeter'ın yanından kalktım ve yeşilli masaya geçip tek başıma oturdum.

Senin için harika planlarım var Skeeter... hele bir yemi yut bakalım sonra ben sana neler yapacağım.

Yanımda oluşan hareketlilikle başımı çevirip baktım. Gelen Narcissa idi.

"O kızla ne konuştun?" -Narcissa

"Sen onu kafana takma Narcissa. Sadece olacakları seyret. Şuan fırtına öncesi sessizliği yaşıyoruz çünkü..." -Ramona

Yemeğimi yerken gözüm biranda kırmızılı masaya kaydı. Gri gözler bana bakıyordu. Ona en boş bakışlarımı gönderdim. Gözünü inatla benden çekmiyordu. Bu sefer diğerleri de fark etmişti. Çapulcularla teker teker bakışmamıza rağmen ne onlar ne de ben çekiyordum gözlerimi. En son bu iğrenç döngüyü bozup önümdeki yemeğime odaklanmaya çalıştım.

Benden epeyce uzağa oturan abimlere baktım. Abi mi demeliydim yoksa Rodolphus mu bilemediğim için pek iletişimde bulunmuyordum. Doğrusu bana abi demememi oldukça net bir şekilde ifade etmişti.

*******

Biçim değiştirme sınıfından çıkıp koridorlarda ilerlemeye başladım. Son dersimiz de bitmişti..  Slytherin ortak salonuna inip kitaplarımı koyacaktım.  Zindanlara geldiğimde ismimi söyleyen bir fısıltı duydum. Sağ tarafıma baktığımda boş iksir sınıfında Rita'yı görmüştüm. Sırıtmamı saklayıp hemen normal bir surat ifadesi yapmaya çalıştım. Yavaş adımlarla sınıfa geldiğimde merakla bana bakıyordu. Elinde tuttuğu tüy kalem ve birkaç parça parşömenle..

"Geldim işte.. hadi söyle! Ne oldu.. çok mu gizli? Profesörlerle mi alakalı  yoksa?" -Rita

"Kimsenin bizi duymaması için ilk önce kapıyı kapatmalıyız.." -Ramona

Kapıyı kapattım ve asamı kapıya uzatıp çaktırmamaya çalışarak kilitledim.  Doğrusu anlasa bile ne yapabilirdi ki bana;)

"O ses de neydi? Sen kapıyı mı kitledin.. ne gerek vardı ki? Yoksa çok gizli birşey mi?" -Rita

Heyecanla sorduğu soruları göz ardı ettim ve büyülü sözcükleri fısıldadım

"Muffliato..." -Ramona

Asamı bu seferde doğrucak ona uzattım ve sırıttım.

"Sence bana yaptıklarından sonra seni cezasız bırakır mıyım ben hiç huh Skeeter..?" -Ramona

"Sen beni kandırdın! Bana hayatımın haberini vereceğini söylemiştin! Asıl sen cezalandırılmayı hak ediyorsun Lestrange! Ve gazetemde bununla alakalı bir makale olacak bundan emin ol!" -Rita