Bir Lestrange Hikayesi

16. Bölüm

Hava soğuk olmasına rağmen dışarıdaydım. Geceleri dışarıya çıkmayı alışkanlık hâline getirmiştim resmen. Burnumun ucu soğuktan kızarmış olmalıydı, elimle burnumu ovuşturdum ve biraz da olsa ısınmasını sağladım.

Birkaç haftadır değişiktim.. sanki bir daha eskiye dönemeyecek gibiydim. Ailemi, arkadaşlarımı, herkesi geride bırakıp kaçmak istiyordum. Belirli bir nedeni yoktu bu isteğimin.. sadece bitmiş gibiydim.

Biranda esen serin rüzgarla biraz daha sokuldum cübbeme. Ayaklarım beni Sirius'un öptüğü yere götürüyordu. Neden öpmüştü? ve neden hiçbirşey olmamış gibi davranıyordu? Bilmiyorum ama içten içe oldukça canımı sıkıyordu bu durum. Sonra gözümde o gün tekrar canlandı. Sanki biranlık geçmişe gitmiştim. Orada sadece Sirius yoktu...

Potter ve Pettigrew'de vardı. Birini sürüklüyorlardı. Muhtemelen Lupin'i?

Ama neden sürüklüyorlardı ki? Kavga mı etmişlerdi gecenin bu saati dışarda? Ama hayır onlar kavga etmezlerdi asla. Ve etselerdi bile Lupin'in yaralanacağını hiç sanmıyorum. O iyi bir büyücü. Ama sonuçta üç kişi saldırsalar ne yapabilir ki? Hayır yaa! Onlar kavga etmezler! Hem kavga etseler neden sonra onu taşımaya çalışsınlar ki? Başka bir şey var ama ne?

"Burada ne yapıyorsun? Bu saatte ayakta olmak yasak değil mi?" -???

Birinin konuşmasıyla daldığım düşüncelerden çıktım.

Bana seslenen kişiye bakmak için arkamı döndüğümde görmeyi en son beklediğim kişi tam karşımda duruyordu.

Onun yerine herkes olabilirdi herkesi beklerdim ama onu asla...

Yemyeşil gözleri sorarcasına bana bakarken ben ise boş bakışlarımı ona sunuyordum.

James Potter'ın biricik sevgilisi Lily Evans tam karşımda duruyordu resmen!

Cesaretli. Benim gibi Slytherin'li bir safkana gecenin bu saatinde yaklaşacak kadar hemde...

"Aslına bakarsan kurallar umurumda değil. Bilmem anlatabildim mi.." -Ramona

"Ah.. tabii.. şey.. ben üzgünüm! Yani.. olanlar için." -Evans

"Öyle olmalısın zaten!" -Ramona

"Bak.. haklısın.. ama ben kötü birşey yapmadım ki? Hem artık konuşmuyorum onunla da.." -Evans

"Sorun da bu ya! Onun ne kadar üzüleceğini düşünmedin mi hiç!" -Ramona

"Senin onun duygularını bu kadar önemseyeceğini hiç düşünmemiştim. Hele sana yaptıklarından sonra..." -Evans

"O bana bile isteye hiçbir şey yapmadı! Hem onun duygularını nasıl düşünemem! O bir aralar senin de olduğu gibi benim de arkadaşım! Tek fark ben onu ufak bir hatasında hemencecik terk etmedim!" -Ramona

"Ne? Onunla sende mi arkadaşsın?" -Evans

"Aptal mısın Evans!? Bir de sana çağın en zeki cadısı diyorlar. Seni nasıl sevdiyse bu zekâyla!" -Ramona

"NE! ELİZABETH BENİ Mİ SEVİYOR?!" -Evans

"Ne Elizabeth'i Severus'tan bahsediyorum ben!" -Ramona

"Ne? Bende başından beri Elizabeth'den bahsediyorum." -Evans

Şaşkınlıkla ona baktım. Bir süre sonra ikimizde kahkahalarla gülmeye başladık. Sessiz bahçede sadece kahkahalarımız yankılanıyordu.

Zar zor kendimizi durdurduk. Soluk soluğa kalmıştık ikimizde.

"Hahahahah.. demek hahaha.. Elizabeth den bahsediyordun hahahahahaahahahah..." -Ramona