Bir Lestrange Hikayesi

35. Bölüm

   Sessizce konuşmasını bekledim. Elimdeki bardağın dibini görene kadar ses çıkarmamıştı. Ne diyeceğini bilemiyor ya da söyleyeceklerini zihninde toparlıyamıyor gibi gözüküyordu. Hangi şekilde olursa olsun sıkıldığım gerçeğini değiştirmeyeceği kesindi.

    Dik dik bakmama rağmen konuşmayıp sadece suratıma bakınca sinirlenmemek adına ona koyduğum bardağı da alıp içmeye başladım. Bu durum can sıkıcı bir hâl alıyordu.

"Lord bana bir şey söylemeni istedi ve sen gelirken unuttuğun için mi karşımda böyle aptal aptal duruyorsun? Yoksa gerçekten de aptal olduğun için mi konuşmadan bekliyorsun?" -Ramona Lestrange

    Normalde kendimi fazlasıyla ilk konuşmamak konusunda uyarsam da dayanamamış ve bu saçma durumdan biran önce kurtulup yalnız kalmak istemiştim.

    Onun için koyduğum bardağı da bitirince iki bardağıda elime alıp ayağa kalktım.

"Sanırım buraya sadece bakmaya geldin Regulus Black. Şimdi izninle sen burada dikilmeye devam ederken benim yapmam gereken şeyler var." -Ramona Lestrange

"Ne yapman gerek? Bu sefer de benim anne ve babamı mı öldüreceksin?" -Regulus Black

    Dönmeden önce gülümsedim. Buraya neden geldiği şimdi belli oldu..

    Topuklarımın üzerinde geriye dönerek yüzüne baktım. İfadesiz tutmaya özen gösterdiğim suratım benden izinsiz keyifle gülümsemişti.

" Neden bu kanıya vardın Black?" -Ramona Lestrange

Bana alayla bakarak 'hah' ladı.

"Mr ve Mrs Lestrange de kendilerini öldürdüler o zaman," -Regulus Black

    Bir adım yaklaştım ve gözlerimi kısarak konuştum. Açıkçası nasıl bir tepki vereceğini merak ediyordum.

"Hadi ama Black, eğer beni biraz bile tanıyorsan onları neden öldürdüğümü biliyorsundur." -Ramona Lestrange

Alaycı bakışları tiksinir bir hâl aldı.

"Gerçekten de intikam için daha ne kadar çocuklaşabilirdin bilemiyorum, onları öldürmek hiçbir şeyi değiştirmiyor Ramona, hâlâ aynı çocuksun ve hepte aynı kalacaksın. Kendini ispatlamiş olarak görme. Komiksin ve çok toysun. Ama gerçekten de taktir ettiğim bir şey var. Lord'u nasıl kandırabildin? Yoksa kendini mi sunuyorsun eskisi gibi? " -Regulus Black

    Ne tepki vermemi beklediği gözlerinden okunuyordu. Belki de beni kıskanıyordu? Açıkçası bu düşünce beni oldukça keyiflendirdi. Söylediklerinin benim için bir önemi yoktu ve çocuk olmadığımı da gayet iyi biliyordum, Büyümek için bu kadar uğraşmışken bunun pekte güzel olmadığı kanısına çoktan varmıştım.

    Gözlerimde aradığı öfkeyi ona vermedim. Suratım gülümsemeyi de bıraktı ama. İfadesizce ona yaklaştım,

"Aynı yaşta olduğumuzu unutuyor gibisin Black. Ayrıca benim senden hayata karşı daha fazla deneyimim olduğundan o kadar eminim ki, sonuçta kanının saflığına rağmen Lord'un yanına kıyakla girmiş gibisin. Doğruyu söyle baban çok uğraştı mı?" -Ramona Lestrange