Bir Lestrange Hikayesi

14. Bölüm

Ortak salondan Narcissa ile çıktım. Ellerimde bir ton parşömen olduğu ve sağ olasın Narcissa eli boş olmasına rağmen yardım bile etmediği için savsaklayarak yürüyordum.

"Nasıl bir arkadaşsın sen be! Elim koptu birazını da sen al." -Ramona

"Ne be? Ben mi dedim sana git profesöre saygısızlık yap diye. Çek cezanı.. oh olsun." -Narcissa

"Hah.." -Ramona

Onu biraz geride bırakacak şekilde yürümeye devam ettim. Ellerimde ki parşömenlerin bir kısmının alınması ile alan kişiye baktım. Gri gözler, samimiyetle ve özlemle bana bakıyordu. Dudaklarına yerleştirdiği minik tebessüm onu yakışıklı gösterse de ben hâlâ ona tiripliydim. Bir Ramona Lestrange kolay barışmaz! Önce süründürmesi lazım!

"Sana gerek yoktu ben taşıyabiliyorum Black!" -Ramona

"Nasıl taşıdığını görüyorum Mona.. sadece yardım etmek istiyorum." -Regulus

"Hah.. sidici yirdim itmik istiyirim çokta umurumda!" -Ramona

"Ramona seninle beraber takılmayı özledim. Biliyorum çok hatalıyım. Senin her zaman yanında olmalıydım. Bu işe beraber giriştik ama bütün suçu sen üstlendin--" -Regulus

"Üstlenmedim. Zorunda kaldım!" -Ramona

"Haklısın.. bunda suçum büyük ama şunu bilmelisin ki seni kaybetmeyeceğim! Hayatımdaki en değerli kişileri kaybetme gibi bir özelliğim var ama bu sefer olmaz! Bu sefer izin vermeyeceğim. Sen beni itsen de yine de yanında olmaya devam edeceğim. Ve seni bir daha asla yalnız bırakmayacağım. İsterse tüm dünya karşında dursun.. yine de senin elini asla bırakmayacağım." -Regulus

Bu duygusal konuşma kalbimin hoplamasına sebep olmuştu. Hiçbir şey demeden taşımasına izin verdim. Tamam belki işime de gelmişti.

Sihir tarihi sınıfına girmiş ve en arka sıraya oturmuştum. Sınıfa Jake Rosier, Barty Junior ve Rabastan girmiş doğruca yanıma doğru gelmişlerdi.

"Prensesimize hemen keklerini ver Jake.." -Barty

Rosier'ın önüme bir sepet kek koyması ile etrafıma kurulmaları bir olmuştu.

"Bunları da annemiz yaptı küçük kardeşimm.." -Rabastan

Önüme koyulan böreklerle ağzım sulanmıştı. Annem her zaman güzel börek yapardı..

"Yanımdan kalkıp giderseniz sevinirim gerzekler. Mağlum sizden daha önemli işlerim var. Mesela gazete okumak gibi. Gündemde bazılarının haberleri var." -Ramona

"Ah Mr Lestrange.. sanırım yüzünüz asıldı bunun nedenini öğrenebilir miyim acaba?" -Narcissa

"Kes sesini Cissy.. Yah Ramona! Seni özledim. Rodo cidden çok sıkıcı. Kimse bendeki yerini dolduramaz. Lütfen bu üzgün Rabe'e geri dön. Evine de geri dön. Ev sensiz çok sessiz." -Rabastan

"Oy oy oy bu küçük Rabe çok mu özlemiş beni-" -Ramona

Deyip yanaklarını hafifçe sıktım. Sonra ise tırnaklarımı yumuşak ete gömdüm. Yüzümde ki gülümseme gitmişti.

"Peki ben özlemiş miyim seni? Ya da o gururumu beş paralık eden Rodolphus'u ya da beni eve hapsetmeye çalışan her hatamda okuldan almak için fırsat kollayan ailemi! I ı..  hiç sanmıyorum. Ben halimden memnunum Rabastan. Artık sende alışsan iyi olur. Ben çoktan alıştım." -Ramona

Onların arasından çıktım. Kekleri ve börekleri   geçerken devirmiştim. Narcissa da arkamdan geliyordu.

"Sanırım dersi ekiyoruz huh? " -Narcissa