Umbrella | hyunmin

baby, 'cause in the dark

Hyunjin arabadan hızlıca inerek eve doğru koştu.

Kapıyı açtığında gördüğü karanlık evle tekrar ağlamaya başlarken, kontrol amaçlı tüm odalara baktı.

Seungmin'i hiçbir yerde görememesi ile salona geçip kanepeye oturdu.

Zaten ağlıyorken hala salonda bulunan süsleri görmesi ile daha da çok ağlamaya başlarken diğerleri de içeri girmişti.

Felix'in de gözleri dolarken her ne kadar Hyunjin'e kızsa da onun hiçbir şeyden haberi olmadığını bildiği için suçsuz olduğunu biliyordu.

Hyunjin'e sarılırken bir yandan konuştu. "Hyunjin neden bu kadar çok ağlıyorsun. Seungmin'in başına ne gelebilir. Sıkılıp çıkmıştır işte. Az sonra gelir, böyle panik olup ağlama lütfen."

Hyunjin hıçkırıkları arasında devam etti. "H-hayır Felix. O benim doğum günüm için bara gitmeyi bile kabul etmişken, ben bencillik yapıp zamanımı kızlarla geçirdim. Eğer ona bir şey olursa-"

"Saçmalama Hyunjin. Hiçbir şey olmayacak. Olsa bile Seungmin'i biliyorsun adamı bezdirir." diyerek konuşan Minho'ya herkes güldüğünde kapıdan bir ses duyuldu.

"Neden herkes burada?"

Hyunjin Seungmin'in sesini duymasıyla hızlıca ayağa kalkmış, koşarak Seungmin'e sarılmıştı.

"Neredeydin sen? Çok endişelendim. Neden hiçkimseye haber vermedin? Ya da bana? Sana sıkılınca gidebileceğimizi söylemiştim."

Hala sıkıca Seungmin'e sarılırken Seungmin dolu gözleri ile karşılık vermişti.

"Üzgünüm. Yokluğumu fark edeceğinizi bile düşünmemiştim." sesi buruk ve kırgın çıktığında Hyunjin kollarını belinden çekmeden gerilerken Seungmin'in yüzüne bakmıştı.

"Gerçekten böyle mi düşündün Seungmin?"

Sesi titreyerek konuştuğunda Seungmin ona cevap vermeden kolları arasından sıyrılırken Changbin'in sesi duyuldu.

"Yeonjun?"

Yeonjun gülümseyerek elini sallamış ve konuşmuştu.

"Seungmin'le yolda karşılaştık. Yolu bilmediğini söyleyince evime davet etmiştim ama sonrasında arkadaşlarım merak eder diyip reddedince getirmek zorunda kaldım." diyerek Seungmin'e gülümsedi.

Seungmin'de ona gülümserken Hyunjin kapıya doğru ilerlemiş ve "Teşekkür ederiz, gece gece de zahmet olmuştur. İyi geceler." diyerek kapıyı Yeonjun'un yüzüne kapatmıştı.

Hyunjin böyleydi işte. Onun yakın davrandığı tek kişi arkadaşlarıydı.

Hyunjin üzgünce Seungmin'e bakmış, ardından bir şey demeden odasına gitmişti.

Seungmin'de ona kırgın olduğu için peşinden gitmeyi gururu yedirememiş, yavaş adımlarla Felix ile Jisung'un arasına oturmuştu.

Ortamda belli bir süre sessizlik hakimken Minho ve Changbin ayaklanmış kapıya doğru ilerlerken Minho'nun sesi duyuldu. "Sizi arabada bekliyoruz." buruk bir gülümseme ile konuşmuş ve Jisung'a Seungmin'i işaret ederek onunla konuşmalarını istemişti.

Onlar gittiğinde Felix yavaşça Seungmin'e dönerek elini tutmuş ve derin bir nefes alarak konuşmaya başladı. "Seungmin, az önce yaptığın doğru değildi."

Jisung'ta araya girerek devam etti. "Felix haklı. Biz senin yakın arkadaşlarınız ama biz de fark etmedik olmadığını. Hyunjin geldiği gibi yokluğunu fark etti ve telaşlandı."

Ardından tekrar Felix sözü devraldı. "Hyunjin'i daha önce hiç böyle görmemiştim. Bir şey için ağlarken. Ama senin olmadığını fark ettiği zamandan beri ağladı. Ne kadar teselli etmeye çalışsak da ağlamaya devam etti."