Enemies With Benefits (Under Major Revision)

16th

Buong araw na hindi ko nakita si Seigraine. I tried to contact him again, pero hindi niya sinasagot. Ako na rin ang humarap sa mga meetings na siya dapat ang dadalo, pero wala siya. Napabuntong-hininga ako ng maisip ang ilang bagay.

No Ali, you have to trust him. Boyfriend mo siya.

Pero naging boyfriend mo lang siya dahil pinapili mo siya 'di ba?

Nagtatalo ang isip ko, the other part wants to trust Seig, but the other part says the opposite. Umuwi ako sa bahay niya, kinahapunan ng wala pa rin siya. Ilang beses na akong tumawag at nag-text pero hindi talaga niya ako sinagot ni isang beses. I was worried.

Nagluto pa rin ako ng hapunan para sa aming dalawa kahit hindi na ako sigurado kung uuwi ba siya. Bandang alas otso ng marinig kong bumukas ang pinto at nang lumabas ako sa kusina ay halos tumalon ang puso ko ng makita si Seig na naglalakad papasok.

"Seig!" nilingon niya ako.

"Sorry, I need to sleep first. Marami akong inasikaso, babawi ako bukas." lumapit ito sa akin at hinalikan lang ako sa noo bago tuluyang umakyat. I was left stunned. Pinili ko siyang intindihin kahit nagtatampo ako. Pero kung busy naman talaga kasi siya, I really have to understand him.

Matapos kumain at itabi ang mga niluto ay umakyat na rin kami sa kwarto namin. I brushed my teeth first and changed my clothes for a night dress and lied down beside the sleeping Seigraine.

Pinakatitigan ko siya habang natutulog. I can't help but admire him. Bakas na bakas ang dugong banyaga sa mukha niya. His dark brown eye brows ang mahaba niyang pilik, asul na mga mata, matangos na ilong even his luscious and delectable lips, his height and body. Everything about him makes him more attractive.

Kung totoo ang after life, sana roon hindi na magkalaban ang pamilya namin. Habang pinagmamasdan siya ay unti-unti na akong dinalaw ng antok, I've fallen asleep staring at the man I love.

I love him, noon pa man alam ko...alam kong mahal ko na talaga siya at mas lalong lumalalim ang nararamdaman ko habang tumatagal.

Naalimpungatan lang ako ng maramdamang tila may malambot na bagay ang lumalapat sa balat ko.

Nang tuluyang magising ay agad kong nalaman na si Seig pala ang gumagawa no'n. He was planting soft kisses on my skin, and I fought the urge to let a moan escape my lips. He removed my clothes so easily and plunged his fingers inside me.

He leans down and kisses me, his fingers still moving rhythmically inside me, his thumb circling and pressing. His tongue mirrors the actions of his fingers, claiming me.

I moaned loudly, letting him know that I was fully awake. I was twisting from one side to the other, my hands gathering up the soft sheets at my sides into knots.

His tongue circled around my breasts; he bit at them with his teeth, playfully, not hurting me. His kisses trailed down between my thighs, and as I struggled, blushed, and moaned beneath him, he mounted me, slowly. I arched my back as he drove his length into mine, and I felt my body shudder violently with unwilling pleasure.

"S-seig..." I moaned beneath him as he started to increase his pace. He dipped his face down and claimed my lips. I grasp a handful of his hair before responding to his kisses. His tongue explored inside my mouth, giving me hot firy kisses.

"A-ahh." I can feel my stomach twisting when his movements become rough. My legs flexed, trying to pull him closer to me and met his movement. I could hear his curses until I felt my release. Hinang-hina akong ibinagsak ang katawan sa kama at hinayaan siyang gumalaw sa ibabaw ko.

"Ah tangina!" I heard his curse as I felt his warm juices inside me. Mabilis itong nahiga sa tabi ko, habang pareho kaming hinihingal. Napakagat nalang ako sa sariling labi at binalot ang katawan ng kumot bago bumaling kay Seig na bahagya pang nakapikit.

When I was about to hug him, he immediately lifted his body. Kumunot ang noo ko ng mabilis siyang nakabangon at kinuha ang damit niya bago iyon isa-isang sinuot.

"S-seig?" he didn't look at me.

"I have to leave early. May pupuntahan akong meeting in San Francisco."

"H-ha? Madaling araw pa lang ah." bumangon na ako at kinuha ang mga damit ko saka nagmadaling nagbihis.

"Kailangan eh."

"P-pero...uuwi ka naman bukas 'di ba?" sumunod ako sa kaniya habang nagsusuot ng damit kong pangitaas.

"I'll try to kapag natapos ang mga meetings ko agad, pag-hindi baka sa Friday nang umaga.

"Ha—" hindi ko na natuloy pa ang pakikipag-usap sa kaniya ng mabilis na siyang nakalabas ng bahay at naisara ang pinto. I was left inside, watching him leave from the window.

Natulala na lang ako at bumigat ang pakiramdam, he's been busy. Kanina lang siya umuwi pero, hindi pa kami masyadong nagkasama. Ngayon naman meron siyang meetings at ilang araw pa. Bumalik ako sa kwarto at kinuha ang cellphone ko saka itinext si Seig.

To: My Blue-eyed

Take care of yourself. I love you.

I don't want to expect anything, pero hindi ko maiwasang hindi umasa na mag r-reply siya.

Ginawa kong abala sa trabaho ang sarili ng araw na 'yon. To be honest, I missed him. Gustong-gusto ko na siyang makita rito sa opisina. I was staring at Seig's chair when I heard knocks, pumasok doon si Luke na nakangiti sa akin. He's holding bouquet of red roses and a box.

"Luke!"

"Good morning, gorgeous,"

"Hinahanap mo ba si Seig? Pupunta siya sa San Francisco ngayon eh."

"No, hindi siya ang ipinunta ko rito. It's actually you." napatitig ako sa kaniya ng ilapag niya ang bouquet at box sa harapan ko, "For you."

"A-ah, ano bang okasyon?" I smiled.

"Wala naman, namiss lang kita kaya pumunta ako rito. And I bought you these."

"Namiss din naman kita, pero hindi ko naisip na bilhan ka ng bulaklak, dapat ba bilihan na rin kita?" natatawang sabi ko na mahina niya ring kinatawa.

"Pasensya ka na last time Luke ah," tukoy ko no'ng sasama na dapat ako sa kaniya ngunit napigilan ako ni Seig.

"It's okay, I understand. Saka, kung ako naman si Seig, hindi talaga kita hahayaang umalis at iwan ako." Napalingon ako sa kaniya pero nakangiti lang siya sa akin.

"Wow, pero iniwan niya ako." natatawang sabi ko, kahit kailan hindi magbabago ang pakiramdam na kapag kasama ko siya kahit paano nawawala ng konti ang bigat ng pakiramdam ko.

I still remember how he became my happy pill before.

"Lunch naman tayo Ali, namimiss ko nang kasabay ka kumain eh."

"Ha? Pero..."

"Huwag ka nang tumanggi treat ko naman eh, wala lang din talaga akong kasabay saka wala rin akong gawa eh."

"Sige ba! Tapusin ko muna ginagawa ko." agad naman siyang sumang mlayon at nanatili sa couch, habang abala sa phone niya.

I texted Seig, to eat his lunch on time before I fixed my things.

Umaasa pa rin ako na kahit papano magrereply siya sa akin pero lumipas ang buong maghapon na wala akong natanggap na reply mula sa kaniya.