အားလံုးေနာက္က်ေနျပီဆိုရင္ေတာင္ သံစဥ္နဲ့တူတူရွိေနဖို့
ေနာက္ဆံုးတစ္ျကိမ္ျကုိးစားခ်င္ေသးတယ္။ ငါ့ကိုမင္းနဲ့ေ၀း
ရာကိုမတြန္းထုတ္ပါနဲ့လားကြာ。。。ဆက္ျပီးအေတြးေတြထဲနစ္ေမ်ွာ္ေနလို့မျဖစ္ဘူး ခဏေနက်ြန္ေတာ့္ရဲ့ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေကာင္ေလးနိုုးလာေတာ့မယ္
မနက္စာျပင္ေပးရမွာျဖစ္တာေျကာင့္အေတြးေတြကိုရပ္ပီး
မီးဖိုးခန္းထဲသို့ဆင္းလာခဲ့လိုက္တယ္။
သံစဥ္အခန္းထဲကစမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ့ထြက္လာျပီး
"လင္းခ မင္းမျပန္ေသးဘူးလား "
စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ့ေလ်ာက္လာတဲ့သူ့ဆီက်ြန္ေတာ္ေျပးသြားလိုက္ပီ
" မင္းနိုးတာဘာလို့ငါ့ကိုလွမ္းမေခၚတာလဲ ကိုယ့္ဘာသာ
ထြက္လာလို့ တစ္ခုခုနဲ့တိုက္မိျပီးမင္းေခ်ာလဲရင္ဘယ္လိုလုပ္
မလဲ "
"လင္ခ ရ လင္ခ မင္းသိပ္ျပီးအပိုေတြေျပာတာပဲ ဒါငါ့အိမ္ေလ
ဘယ္ေနရာမွာဘာရွိလဲငါအကုန္သိတယ္ ဘယ္လိုလုပ္ငါေခ်ာ
လဲနိုင္မွာလဲ "
" ငါကစိတ္ပူလို့ေျပာတာ "
သံစဥ္ကဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ေခ်။
"ငါမင္းအတြက္မနက္စာျပင္ေပးထာတယ္ စားျပီးရင္ငါေဆး
ရုံလိုက္ပို့ေပးမယ္ မင္းမ်က္လံုးေတြစစ္ဖို့အတြက္ "
"မင္းမွာအလုပ္မရွိဘူးလား လင္းခ "
"ရွိတယ္ "
"အဲ့ တာ ဆို သြား လုပ္ ေလ ဘာ လို ငါ့ ..."
သံစဥ္စကားမဆံုးခင္မွာပဲလင္းခကျဖတ္ပီး
"ရွိတယ္ ...ငါ့အလုပ္ကမင္းကိုဂရုစိုက္ဖို့ ဒီေန့ကစျပီး
မင္းရဲ့ကိစမွန္သမ်ွငါလုပ္ေပးမယ္ မင္းငါ့ကိုဘာမွထပ္ျပီးမေမး
နဲ့ " လင္းခေလသံမာမာနဲ့ေျပာလိုက္ေတာ့သံစဥ္ခဏျငိမ္သြား
ျပီး ခဏအျကာမွာ
" မင္း ငါ့ကိုစိတ္ဆိုးသြားတာလား "
" အင္း ဟုတ္ တယ္ "
"ေဟာ ဘယ္တုန္းကမင္းအဲ့ေလာက္ပြင့္လင္းသြားတာလဲ"
သံစဥ္ရယ္လ်က္ေျပာလိုက္သည္။
"မေမးေတာ့ဘူးလားဘာလို့စိတ္ဆိုးတာလဲ "
"ေျပာပါဦး ငါ ဘာမ်ားလုပ္မိလို့လဲ ငါကမင္းအလုပ္ပ်က္မွာဆိုး
လို့ေျပာတာ "
"မင္းကငါ့ကိုအေ၀းကိုတြန္းပို့ေနတာ "
"ငါ့မွာမင္းကိုအနားေခၚထားဖို့အခြင့္ေရးဘယ္မွာရွိလို့လဲ "
"တစ္ခါေလာက္ဘာလို့မစြန့္စားျကည့္လဲသံစဥ္ ငါတ္ု့ိနွစ္ေယာက္နီးဖို့ ေျခလွမ္း၁၀လွမ္း တိုးဖို့လိုရင္ ငါ့ဘက္က၁၀လွမ္းလံုးတိုးလာလို့ရတယ္။ဒါေပမယ့္ ငါတစ္လွန္းတိုးလာတိုင္းမင္းတစ္လွန္းေနာက္ဆုတ္ေနရင္
ေတာ့ငါ့တို့နီးမယ့္အခြင့္ေရးဘယ္ေတာ့မွရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး
ဆို တာ မင္း မွတ္ ထား "
"ငါက လက္ထပ္ထားတဲ့လူတစ္ေယာက္လင္းခ မင္းေမ့ေနမွာ
ဆိုးလို့ "
" မင္း သူ့ကိုမခ်စ္ပဲနဲ့ "
" ခ်စ္တာမခ်စ္တာကဒီအခ်္ိန္မွာဘာေတြမ်ား အေရးပါနိုင္မွာ
မလို့လဲ လင္းခ အားလံုးကျပီးဆံုးေနျပီ ... "
" ေကာင္းျပီ မင္းေျပာသလိုအားလံုးကျပီးဆံုးေနျပီဒါေပမယ့္
ငါ့ကိုအခြင့္ေရးတစ္ခုေပးပါ အဲ့တာက မင္းမ်က္လံုးအစားထ္ိုး
ခြဲစိတ္မွုျပီးတဲ့အထိငါဒီမွာေနပါရေစ မင္းကိုဂရုစိုက္ေပးပါရေစ
မင္း အဆင္ေျပ တဲ့အထိငါမင္းအနားမွာေနပါရေစသံစဥ္ "
"ေကာင္းျပီ ငါသေဘာတူတယ္ ငါ့ကိုအခုအခန္းထဲျပန္ပို့ေပး
ငါနားခ်င္ျပီ "
ုအခန္းထဲကေနလင္းချပန္ထြက္သြားေတာ့ ၀ဲတက္လာတဲ့မ်က္
ရည္ေတြကိုပုတ္ထုတ္လိုက္ရင္း တစ္ေယာက္ထဲတီးတိုးေရ
ရြတ္လိုက္တယ္ ငါလဲမင္းကိုငါ့အနားမွာေခၚထားခ်င္တယ္
အရင္လိုေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ေတြကိုငါျပန္လိုခ်င္တယ္
ငါမင္းကိုအမ်ားျကီးခ်စ္တယ္လင္းခ... ဒီ အေတာ္အတြင္း
စည္းေတြေဘာင္ေတြခဏဖယ္ပီးငါမင္းနဲ့နီးနီးကပ္ကပ္ေန
လိုက္ရင္ငါမင္းအေပၚရက္စက္သလိုမ်ားျဖစ္သြာမလား။အေတြးေတြကိုရပ္ပီးနာရီ၀က္ေလာက္အိပ္ေပ်ာ္သြားျပီး အခန္း အျပင္ဘက္ကတံခါးေခါက္သံေျကာင့္နိုးလာခဲ့တယ္။
သြား ဖြင့္ လိုက္ ေတာ့
"သံစဥ္ ေဆးရုံသြားရမယ္ေနာက္က်ေနျပီ "
"ငါအ၀တ္လဲပီးလာခဲ့မယ္ မင္းအျပင္မွာေစာင့္ေန"
လင္းခအခန္းတံခါးကိုတြန္းဖြင့္ပီးအခန္းထဲအတင္းတိုး၀င္
သြား ေတာ့
"လင္းခ မင္းဘာလုပ္တာလဲ "
" မင္းကိုအ၀တ္လဲေပးမလို့ေလ "
"ဟမ္ ... မလိုဘူးလင္းခ ငါ့ဟာငါလုပ္န္ိုင္တယ္"
" မင္းဟာမင္းလုပ္နိုင္တာငါသိတယ္ ဒါေပမယ့္စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ့
ျကာတယ္ေလ ငါတ္ုိ့ေနာက္က်ေနျပီ ဆရာ၀န္ျကီးနဲ့လြဲသြားရင္
ဘယ္လိုလုပ္မလဲ " ေျပာရင္းဆိုရင္း လင္းခ တစ္ေယာက္
သံစဥ္အက်ၤ ီ ေတြကိုခ်ြတ္ဖို့ျကုိးစားပါေတာ့တယ္
" ေနဦးလင္းခ ... ငါ... ငါ ... ကိုယ့္ဘာကိုယ္၀တ္မယ္ မင္း
အျပင္ထြက္ေပး "
" ျကာတယ္ဆို "
"မင္း အခုလိုငါ့ကိုျပန္ေျပာေနတာကပိုျကာေနျပီ သြား အျပင္ မွာေစာင့္ေန "
လင္းခတစ္ေယာက္သံစဥ္ကိုအ၀တ္လဲေပးလို့မရတဲ့အဆံုး
အခန္းျပင္က္ိုထြက္လာလိုက္တယ္။
° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° ° °
ယူတို့ရဲ့ စာေရးပ်င္းတဲ့ Author 6လေလာက္ေပ်ာက္သြား
ျပီး ျပန္လာပါပီ ): စိတ္ပါမွေရးခ်င္တာမို့ ဖတ္ေနတဲ့လူနည္း
နည္းေလးအေပၚတစ္ကယ္ပဲအားနာရပါတယ္ ): ဒါေပမယ့္
စိတ္ခ်ပါဆံုးတဲ့အထိေရးမွာပါ (: ဖတ္ေနတဲ့သူေရာရွိေသးရဲ့
လားမသိ ။
